wiecie co... mimo, że mam znajomych, rodzinę to często są takie chwile gdy czuje się bardzo samotna.. mam 23 lata... i o prawdziwej miłości narazie tylko marzę, bo do tej pory miałam pecha do facetów... :( a ja tak bardzo bym chciała móc kochać i być kochaną, móc znów ufać komuś... ale już się boję.. nawet jak kogoś poznam to myślę, że pewnie też mnie skrzywdzi jak inni.... czasem czuję się bardzo nieszczęsliwa, nierozumiana w domu, nierozumiana przez innych... musiałam gdzies się wygadać... bo akurat nie miałam z kim pogadać.... staram sie wierzyć że szczęście jest przede mną ale czasem tak cięzko miec jeszcze nadzieję...

hm..
w rzeczy samej tak często bywa w życiu i to jest smutne..
ale jesteś młoda,więcej optymizmu i radości mimo wszystko...
pzdr:))

wierz mi, że ludzie mają większe problemy. Staraj się cieszyć z małych codziennych spraw a reszta sama przyjdzie. Zawsze możesz przyjść na oddział onkologiczny, wtedy nasze codzienne problemy nagle stają się bardzo małe. Życzę dużo radości życia.

jak chcesz pogadac to pisz asia23n@o2.pl tez mam 23lata

"w tłumie ludzi lecz sam"... nie tylko znam te slowa z tekstu piosenki, ale i z autopsji. Osobiscie sama juz nie wiem co jest lepsze. Ludzie rania i zawodza. Nie licza sie z naszym bolem, ktory zadaja. Sami sobie tego nie zafundujemy, no chyba, ze jestesmy masochistami. Ja od jakiegos czasu izoluje sie od ludzi... W ostatnim roku zawiodlam sie na tzw. przyjaciolach, czego po tyyyyylu latach przejscia przez dobre i zle nie spodziewalabym sie. Zal gardlo sciska. Stracilam wiare w czlowieka i te najcenniejsza jaka mozna by miec - przyjazn. Przyznaje, ze czasem teskno mi do nich, przyjaciol i ludzi. Jednak moj spokoj jest bezcenny.
Pozdrawiam tych co czuja sie samotni. Tak naprawde nie jestesmy sami, mamy przeciez siebie.

Całkowita izolacja wcale nie jest dobrym rozwiązaniem.

kobieto! masz DOPIERO 23 lata, ja się wtedy zaczęłam dobrze bawić ;)
A za mąż wyszłam po 30, nie załamuj się, pokochaj najpierw siebie, znajdź sobie fajne hobby, masz jeszcze kawał życia przed sobą!
Głowa do góry :)

Kobieto, mam za sobą parę zgonów bliskich osób, bolesny rozwód, odsunięcie się przyjaciół i znajomych, bezrobocie, cieknący dach, na naprawę którego nie mam kasy i wiele wiele innych rzeczy, więc nie marudź i poszukaj na tym forum ludzi na kawę i ciach - jest tu wiele dziewczyn, które nie mają z kim pogadać i starają się umówić na jakieś wypady i spotkania. Raźniej jest znieść ból z innymi niż męczyć się z tym samej. Wiem też, że czasem lepiej jest wygadać się ludziom obcym niż tym najbliższym!

Głowa do góry. Już coraz bliżej do wiosny. Więcej słońca, to mniej smutków :) Pozdrawiam ciepło!

Napisz do mnie jeśli masz ochotę :)