Śpiewają o ojcu, który wydaje za mąż córkę i o sprzedawcy, który oferuje gorące obwarzanki. W Nowej Synagodze we Wrzeszczu 
kilkanaście osób uczy się śpiewu w języku jidysz.
tak, nawet potrafię w nim rozmawiać
10%
tak, znam trochę słów z tego języka
19%
tak, wiem, że to język Żydów
64%
nie słyszałe(a)m wcześniej o tym języku
7%
- To żywa muzyka, przy której chce się potupać, poklaskać, a nawet chciałoby się potańczyć. A że interesuje mnie także kultura żydowska, stwierdziłem, że fajnie byłoby nauczyć się kilku, a może nawet kilkunastu utworów - opowiadał
Michał, informatyk z Gdyni, który na warsztaty piosenki żydowskiej wybrał się z mandoliną.
Podobnie jak inni uczestnicy, którzy zasiedli na scenie Nowej Synagogi we Wrzeszczu, nie znał języka
jidysz. Przysłuchiwał się prowadzącej warsztaty i razem z grupą śledził zapis fonetyczny tekstu piosenki.
- Jakoś można się wgryźć w to, aczkolwiek nie jest łatwo - oceniał.
Jidysz to bowiem język Żydów żyjących w Europie Środkowo-Wschodniej, który oparty jest przede wszystkim na języku niemieckim i zawiera elementy jeszcze kilku innych.
- Był to język, w którym mówiło się na co dzień: w rodzinach i na ulicy. W 90 procentach opiera się na słownictwie i zasadach zaczerpniętych z języka niemieckiego. Są też polonizmy, rusycyzmy, są słowa z języka czeskiego - tłumaczyła
Maria Ka, prowadząca warsztaty.
Wokalistka, pianistka i jednocześnie judaistka cierpliwie prezentowała, jak wymawiać kolejne słowa piosenek. Na pierwszy ogień poszły "Bubliczki". Wprawdzie utwór o smutnym sprzedawcy bądź sprzedawczyni obwarzanków napisany został w języku rosyjskim, ale bardzo popularna stała się również wersja w jidysz.
- W liceum śpiewałam w zespole rockowym, ale później to już w zasadzie tylko pod prysznicem. Przyszłam tu z ciekawości i muszę powiedzieć, że śpiewanie bardzo dobrze idzie - oceniała
Karolina, nauczycielka jęz. angielskiego z Gdańska.
Kilkanaście osób śpiewało siedząc na krzesłach ustawionych w krąg, bo w żydowskiej tradycji ważną rolę odgrywa budowanie poczucia wspólnoty. A tuż po "Bubliczkach" uczestnicy warsztatów zabrali się za popularną żydowską piosenkę, która opowiada o ojcu wydającym córkę za mąż.
- To Di Mizinke, którą często śpiewa się pod koniec wesel ortodoksyjnych Żydów. Jest to pochwała dla Boga, wyrażenie radości i szczęścia za to, że najmłodsza córka, czyli Di Mizinke jest wydawana za mąż - wyjaśniała
Maria Ka, która akompaniowała na fortepianie.
Warsztaty organizowane przez Fundację Kultury Zbliżenia odbywają się w czwartkowe wieczory. Koszt to 25-30 zł za jedne zajęcia. Zapisy: festiwalzblizenia@gmail.com
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
