Konsumpcjonistyczny generator fikcji
Tony ulotek reklamowych zapychają nasze skrzynki pocztowe, a także skrzynkipoczty internetowej. Rozmaite firmy, takie jak Vectra czy UPC przedstawiają nam oferty dziesiątek, setek, tysięcy rozmaitych kanałów telewizyjnych.
Co się dzieje ?
Nowe i stare technologie informacyjne, szybkie i efektywne sieci informacyjne, pozwoliły na stworzenie gigantycznych mocy informacyjnych, ktore poszukują konsumentów. Stacje telewizyjne operują w systemi 24/7, a to wymaga nieustannego dopływu wszelkiego rodzaju treści informacyjnych i rozrywkowych i ich nieustannej aktualizacji. I ścigają się w konkurowaniu o uwagę konsumenta. Świat realny jest jednak znacznie wolniejszy i stabilniejszy i wytwarza mniej więcej stała dawkę wydarzeń.
Skutek jest taki, że trzeba produkować informacje sztuczne lub fałszywe. Trzeba wywoływać sensacje, za którymi kryją się całkiem banalne wydarzenia, jak pojawienie się gdzieś wilków, niedźwiedzi czy potworów żyjących w głębinach morskich lub mody na takie lub inne imiona. Tworzone są specjalne systemy narracyjne, podzielone na odcinki, z kulminacją w odcinku ostatnim do którego zanim dotrzesz musisz się zdrowo naklikać, a na tym końcu okazuje się że zrobiono cię w balona.
Więc nic dziwnego, że oprócz takich banalnych sensacji zaczęto produkować fake newsy. I w ten oto sposób śmieciowe informacje kształtują śmieciowe umysły. Pisałem już o Edycie Górniak i jej wierze w reptilian. To jest właśnie ten efekt.
Skąd to się wzięło ?
To nic nowego. Wiadomo, że ludzki apetyt na informacje ma charakter drugorzędny. Charakter pierwszorzędny mają dobra trwałe, które oferuje nam od dawna system konsumpcjonistyczny.
Inaczej niż było to w kapitalizmie, gdzie najpierw badano popyt, a potem produkowano potrzebne dobra, w system,ie konsumpcjonistycznym jest odwrotnie - to strona podażowa dysponująca olbrzymimi mocami produkcyjnymi przy pomocy aparatu marketingowego i bankowego nakręca popyt dostosowując go do podaży. Jakiekolwiek przyhamowanie tego procesu, tak jak przy jeździe rowerem, grozi wywrotką systemu, co widzieliśmy przy okazji pandemii czy wojny wywołanej przez Rosję.
Podobnie dzieje się w przypadku mediów - zbudowano potężny aparat podażowy, który teraz usiłuje wygenerować wzmożony popyt na inforozrywkę. Stąd przeładowanie programów bieżączką emocjonalną.
Co się dzieje ?
Nowe i stare technologie informacyjne, szybkie i efektywne sieci informacyjne, pozwoliły na stworzenie gigantycznych mocy informacyjnych, ktore poszukują konsumentów. Stacje telewizyjne operują w systemi 24/7, a to wymaga nieustannego dopływu wszelkiego rodzaju treści informacyjnych i rozrywkowych i ich nieustannej aktualizacji. I ścigają się w konkurowaniu o uwagę konsumenta. Świat realny jest jednak znacznie wolniejszy i stabilniejszy i wytwarza mniej więcej stała dawkę wydarzeń.
Skutek jest taki, że trzeba produkować informacje sztuczne lub fałszywe. Trzeba wywoływać sensacje, za którymi kryją się całkiem banalne wydarzenia, jak pojawienie się gdzieś wilków, niedźwiedzi czy potworów żyjących w głębinach morskich lub mody na takie lub inne imiona. Tworzone są specjalne systemy narracyjne, podzielone na odcinki, z kulminacją w odcinku ostatnim do którego zanim dotrzesz musisz się zdrowo naklikać, a na tym końcu okazuje się że zrobiono cię w balona.
Więc nic dziwnego, że oprócz takich banalnych sensacji zaczęto produkować fake newsy. I w ten oto sposób śmieciowe informacje kształtują śmieciowe umysły. Pisałem już o Edycie Górniak i jej wierze w reptilian. To jest właśnie ten efekt.
Skąd to się wzięło ?
To nic nowego. Wiadomo, że ludzki apetyt na informacje ma charakter drugorzędny. Charakter pierwszorzędny mają dobra trwałe, które oferuje nam od dawna system konsumpcjonistyczny.
Inaczej niż było to w kapitalizmie, gdzie najpierw badano popyt, a potem produkowano potrzebne dobra, w system,ie konsumpcjonistycznym jest odwrotnie - to strona podażowa dysponująca olbrzymimi mocami produkcyjnymi przy pomocy aparatu marketingowego i bankowego nakręca popyt dostosowując go do podaży. Jakiekolwiek przyhamowanie tego procesu, tak jak przy jeździe rowerem, grozi wywrotką systemu, co widzieliśmy przy okazji pandemii czy wojny wywołanej przez Rosję.
Podobnie dzieje się w przypadku mediów - zbudowano potężny aparat podażowy, który teraz usiłuje wygenerować wzmożony popyt na inforozrywkę. Stąd przeładowanie programów bieżączką emocjonalną.
0
0