Re: Pełnoletnia córka -mój osobisty koszmar
Monika, ale nie ty jedna to przechodzisz, to tak dla pocieszenia. Ja też miałam moment, że myślałam, że zwariuję. Przeczekałam. Za dobre wynagradzam, za złe każę. Gadam, gadam, gadam, zaczęłam być...
Monika, ale nie ty jedna to przechodzisz, to tak dla pocieszenia. Ja też miałam moment, że myślałam, że zwariuję. Przeczekałam. Za dobre wynagradzam, za złe każę. Gadam, gadam, gadam, zaczęłam być konsekwentna w karaniu ( dawałam zbyt dużą karę, a potem sama nie potrafiłam w niej wytrwać daje mniejszą i nie opuszczam). Tylko na karanie jej to już za późno. Myślę, ze musisz z nią szczerze porozmawiać, przytulić i wybaczyć. No i wypracować jakiś kompromis. Fajnie gdyby córka zmieniła znajomych na lepszych, bo niestety oni mają b. duży wpływ.
I to, że ty ją uczyłaś tak, a ona robi inaczej to kiedyś zaprocentuje. To nie jest tak, że wszystkie twoje wysiłki idą na marne. Tylko na to trzeba jeszcze trochę czasu. To, że ona tak się zachowuje to ty gdzieś coś przeoczyłaś i nie zareagowałaś w porę i teraz trzeba czasu i cierpliwości żeby to odkręcić.
rozwiń
11 lat temu
kkasia1
