:)
Dobrze jest jak gra, (co by nie zabrzmiał tytuł wątku zbyt autorytatywnie).

https://m.youtube.com/watch?v=B4X4rdyXIEw

Hermci jednak nie wywoływałem, tylko się z nią zetknąłem. Może tylko raz i przez chwilę, a wydaje mi się, że trwało to dłużej.

W teatrze w miasteczku grano "Zbójców" Schillera, ale w tym czasie zbójcy istnieli jeszcze naprawdę w tej okolicy. Zdarzały się epidemie cholery. Miasteczka były małe, kraina dzika, a czasy dość chaotyczne. Przez to Hermcia jest poważna. Wydaje mi się, że regularnie słyszała o jakichś nieszczęściach w okolicy, a jej przygoda była tylko jednym z nich. Tak jakby przez mózg przelatywało jej to, co usłyszała: że tu się ktoś utopił, tam się coś spaliło, tam ktoś popełnił samobójstwo, a w końcu sama padła ofiarą takiego zdarzenia.
To taki sposób postrzegania rzeczywistości, bo i dzisiaj plotki o wypadkach to normalka tutaj.

Z pewnością można.
Forumowa trzoda jest tego najlepszym naprzykładem ;]

Nie no, doczytaj szybko o tym tam mózgu ... bo może można żyć bez niego ;)

Czy vip odłączony od maszynerii będzie miał mózg podrasowany czy zwyczajny?

Uwielbiam Twoje fantazjowanie. Im bardziej wizje, które rysujesz (wszystkie powyżej) oddalają się od mojego prawdziwego Ja i mojej historii życia, tym bardziej wzrasta moje poczucie bezpieczeństwa i spokój. Jakaś cząstka mojego systemu, nawet wtedy trzyma gardę ale trudno mi odmówić sobie drobnych przyjemności, a taką bez wątpienia jest forma naszej tutaj bytności i dystans.
Procesy poznawcze są długotrwałe i "kosztowne" (mowa o czasie i zaangażowaniu).
Będąc zupełnie NIKIM = nobody => no body ;) nie ma mnie (w przenośni i w sensie dosłownym). Żeby to skumać trzeba przynajmniej od czasu do czasu korzystać z połączenia ze Źródłem. Nie poszukuję i nie domagam się jakiejś ostatecznej formy wyrazu siebie, skończonego obrazu... zaprzeczałoby to mojej pasji życia i jego prawom. Ten kto rozumie, wolny jest od strachu, najróżniejszych jego form i przejawów.

Ps
miało być o Tobie w tym wątku więc skupmy się

Albo w końcówce lat 80. zanurzyłaś się w świat dyskotek, filmów amerykańskich, gier komputerowych na ekranach, ośrodków turystycznych w lecie, plaż, gdy królowała "La Isla Bonita". Była to niesamowita atmosfera.

Lub chcą być wywoływane, to najbardziej prawdopodobne. Potem ci szkodzą lub przejmują kontrolę nad twoim losem.
Mają jakąś komputerową dyspozytornię, która wyłapuje wywoływania i pozwala im pobrykać w naszym świecie?

My jednak, Lukrecjo, mamy dużą część wspólną, której nie mogę uchwycić.
Trójmiasto, książki, teledyski, wspólni znajomi, poczucie humoru? Może masz krewnych w USA?

Mnie ukazywały się z powodów jakby towarzyskich. Ma to jakieś znaczenie, bo wiesz, że ty myślisz o nich, a oni wiedzą o twoim istnieniu.
Ewentualnie był to już komitet powitalny dla mnie.

To ja pod prysznic.
Bajo

Kiedy widać "białą damę", duch odstrasza, nie chce być niepokojony. Ewentualnie tylko się reklamuje.
Jednak duchy mają też wersję spokojną, zwyczajną, jeśli ja je widziałem, czy widzą siebie w lustrze? Czy widzą siebie nawzajem?
Podejrzewam, że szukają budynków, w których nie ma ludzi i tam nawet przesiadują na kanapach.
Uwierz w ducha!
Wyobraź sobie ten biznes z tworzeniem ludziom miejsca, gdzie będą mogli pisać do duchów, wiedząc, że one to czytają, rodzaj Facebooka.
Podobno każdy człowiek cztery razy w roku ma myśl, która uczyniłaby go milionerem, gdyby jej posłuchał.

Są anioły, są demony i są dusze. Dusze przychodzą tylko i wyłącznie prosząc o modlitwę bo się w czyśćcu męczą. Proste. Nie słyszałem o kontenerach, ale to chyba jakieś New Age. Ósma. Idę do domu.

Duchy nie istnieją. Jedynie materialne kontenery energii...
Co konkretnie masz na myśli?

Czy duchy widzą siebie w lustrze?

Mógłbym też jechać do kraju zaprzyjaźnionego. Dostałem nawet propozycje z kilku z nich, podejrzewam, że to pułapka. Powstrzymują mnie ubezpieczenia, które płacę co miesiąc na polski system emerytalny.

Pewnie chodzi o to, żebym był odsunięty od centrum zdarzeń, żebym nie wnikał i udał się do egzotycznej ambasady.
Pasowałoby mi to.

Ale dlaczego? Nie mogę zamieszkać w moim pobliskim mieście ani w Warszawie, ale Gdańsk jest OK, tyle że już go przerobiłem. Lubiłem tę morską atmosferę.
Rynek pracy w mojej branży jest tam jednak słaby.

Powiem wam, że tylko Gdańsk może rozruszać tę sprawę, bo Warszawa jest za cienka.
Gdańsk jest tak odizolowany, że nawet nie mam zakazu, żeby tam zamieszkać.

Nie bawi mnie to, że z małego miasteczka będę w pojedynkę ośmieszał jakieś szanowane rządy (choć nie przez wszystkich szanowane).