Dziewczyny, które macie obniżenie /wypadanie macicy jak sobie radzicie? Ćwiczycie czy operujecie czy pessar, leki? Jak u Was z wyproznieniem? Ja pomimo mojego dość młodego wieku, 3 porodów, chyba coraz bardziej skłaniam się ku operacji. Ćwiczenia mięśni nie pomagają. Kto Was leczy? Podzielcie się doświadczeniami? Z góry dziękuję

To nie tak że tylko starszym osobom,, znam osoby, które miały tasiemki zakładane po 40+ czy 50+, i żyją, z tym że niektóre z nich miały 3 razy poprawiane w ciągu roku, Nie u każdej było idealnie.

Słyszałam o tym lekarzu dużo dobrych opinii, tyle że koszty zabiegu dla mnie są nieosiągalne, Sama wizyta prywatnie kosztuje, dojazd też, Musiałabym przenocować, nie dam rady tak "na wariata" w dwie strony. Wiem że w szpitalu Św Rafała w Krakowie można się operować na NFZ, tylko nie wiem czy wszystkie rodzaje zabiegów.
Dramat właśnie polega na tym, że wiedza lekarzy jest tak niska, a wg NFZ wypadanie narządów czy nietrzymanie moczu to nie problem a jedynie dyskomfort. Dopiero gdy dochodzi do uchyłków, stanów zapalnych pęcherza i szyjki macicy, która jest na zew, to łaskawie pozwolą operować, i to jeszcze na dwie oddzielne operacje, narażając kobietę na dwa znieczulenia, cierpienie z bólu i ew komplikacje. Operują dopiero III i IV stopień i tylko wtedy gdy już pessar nie pomaga. To jakaś kpina.
Najgorsze jest to, że ja mam problem po zabiegu ginekologicznym a nie po porodzie, gdzie tego typu powikłań nie było wymienionych w informacji/zgodzie na zabieg, a ginekolodzy twierdzą że to niemożliwe.

Hej P.
Mi to sie przytrafiło po pierwszym porodzie SN z vacuum, dziecko wagowo normalne 3500g. W wieku 24 lat zostałam okaleczona na cale zycie.

no właśnie dziwne to, po tasiemkę zakłada sie zazwyczaj osobom starszym z które po 10latach po operacji najczęściej juz nie żyją...
Rok temu ten sam lekarz mówił że operacja to ostateczność, że mogę mieć skutki uboczne jak woreczek na wierzchu, lub stomie...
Po roku od razu co to proponuje operacje... Nie wiem co się zmieniło, czy malo ma pieniędzy, czy nie lubi takich złożonych operacji, ale zrazil mnie do siebie...

Czy wszystkie operacje sa w znieczuleniu ogólnym? W niektórych artykułach jest napisane ze zabieg trwa pol godziny, w znieczuleniu miejscowym... Tylko ze po operacji nie można dźwigać...

i jak tu żyć?

Czy te dolegliwości, które opisujecie w tym wątku to, po wielu porodach SN ? Po bardzo dużych dzieciach ? Będę wdzięczna za odpowiedz

Czesc dziewczyny. Jak macie mozliwisc to jedzcie do Krakowa do dr Szymanowskiego. To jest najleoszy soecjalista w tej dziedzinie w Polsce. Jezeli sie operowac to tylko tam i niestety mie na nfz. Nie bede was straszyc, ale on naprawia bledy po lekrzach z calej Polski. Jes jest prezesem. polskiego towarzystwa urogin.U nas uroginekologia raczkuje, nie ma soecjalistow, nfz traktuje temat po macoszemu, urodzilas, masz problem to trudno, kup sobie tenalady i nie zawraxaj glowy. Polecam wam pojsc do fozjoteraleutki uroginekologicznej i zaczac cwiczyc miesnie dna mienicy - nawet jezelj wasz przypadek jest operacyjny, to bez wzmocnieni tych miesni nie bedzie takich efektow zabiegu. Plus poczujecie roznice na pewno. No i serio
Polecam wybrac sie do krakowa. Mozna tanio rayanairem a w druga strone pendolino. Te operacje sa bardzo zlozone, bo kazda ma inny problem i do niego sie powinno dobierac techniki ooeracyjne, a ich jest tam iles, wiec specjalisci ktorzy proponuj wszystkim pacjentka ta samo technikie operacyjna to zadni specjalisci...
Ginekolodzy nie znaja sie na temacie wiec wiekszosc powie wam ze nie widzi nic niepokojacego...
Takze nie zwlekajacie tylko sie dogianozujcie, ogarnijcie fizjoterapie i zobaczcie czy was zakwalifikuje do zabiegu.
Ja nigdy bym sie nie dala pokroic tam na dole byke komu i na nfz, bo efekty zazwyczaj marne i powkilan duzo. A dr szymanowski slyszalam, ze przeprowadza tych zabiegi po iles tam dziennie i trwa to ok godzin! Taka ma juz wprawe. Walczcie o sibie, bo nie musicie tak zyc.

Po cewnikowaniu mam poszerzoną cewkę, boję się że może być jeszcze gorzej. Mam też hemoroidy, problemy z jelitami i brak możliwości użycia miejscowego znieczulenia (nawet żelu), czyli trzeba by było na żywca a tego nie wytrzymam. Cewnikowanie bez znieczulenia bolało mnie o wiele bardziej niż leczenie zębów także bez znieczulenia.
Nie wyobrażam sobie pogorszenia po menopauzie, już sobie z tym nie radzę, nie jestem wstanie nosić tych większych wkładek bo nie mieszczą mi się między nogami. To wywróciło moje życie do góry nogami, strach wyjść z domu, zaczynam też popadać w depresję z tego powodu. Jeśli będzie gorzej, nie wyjdę już z domu. Często w sklepie czy autobusie spotykam ludzi starszych śmierdzących posikanymi majtkami, ja tak nie chcę, nie wytrzymam tego. Nikt nie zakwalifikuje mnie do operacji przy "takim drobiazgu jak jest obecnie" - tak usłyszałam od ginekologów. Do tego czytałam że operacje typu plastyka narządów rodnych i pęcherza, to dwa oddzielne zabiegi, bo NFZ tego nie refunduje inaczej. Refundacje wkładek i innych środków absorpcyjnych przyznawane są dopiero po wykonaniu urografii na NFZ, inaczej tego nie refundują, a te "cuda" są za drogie dla mnie, zwłaszcza że potrzebowałabym min z 10 wkładek dziennie.

Pierwiastka, z tego co czytałam, to podobno po latach taki zabieg można powtórzyć, bo z tego co też czytałam, to taśmy zakładane pod cewkę nie są raz na całe życie, starczają na ileś tam czasu a potem trzeba to powtarzać, nie wiem jak to jest z ew plastyką pochwy czy podwieszania macicy, tzn czy można to jeszcze raz robić.

zakładanie cewnika nie takie zle, gorsze przy tym badaniu jest zakładanie czujnika do odbytu... nie wyobrazam sobie cale zycie z tym, a podobno po menopauzie ma sie pogorszyc... jak żyć?

U mnie w standardowym badaniu gin nic nie widać, przynajmniej tak oni twierdzą. Jeden z ginów kazał mi zrobić bad urodynamiczne ale nie dał skierowania, a inni odradzali, mówiąc że to mnie nie wyleczy i nie rozwiąże problemu, a tylko niepotrzebne będę cierpieć w trakcie badania. Po przeczytaniu opisu badania, nie chcę go, mam wielką traumę po cewnikowaniu :(
Czytałam że elektrostymulacja i laser nie wiele pomaga, zależy co jest przyczyną, ew fizjoterapia mięśni dna miednicy jeśli to wina mięśni a nie więzadeł.
Gdy stoję, to czuję że wszystko mi się tam przesuwa w dół i chce mi się nagle siusiu.

Jeździłam do Poznania do ginekologa, który zlecil badanie urodynamiczne u innego urologa i na badaniu stwierdzono ze mam mieszane WNM z pęcherzem nadreaktywnym. Przy samym badaniu ginekologicznym mam stwierdzone lekkie obniżenie tylnej ściany pochwy, i nic więcej, dopiero badanie pokazało ze jestem chora. Sama próbowałam elektrostymulacji i laserow ale nijak one pomogly.

Pierwiastka gdzie znalazłaś lekarza, który stwierdził problem?
Nigdy nie byłam w ciąży, problem zaczął się po zabiegu ginekologicznym. Męczę się z wypróżnianiem, z WNM i rzekomym pęcherzem neurogennym oraz z objawami obniżenia macicy, i być może ścian pochwy, w pionie czuję szyjkę na ok 4-5cm od wejścia do pochwy. W standardowym bad gin (fotel+usgTV - kozetka) nic nie widać, więc ginekolodzy mówią mi że wydaje mi się, że jestem przewrażliwiona ale ja wyraźnie czuję problem. Zlecenie ginów ćwiczyć mięśnie dna miednicy, które nie wiele daje, może trzeba więcej czasu. Pessarów stosować nie mogę, obecnie nie mogę stosować już tamponów na okres. Nie wiem gdzie już szukać pomocy

Pytanie jeszcze do innych dziewczyn, jak zdiagnozować ew uszkodzenie więzadeł (zerwanie czy rozciągniecie) i gdzie można ew badania przeprowadzić?

dziewczyny i co u was? sama borykam sie od prawie 3 lat z pęcherzem nadreaktywnym i WNM, A nie mam jeszcze 27 lat mam od kilku dni pessar kostkowy ale wyjmuje go na noc i troche jest z tym roboty i nie jest to przyjemne uczucie, mam tez zapisany lek venicare ale z tego co czytałam malo efektywny. Lekarz oczywiście chce żebym miała operacje bo wg niego "10 lat po zabiegu to duzo czasu" tylko ze ja nie wyobrażam sobie w wieku 37lat nie miec już możliwości leczenia...

dziewczyny i co u was? sama borykam sie od prawie 3 lat z pęcherzem nadreaktywnym i WNM, A nie mam jeszcze 27 lat

dziewczyny i co u was? sama borykam sie od prawie 3 lat z pęcherzem nadreaktywnym i WNM, A nie mam jeszcze 27 lat

dziewczyny i co u was? sama borykam sie od prawie 3 lat z pęcherzem nadreaktywnym i WNM, A nie mam jeszcze 27 lat

Bobo, zerwanych więzadeł NIC nie wyleczy.
Poza tym pessar to tylko proteza. Mówić, że pessar cokolwiek "leczy", to jak mówić, że proteza nogi leczy brak nogi. Proteza nogi tylko odciąża trochę zdrową nogę. Pessar odciąża trochę mięśnie dna miednicy. Jeśli problem jest tylko z osłabionymi mięśniami, to rzeczywiście pessar może trwale pomóc, bo przy ćwiczeniach z pessarem mięśnie mają możliwość "odpoczynku" i regeneracji.
Skutki operacji - pogorszenie nietrzymania moczu zamiast polepszenia, dodatkowe bóle podbrzusza, bóle kręgosłupa... Naczytałam się tego całą masę i się przestraszyłam. Jest mnóstwo forów z tymi tematami.
Po powrocie miesiączki może Ci się rzeczywiście trochę poprawić (ja zauważyłam sporą poprawę, ale nadal daleko do normalności), ale jak już wielokrotnie wspominałam, przy zerwanych więzadłach nie ma co liczyć na cud. One nie odrosną.

Czytałam że pessar może wyleczyć ta przypadłość. Nie wiem już sama ale spróbuję z oessarem zobaczę jeszcze jak będzie po zakończeniu karmienia piersia. A skutki uboczne operacji to jakie?

Ola, to Ty raczej nie miałaś problemu z obniżeniem narządów, tylko z samą blizną. Obniżenie narządów nie ma nic wspólnego z blizną.

Po pierwszym porodzie miałam z tym problem. Długo dochodziłam do siebie, czekałam aż się wszystko unormuje ale niestety ciągle odczuwałam dyskomfort. Chciałam mieć dwójkę dzieci więc postanowiłam zajść w drugą ciążę zanim zacznę się leczyć. Po drugim porodzie wszystko wróciło do normy. Wszystkie dolegliwości zniknęły. Wydaje mi się, że po pierwszym porodzie byłam źle zszyta. Pamiętam, że lekarka narzekała, że bardzo krwawię, że gdzie nie wbije igłą tam krwotok. Podczas drugiego porodu położna rozcięła mi tą bliznę i zszyła na nowo. Teraz czuję się jak przed porodami.

"Od jak dawna masz ten problem, jaki dokładnie jest to problem, jakie metody stosowalas aby poprawić stan czy czeka cię operacja?"
Od ponad 3 lat. Próbowałam "zwykłych" ćwiczeń, elektrostymulacji, fizjoterapii. Operacja pewnie mnie czeka, ale lekarze zalecają, żeby poczekać do menopauzy, bo wtedy to na bank się pogorszy i trzeba będzie operować. A jak zoperuję się teraz, to poza skutkami ubocznymi operacji, i tak po menopauzie się pogorszy i trzeba będzie operować jeszcze raz.
"Czy pessar długo stosujesz i jak długo masz zamiar stosować. " - stosuję od ponad roku. I chyba będę stosować do menopauzy.
"mam 30 lat i nie wyobrażam sobie aby do końca zycia cierpieć." - również zostałam kaleką przed trzydziestką i strasznie to przeżyłam. Potem uświadomiłam sobie, że inni mają gorzej, więc pozostaje mi przyzwyczaić się i żyć dalej.
"Chce jeszcze jedno dziecko tylko również powiedziano mi że mój stan obniżenia narządów może mieć bezpośredni wpływ na to iż jest krótki czas między dwoma ciążami - różnica wieku między jednym a drugim to 1,7 m-cy ale nie jestem przekonana że mój stan się nie pogorszy jeśli między ciążami będzie nawet 10 lat. " - u mnie jest różnica niecałe dwa lata i jak już pisałam wcześniej, druga ciąża i poród NIC nie pogorszyły. Zero różnicy.
"Fizjoterapeuta powiedziała że póki co mam odchodowac dzieci (aby nie dźwigać) z pessarem i zrobić operację podwiązania. " - moja fizjoterapeutka przyznała, że operacje też nie zawsze działają cuda (zresztą przeczytałąm chyba pół internetu na ten temat i wiem z relacji kobiet, że większość ma jednak po operacjach skutki uboczne), więc gdy już podpasował mi pessar, stwierdziłam, że odpuszczam z operacją.
Szczerze Ci radzę, spróbuj najpierw pessara. Gdyby nie pessar, to pewnie nadal rozważałabym operację.