Opinie do spektaklu: 28 dni z życia dziewczyny.
Spektakl w ramach Sceny Inicjatyw Aktorskich z pomysłu aktorki Magdaleny Gładysiewicz. W zabawny i nowoczesny sposób przybliża i oswaja temat wchodzenia w dojrzałość i wiążących się z tym zmian. Nie tylko dla dziewczyn!

Spektakl powstaje w ramach Sceny Inicjatyw Aktorskich z pomysłu aktorki Magdaleny Gładysiewicz, która zaprosiła do współpracy reżyserkę Adę Tabisz, dramatopisarkę Sandrę ...
Przejdź do spektaklu.

Byłam na przedstawieniu 2 tyg. temu z dwójką dzieci (dziewczynka i chłopiec 10 lat oboje). Przedstawienie rewelacyjne! od samego wejścia "macicy" granej przez pana Kamila, który po prostu robi to genialnie! Kojarzę go też z Czarnoksiężnika z Krainy Oz, gdzie grał czarwonicę, najbardziej wyrazista postać, a w roli macicy jeszcze lepszy :) Zagrane na maksa na luzie i z ogromnym poczuciem humoru, śmiałam się prawie cały czas, choć przyznam, że można też było się wzruszyć. Uważam, że idea takiego przedstawienia jest naprawdę świetna i powinno być ono dosłownie obowiązkowe dla młodych nastolatków. Byłoby super jakby powstało analogiczne przedstawienie dla chłopców. Trochę szkoda, że na przedstawieniu były same dziewczynki, oprócz mojego synka, bo uważam, że to ważny temat również dla chłopców. Bardzo podobało mi się też humorystyczne przedstawienie środków higienicznych dla dziewczyn i zakończenie, w którym główni bohaterowie na luzie opowiadali o swoich pierwszych doświadczeniach z miesiączką. Jedyne co bym zmieniła, to ta cała "obstawa" pracowników na sali. Nie za bardzo wiem czemu to miało służyć, ale siedziały przy scenie dziewczyny, które jakby obserwowały widownie. Nie wiem, może chodzi o zakaz nagrywania, czy zdjęć? Ale to akurat tworzyło lekko usztywnioną atmosferę, szczególnie, że miały niemal kamienne twarze i nie reagowały na to co się działo na scenie, a jednak dosłownie obok nich siedziały dziewczynki. Stwierdzam też, że mamy jeszcze dosyć mało otwarte społeczeństwo na takie inicjatywy. Sporo matek, które przyszły z córkami siedziało dosyć sztywno, jakby w obawie przed tym co się za chwilę wydarzy i czego ich dziecko się dowie Ja pękałam ze śmiechu, a miałam wrażenie, że spora część widowni nie kumała żartów, albo była usztywniona tematem. Może tak się dzieje, jak zamiast z dzieckiem otwarcie rozmawiać w domu na temat dojrzewania ludzie chcą to rozwiązać wręczeniem książki o ciele człowieka, albo właśnie biletami na takie przestawienie.
Bardzo polecam!