Piasek, obok żwiru i pospółki, jest najpopularniejszym kruszywem używanym w budownictwie jednorodzinnym. Ta osadowa, luźna, utworzona w naturalny sposób skała okruchowa składa się z obtoczonych ziaren mineralnych (przeważnie kwarcowych) o średnicy 0,1÷5 mm. Jest składnikiem zapraw murarskich, betonu i cegieł silikatowych.
Piasek stosowany w budownictwie musi spełniać wymogi jakościowe, np. nie powinien zawierać zbyt dużo zanieczyszczeń (ziemi, gruzu ceglanego, muszli, pyłów mineralnych) i nie może pochodzić z plaż nadmorskich, bowiem jest słony (sól uniemożliwia prawidłowe wiązanie).
Do celów budowlanych piasek pozyskuje się ze złóż znajdujących się w ziemi lub z dna rzecznego. Piasek kopalny ma grube, szorstkie i ostre ziarna, do których dobrze przywiera spoiwo, z tego powodu jest wykorzystywany do sporządzania zapraw murarskich (średnica ziaren nie powinna przekraczać 2,5 mm) i betonu (średnica ziaren do 5 mm). Piasek rzeczny ma ziarna bardziej okrągłe. Przeznacza się go na zaprawy tynkarskie (piasek o grubszych ziarnach do tynków zewnętrznych, o mniejszych do wewnętrznych), bowiem łatwiej jest wyrównywać tynkowaną powierzchnię.
Piasek ze złóż ziemnych może mieć więcej zanieczyszczeń niż piasek wydobywany z dna rzek. Metodą pozwalającą ocenić czystość piasku jest roztarcie go na dłoni. Sposób ten nie jest doskonały, ale daje pewne rozeznanie - czysty piasek nie powinien prawie że brudzić. W żwirowni zanieczyszczenia usuwa się w sposób przemysłowy, m.in. zanieczyszczenia pylaste poprzez płukanie piasku, a większe przez przesiewanie. Dzięki stosowaniu sit otrzymuje się również piasek o odpowiednim uziarnieniu.
Filmy