Opinie do spektaklu: Kształt rzeczy.
Czy rzeczywiście, aby zostać znanym artystą, trzeba drażnić, szokować, zaskakiwać, bulwersować swoim wyglądem i zachowaniem? Czy prowokacja we współczesnej sztuce ma jakiekolwiek granice? Wreszcie, czy targowisko próżności dotyczy zarówno aktorów, jak i widzów? "co do mnie, niczego nie żałuję, nie mam żadnych wyrzutów sumienia z powodu swoich poczynań, wygenerowanych uczuć... nic absolutnie. ...
Przejdź do spektaklu.

miałem okazję zobaczyć próbę generalną. wrażenia? hm... ktoś może powiedzieć, że przesadzam ale... niestety sztuka pokazuję okrutną rzeczywistość. szkoda tylko, że takich postaci jaką jest główna "artystka" pojawia się w życiu coraz więcej - niestety.

Nie często chodzę do teatru- wolę kino, lecz ten spektakl uważam za najlepszy ze wszystkich jakie miałam kiedykolwiek okazję obejżeć:) Nie żałuję że poszłam i serdecznie polecam. Poruszony został temat bardzo wspólczesny- manipulacja, warto jest więc uświadomić sobie niektóre sprawy z tym związane. Poza tym mistrzowska gra aktorów, ciekawe (nieraz bardzo zabawne) dialogi. Gorrąco polecam:)

Należy zacząć od klimatu, jaki udało się stworzyć właścicielowi kawiarni Teatru Miejskiego (gratulacje). Prosty ale z pewnoscią nie skromny, klubowy wystrój, wygodne fotele na balkonie, do tego świetna i mocna muzyka, która niesamowicie współgra z akcją na scenie. Ogromne gratulacje dla dwójki młodych gościnnie występujacych aktorów, którzy musieli włożyę wiele wysiłku w przygotowanie sie do ról, gdyż dialogi są dość długie i na wysokim poziomie. Sztuka robi naprawdę mocne wrażenie, jest w pewnym sensie nawet szokująca, z pewnością warta obejrzenia, skłaniająca do refleksji. Zabawna, ale i okrutna. Zaciekawia i intryguje. Serdecznie polecam, szczególnie młodym ludziom.

Spektakl jest niewzykle, rzeczywisty, szkoda,że to jest prawda - nag prawda. Ciekawe dokąd dożymy będąc tak niewykle pozbawionym skrupułów, nie szunając inncyh lkludzi a przede wszyskim uczuć - polecam, świetnyb spektakl, doskanały Rafał Kowal i Olga Długońska.POLECAM

fantastyczna zaglerka emocjami...inscenizacja i pomysl rezyserski bardzo kruche i miejscami prostackie bez uloznej ciaglosci uczuc bohaterow...swietna joanna niemirska z ogromnym pazurem i silanie do przebicia....polecam

Gdybym nie czytała sztuki "The Shape of Things" i gdybym nie widziała znakomitego filmu pod tym samym tytułem, to pewnie zachwycałabym się przedstawieniem. Na szczęście miałam jednak możliwość porównania spektaklu ze znanym mi oryginalnym tekstem oraz filmową adaptacją i jestem rozczarowana.. Aktorka grająca Evelyn wygląda na podlotka z gimazjum (w żadnym wypadku nie jak studentka ASP broniaca pracy dyplomowej!) i w porównaniu z pierwowzorem, jest strasznie głośna. Wciąż podnosi głos, prawie krzyczy, zachwoując się przy tym niemal agresywnie. Jenny, zamiast jako cicha, spokojna studentka uwikłana w trudne związki, została pokazana jako naiwne i głupiutkie dziewczę, zaczytujące się w "Cosmopolitan". Teatralny Adam bardziej przypomina Doriana Graya, niż zakochanego strażnika muzeum, a sam wątek miłosny, jeden z najważniejszych w sztuce, został ograniczony do kilku POC oraz zbędnej nagości w scenie z kamerą . Lista moich zarzutów jest jeszcze dłuższa - hiperbolizacja wątku zdrady pomiędzy Adamem a Jenny, nieścisłości (Jenny opowiadając o podrywaniu Adama wymienia Phila, a Evelyn w scenie końcowej ma inną fryzurę niż podczas "kręcenia filmu"), uboga scenografia oraz przekleństwa, rażące o wiele bardziej niż w tekście sztuki. Jedynym plusem jest postać Phila, który jest inteligentny i dowcipny, a także najbardziej świadomy sytuacji, w której znajdują się bohaterowie. Sztuką polecam tylko w ramach porównania wizji świata stworzonego przez Neill'a LaBute. A zainteresowanym szczerze radzę sięgnąć do sztuki lub filmu..

Podobała się wam gra tego młodego aktora występującego gościnnie? Marcina Kwaśnego? bo mnie bardzo! a Wam?

rozumiem ze ci sie nie pdobało, ale pamietaj o jednej bardzo ważnej rzeczy: reżyser ma prawo do swojej wizji sztuki, ma prawo do zmian w teksie, do interpretacji, swojego odczytania, nie ma sensu porównywanie, wtedy wszystkie oryginalne spektakle, prawdziwe dzieła twórców teatru byłyby tylko nieudanymi odtworzeniami tego co zapisano na papierze. Teatr rządzi się swoimi prawami i w tym jego piękno.
Podobał ci się Szekspir w wydaniu Julie Taymor, czyli Tytus Andronicus?
Reżyser to artysta, nie kierownik sceny:)

Sztuka mnie nie zawiodła. Słyszałam bardzo pozytywne głosy i teraz sama mogę oddać swój głos na TAK. Rzeczywiscie-bardzo wspolczesne i i okrotne. Warto się wybrać.

Widziałam tą sztukę wiele lat temu, z udziałem Pauliny Holz i zrobiła na mnie piorunujące wrażenie!!!!

Świetne! Polecam każdemu - nawet tym, których teatr (jak twierdzą) nudzi. Nie można żałować!

Również czytałem sztukę i wydaje mi sie ze nie warto wydawac tych pieniedzy na takie przedstawuenie.

Choćby ze względu na Marcina Kwaśnego, z którym można porozmawiać po spektaklu a nie tylko oglądać w "Rezerwacie" Palkowskiego

Byłam przedwczoraj, trochę niechętnie szłam po przeczytaniu tych opinii, ale bardzo mile mnie zaskoczyli - spektakl jest naprawdę dobrze zrobiony, aktorzy przekonujący, świetna pani Długońska - szkoda, że tak mało gra w miejskim!

Widziałam spektakl wczoraj, zakończenie mnie zdziwiło, nie spodziewałam się czegoś takiego. WOW. jestem pod wrażeniem.
Polecam!!!

To może lepiej nie czytać sztuk tylko oglądać je na scenie? Po to się przecież pisze sztuki!Żeby miały swoje życie teatralne a nie książkowe!!!!

Znakomita gra aktorska...niesamowite wrażenia...polecam wszystkim!!!!