Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku
Biała siła, czarna pamięć
Piotr Rowicki na podstawie książki Marcina Kąckiego "Białystok. Biała siła, czarna pamięć"
Premiera: 16 kwietnia 2016
Punktem wyjścia do przedstawienia "Biała siła, czarna pamięć" jest książka - zbiór reportaży Marcina Kąckiego. Nie jest to jednak adaptacja, wierne przeniesienie bohaterów i sytuacji zebranych przez dziennikarza. W spektaklu inspirujemy się historiami i ludźmi. Nie przedstawiamy ich jeden do jednego. Uruchamiamy wyobraźnię. Tworzymy nowe osoby i nowe możliwe lub niemożliwe zdarzenia.
Książki, która nas zainspirowała nie traktujemy jako prawdy objawionej. Nikogo nie osądzamy i nie oceniamy. Przedstawiamy racje, przyglądamy się postawom i stawiamy pytania, na przykład takie, co my zrobilibyśmy wtedy? Co my powiedzielibyśmy młodemu neofaszyście malującemu na murze ten dziwny znak, o którym miejscowy prokurator napisał "symbol szczęścia". A może to wszystko nieprawda. Medialny spisek. Nagonka. Może Białystok to nie jest stolica antysemityzmu i kibolskich porachunków, ale naprawdę miasto pełne miłosierdzia, perła wschodu, Wersal, wielokulturowa, otwarta, zielona i przyjazna metropolia. Może tak. A może nie. W teatrze nie powinno być łatwych pytań ani tym bardziej łatwych odpowiedzi.
Reżyseria i opracowanie muzyczne: Piotr Ratajczak
Scenografia i kostiumy: Matylda Kotlińska
Adaptacja: Piotr Rowicki
Ruch sceniczny: Arkadiusz Buszko
Konsultacje autorskie: Marcin Kącki
Występują:
Justyna Godlewska-Kruczkowska, Aleksandra Maj, Bernard Bania, Franciszek Utko, Paweł Pabisiak, Piotr Szekowski, Michał Tokaj/Marek Tyszkiewicz
Biała siła, czarna pamięć
Piotr Rowicki na podstawie książki Marcina Kąckiego "Białystok. Biała siła, czarna pamięć"
Premiera: 16 kwietnia 2016
Punktem wyjścia do przedstawienia "Biała siła, czarna pamięć" jest książka - zbiór reportaży Marcina Kąckiego. Nie jest to jednak adaptacja, wierne przeniesienie bohaterów i sytuacji zebranych przez dziennikarza. W spektaklu inspirujemy się historiami i ludźmi. Nie przedstawiamy ich jeden do jednego. Uruchamiamy wyobraźnię. Tworzymy nowe osoby i nowe możliwe lub niemożliwe zdarzenia.
Książki, która nas zainspirowała nie traktujemy jako prawdy objawionej. Nikogo nie osądzamy i nie oceniamy. Przedstawiamy racje, przyglądamy się postawom i stawiamy pytania, na przykład takie, co my zrobilibyśmy wtedy? Co my powiedzielibyśmy młodemu neofaszyście malującemu na murze ten dziwny znak, o którym miejscowy prokurator napisał "symbol szczęścia". A może to wszystko nieprawda. Medialny spisek. Nagonka. Może Białystok to nie jest stolica antysemityzmu i kibolskich porachunków, ale naprawdę miasto pełne miłosierdzia, perła wschodu, Wersal, wielokulturowa, otwarta, zielona i przyjazna metropolia. Może tak. A może nie. W teatrze nie powinno być łatwych pytań ani tym bardziej łatwych odpowiedzi.
Reżyseria i opracowanie muzyczne: Piotr Ratajczak
Scenografia i kostiumy: Matylda Kotlińska
Adaptacja: Piotr Rowicki
Ruch sceniczny: Arkadiusz Buszko
Konsultacje autorskie: Marcin Kącki
Występują:
Justyna Godlewska-Kruczkowska, Aleksandra Maj, Bernard Bania, Franciszek Utko, Paweł Pabisiak, Piotr Szekowski, Michał Tokaj/Marek Tyszkiewicz
