Witam zmagam się z nerwica a dokładnie strach przed dostaniem ataku paniki.. Zaczęłam w lutym chodzić do psychologa byłam na 5 spotkaniach, zaczęło się robić lepiej żyłem bez strachu.. Teraz jest epidemia nie ma mozliwosci odwiedzin u psychologa od 3tyg.. Zaczęło znowu się pogarszac strach przed panika.. Na początku tyg 3dni były nerwowe więc denerwowalam się, krzyczałam wszyscy mieli mnie już dość.. I na następny dzień zaczęłam czuć gule w gardle przestraszyłam się i dostałam paniki.. I od tamtej pory boję się jeść, wstać z łóżka, cokolwiek robić bo boję się za atak przyjdzie. Rano po przebudzeniu jak jeszcze z łóżka nie wstaje mam już czarny scenariusz że znowu dzień minie tak samo.. Teraz leżę i czuje w sobie strach żeby wstać z łóżka i zrobić dzieciom obiad bo czuje się spieta w mięśniach i boję się że dostanę atak.. Moje pytanie brzmi czy człowiek z nerwica ma szansę wyleczyć się z niej jeśli przestanie się denerwować, wydzierac się itp czy to samo nie przejdą te paniki i lęki? Dodam że ponad tydzień temu rzuciłam papierosy i odkąd zbiera mi się wydzielina i scieka mi po gardle zaczęło się to też dziać te strachy bo zawsze się boję że ta wydzielina tam zostanie na zawsze i przez nią się zadanie itp to utrudnia mi przełykanie, jedzenie...

Hej rozmawiaj ze znajomymi przez telefon pozytywnie.

Nie mam znajomych, odizolowalam sie, gdy urodzilam dziecko. Jesynie z mama i siostra ale zawsze jest pozytywnie. :) ale co z tego.. nie pomaga moze na chwile ale po zakonczeniu rozmowy zaraz wracam do zlych mysli..

Obecnie czas jest trudny dla każdego z nas. Bardziej nerwowo reagujemy na wszystko. Może kup (bez recepty) środki uspokajające - ziołowe. Zawsze trochę wyciszysz emocje, które Cię nękają. A tak sobie myślę, że może próbuj oswoić z myślą, że masz taką dolegliwość i nic złego się nie dzieje. Znasz już swego "wroga chorobowego" i zaakceptuj go, żeby żyć normalnym życiem i by dziecko nie wyczuwało zmian bo ono też będzie reagowało. Pozdrawiam Cie serdecznie i życzę powrotu do pełnego zdrowia i uśmiechu na buzi. Pamiętaj każdy z nas ma swoją karambę ale trzeba iść do przodu. Ciesz się macierzyństwem bo to wielka sprawa.

Dziekuje za mile slowa i zrozumienie :) zeby bylo to takie proste oswoic sie z tym i zaakceptowac tego wroga. Ale jestem ku lepszej przyszlosci i pokonuje go dzieki terapia, ksiazka i cwiczeniami oddechowymi. Ale wiadomo na efekty trzeba poczekac a jak dlugo to juz zalezy ode mnie :)

Współczuję ale 3maj się. Bądź dzielną osobowością.

Kocham swoją pracę i chętnie podzielę się pokladami empatii i akceptacji. 
Kumam bardziej niż ktokolwiek. 
Możemy przegadać wszystko przemoc w rodzinie, utrate pracy, problemy finansowe, rozstanie czy kiepskie życie seksualne. Z chęcią posłucham też pozytywnych aspektów twojego życia. 
Moja pracę wykonuje w pełnym wolontariacie! 
Pisz śmiało, przegadajmy to 
spokopsycholoszka@wp.pl

Dziewczyno jesteśmy za Tobą. I bądź dzielna !

Trzymaj się teraz jest ciężko ale będzie dobrze. Wierzę w to :)

powodznia