Wiem, że takich wątków już było mnóstwo, ale cóż... Do jego założenia "zainspirowała" mnie wypowiedź @sam'a. Cytuję:
"żaden facet matki z dzieckiem na głowę sobie nie weźmie ot tak".
Zatem pytanie co znaczy "ot tak"? Czy samotna kobieta, która wychowuje dziecko/ci nie może być wartościową partnerką?
Poza tym absurdalnie dla mnie brzmi "nie weźmie sobie na głowę". Ja tam wolę chodzić po ziemi, niż siedzieć na czyjejś głowie :P A tak na poważnie dlaczego ma brać na głowę? Chodzi o stworzenie normalnego, partnerskiego związku.
Mam już swoje lata, większość samotnych facetów w moim wieku, też jest już po przejściach, często mają dzieci, zatem czy ja jestem gorsza od nich?

Bardzo chętnie wysłucham osób, którym może udało się stworzyć takie związki. Może panowie mnie trochę podbudują i się okaże, że mam jeszcze w życiu jakieś szanse, bo nie wszyscy myślą, jak @sam :D

Ja mówię o swoim przypadku, a tu zdecydowanie dziecko jest ze mną :-))))

O ile dziecko zostaje z wami,a nie chce być z waszym byłym.

dokładnie- bez byłej żony, rozwodu, dzieci itd....

Zgadzam się, nie zrozumie - zwłaszcza jak jest samotnym teoretykiem, bezpiecznie spędzającym czas za monitorem swojego kompa :)

i znowu siostro się zgadzamy :-)

Ale ktoś, kto tego nie przeżył, to chyba nie zrozumie :-)

Majka, ja mam tak samo - jeden mąż i jeden rozwód w życiu mi wystarczą :)

@sam - rozstając się w małżeństwie też zostaję sama z dzieckiem. jakoś nie podchodzę do związku z myślą, jak by się tu zabezpieczyć :-)))) w sensie finansowym i majątkowym, oczywiście :D

@sam, już rozumiem, skąd Twoja niechęć do spacerów - jesteś bardzo ostrożny i "zabezpieczony" ;))

@Majka
Nie chodziło mi w sumie o samo ojcostwo, ale o zabezpieczenie się. W związku bez zobowiązań jest większe ryzyko, że i tak zostaniesz kiedyś sama jak się coś zepsuje i będziesz miała kłopot bo dzieci tanie nie są.
Alementy też nie tak łatwo załatwić w związku nie formalnym. To są nawet lata walki, bo jakoś to trzeba udowodnić przed sądem. A jeśli facet ucieknie to co?
Ogólnie to nie chcę wszystkiego do dzieci i łóżka sprowadzać. Ale jak się razem żyje - nawet w nieformalnym związku - to później chcesz, czy nie chcesz gromadzicie wspólny majątek etc Jak to potem dzielić? Też na gębę?

@sam - aby być ojcem, nie trzeba być mężem. Można nawet by c złym mężem, ale bardzo dobrym ojcem. Jedno z drugim nie ma nic wspólnego.

Ale jest to równocześnie ważny temat do przemyślenia zanim się w takim związku znajdziesz. Jeśli będziesz z kimś na "gębę" to musisz być zabezpieczona. A jak dziecko dojdzie, to kto będzie na nie dawał?
To jest trudniejsza sprawa niż się zdaje...

wiem, ze każdy medal ma dwie strony.
Ja akurat po moich przejściach jestem zrażona do formalności. Problemy z rozwodem itp. Wydaje mi się, że wolałbym móc odejść kiedy chce, a nie tłuc się po sądach i udowadniać pewne rzeczy.
Być może, jak minie więcej czasu i nabiorę więcej dystansu do tego, to zmienię zdanie.

Zgadza się, ale jak to w związkach bywa nigdy nie jest idealnie zawsze, a zobowiązania utrudniają odejście, co z różnych przyczyn może być też dobre.
Wyobraźmy sobie, że rozchodzimy się z kimś, po jakiejś kłótni. To byłby nonsen przecież. Zobowiązania dają ludziom do myślenia i jest czas na ochłonięcie i pogodzenie się.
A z takim sexprzyjacielem jak będziesz miałą jeszcze ze dwójkę dzieci i on ciebie zostawi, to co? Przecież sama chciałaś żyć na tzw "umowę na gębę"

@sam - dla mnie związek bez papierka nie musi być otwarty i bez zobowiązań, oparty tylko na spotkaniach seksualnych. Natomiast związek z papierkiem może być również otwarty, a jedynym zobowiązaniem może być wspomniany papierek.
Nie chcę, aby ktoś czuł się "przywiązany" do mnie, bo kiedyś podpisał cyrograf. Chciałabym, aby był ze mną, bo tego chce.
Oczywiście nie twierdzę, że tak nie może być w małżeństwie. Może, jak najbardziej.

trochę namotałam, ale chyba wiadomo o co kaman.

@Majka

Partner bez papierka to nie sexprzyjaciel? W końcu to otwarty, niczym nie zobowiujący związek...

i jak tu się z Tobą nie zgodzić :D

to podejrzane :D

Obiektywnie dwie osoby przyznały Ci rację ;)

tak, jeden jest dojrzaly w wieku 30 lat, a drugi umiera jako emocjonalne dziecko ;) wszystko kwestia doswiadczenia ;)

"a racja :D"

cieszę się, że Ty mi również :-)