Może znajda się tu jakies kobietki które chorują na nerwice(rozne postacie).Ja niestety choruje od 6 lat i co tu dużo mowic większość znajomych i rodziny się odemnie odwrocila traktując mnie jak tredowata(te dziewczyny które chorują na pewno wiedza o czym mowie).Fajnie byłoby się poznac bo przecież razem raźniej a kto inny lepiej zrozumie chorego niż ten co sam choruje.Niestety nerwica to ciezka choroba która ciężko innym zrozumieć i trudno z nia walczyc ale może wspólnie jakos dojdziemy z nia do ladu:)Ja mam 32 lata mam dwoje dzieci syna-13lat i corke-6lat mieszkam w Leszczynkach.Czekam na odzew o goraco pozdrawiam:)

drogie koleżanki czekam na wsparcie
jestem w fazie latania po lekarzach i wydaje się że możeeee to nerwica
aczkolwiek czy może przyjść tak nagle chytrze.
Zaczęłam od bólu żeber teraz mam bóle pleców raz łopatki trochę lędźwie. Zrobiłam badania ogóle, moczu, usg brzucha, usg ginekolog, CRP i też tarczyce mam małą niedoczyność aczkolwiek lekarz bólu pleców z tym nie łączy.Cóż robić do jakiego lekarza jeszcze iść . Szukam i szukam każdy coś podpowiada.
Macie sprawdzonego fachowca lekarza który coś skojarzy . Póki co leczę się ciepłem tz maści rozgrzewające, masaż, termofor i jest po tym lepiej.

Witajcie Drogie Panie!

W dniu dzisiejszym znalazłam powyższy post - dolaczam do Was kobietki z nerwica i innymi podobnymi schorzeniami.

Jak dziweczyny u Was samopoczucie?

Syliwa odezwij sie ...

Dziewczyny a czy sprawdzałyście swoją tarczycę?
Ja miałam takie same objawy jak Wy -napady lęku ,uczucie niepokoju ,napady tachykardii ,bóle stawów,wybuchy złości ,wiecznie bylam senna i zmeczona.Wydałam kupe pieniędzy w przeciagu roku na prywatne wizyty u neurologa ,na tomografie i rezonans głowy,eeg głowy,badania w kierunku boreliozy (sam test Western Blot kosztuje 250 zł).Chodzilam do psychologa....I Ciągle slyszałam -nerwica,hipochondria,histeryczka...Żaden lekarz nie zasugerował mi zbadania TSH...Byłam juz na skraju wyczerpania nerwowego i dzięki temu co wyczytałam w necie ,sama zrobilam sobie badania TSH,FT3,FT4 i antyTPO .I co sie okazało?Ze mam HASHIMOTO ! Mój organizm niszczy tarczyce i nie wydziela ona hormonów,ktore są odpowiedzialne za prawidlowe funkcjonowanie wielu narządów min.serca ,mózgu,stawów...To nie żadna nerwica,żadna choroba psychiczna tylko tarczyca.Codziennie przed posilkiem łykam dawkę LETROXu,która zlecił mi endokrynolog i moje samopoczucie powoli się polepsza.Jestem szczesliwa,że w koncu wiem co mi dolega.Mimo tego ,ze Hashimoto jest nieuleczalne,ze musze hormon przyjmowac do konca zycia, w koncu wiem co mi dolega i nikt nie patrzy na mnie juz na hipochondryczkę ,ktora wymysla sobie choroby!
Zbadajcie sobie poziom chormonów tarczycy a byc moze okaze się,ze nie potrzebujecie żadnych antydepresantów,żadnych leków na nerwicę czy serce :)

Sylwia podaj meila , napisze na priv ;-)

SYLWIA napisałam Ci na PRV ;-)

Sywlia mieszkam we Wrzeszczu

Pewnie ze miała bym ochote jeśli tylko mi ta nerwica na to pozwoli bo ostatnio niestety miałam ogrom stresu i choroba się za bardzo rozpanoszyla ale na spotkanie na pewno znajde sile a wogole skad jesteś?

Sylwia chetnie sie spotkam jesli mialabys taka ochote, przynajmniej bedziemy mogly razem pojeczec na to samo :)

Ja tez nie jecze i się nie użalam bo to niema sensu tym bardziej ze tego nikt raczej nie zrozumie u mnie to wygląda tak ze nawet rodzina nie bardzo wie co mi jest bo jak kiedyś o tym mowilam to tylko slyszalam weź się w garść nie wymyślaj itp. a co do znajomych no wlasnie na początku swojej choroby mowilam co mi jest itd. bo nie bylam w stanie nigdzie wychodzić isc na impreze czy nawet isc do koleżanki na kawe wiec znajomi się wykruszyli a przyjaciele okazali się NIEPRZYJACIOLMI wiec teraz jak już zawieram znajomości to nikomu nic nie mowie tak jest lepiej.Mi się wydaje ze dla mnie najtrudniejsze w tym wszystkim jest brak wsparcia-moja mama nie zyje wiec naprawdę nie mogę z nikim szczerze porozmawiać i nie mam komu się czasami wyplakac ale co zrobić takie zycie.

Sylwia u mnie dokladnie jest tak samo, czuje sie taka rozlazla bez energi, radosci , choc oczywiscie w kontaktach z ludzmi nie jestem jęczaca zrzedna i pozbawiona usmiechu zmora ...usmiecham sie, zartuje ale tylko ja wiem co jest we mnie i jak bardzo to boli....

Domyslam się Aniu co przezywasz bo wiem jak wygląda ciagla walka z ta paskudna choroba ja już wlasciwie z nia nie walcze tylko ucze się ja zaakceptować i nauczyć się z tym zyc tylko jak przyjdzie taki rzut który trwa np. miesiąc to mam dość i znowu się poddaje ja już nawet nie pamiętam jak to jest zyc i czuc się bez nerwicy.Kiedys bylam pelna energii optymistyczna dziewczyna a teraz?szkoda slow.No ale niestety trzeba codziennie zagryźć zęby i isc do przodu ale jest to strasznie trudne.Pozdrawiam Cie i zycze wytrwalosci.

Tez cierpie na nerwice od wielu lat , mam 37 lat rodzine a nerwica jest jakby jej czlonkiem ....nerwica bedzie z nami zawsze, moze sie tylko uciszyc, uspic...do tego mam depreche i pewnie znow zmienie leki bo te ktore biore juz mi nie pomaaja, jestem w trakcie odstawiania benzodiazepiny od ktorej jestem bardzo uzalezniona ale byl dluzszy okres czasu ze bez niej nie dala rady funkcjonowac, napady leku i paniki, leku czasem tak bardzo wielkiego i nie do opanowania ze nie wiesz co masz ze soba zrobic, sciskanie w gardle, kolotanie i przyspieszone bicie serca, trzesawki , problemy ze snem ze musze brac lek zeby przespac noc a do tego panika i duszenie sie w wiekszych skupiskach ludzi , do centrów chandlowych nie chodze bo od razu zaczyna mi sie jazda, najlepiej by bylo gdybym nie musiala wychodzic z domu ale zycie jest zyciem, kazdy dzien to jakby walka z sama soba , z tym wszystkim co trzeba zrobic i co musze zrobic, pies, mala do szkoly , w tygodniu dodatkowe zajecia wiec caly czas jestem w biegu , dom i tysiac innych rzeczy, a do tego inne schorzenia , maz za granica wiec na codzien jestem sama z corka bez bliskich i znajomych bo mieszkaja bardzo daleko stad ....jestem zmeczona , sczerze to jestem wykonczona, nieraz siedze i rycze bo mam dosc tych wszystkich schorzen i tych cholernych zaburzen nerwicowo depresyjnych ktore tak bardzo rzutuja na wszystko , mam wspaniala psychiatre ktora kiedys powiedziala mi ze jak sie nie wycisze i nie zwolnie to sie wykoncze ...ale zycie jest zyciem ...

" suchość w gardle i ustach, objawy duszności i ściskania w piersiach jak przy zawale. Brak oddechu....ścisk w tzw dołku i lęk że sie umiera....."

Ja przy takich objawach miałam zdiagnozowany atak paniki.

nerwica to nie tylko nagłe wybuchanie gniewem.
Nerwica to również suchość w gardle i ustach, objawy duszności i ściskania w piersiach jak przy zawale. Brak oddechu....ścisk w tzw dołku i lęk że sie umiera..... Nerwica lękowa po prostu.
Może być też nerwica natręctw, co również wiąże sie z lękiem.
Więc nie tylko agorafobia, arachnofobia, leki wysokości itp. to lęki...
Są też lęki niewytłumaczalne i to nerwica....
Nie mylić nerwowości, wybuchów gniewu z nerwicą.
Nwreicę może miec najbardziej spokojny czlowiek...

Widzę ze piszecie o zupełnie innych chorobach,nerwica to nagłe wybuchanie gniewem,bez powodu,a lek przed wychodzeniem,lek przed otoczeniem to choroby Lękowe nazywane inaczej ,Agorafobia - lęk przed otwartymi przestrzeniami lub przebywania w zatłoczonych, miejscach publicznych, takich jak rynki. Lęk przed opuszczeniem bezpiecznego miejsca. Lęk przed przebywaniem na otwartej przestrzeni, wyjściem z domu, wejściem do sklepu, tłumem, miejscami publicznymi, samotnym podróżowaniem, połączony często z antycypacją ataku lęku w unikanej sytuacji. Częstą cechą zarówno obecnego, jak i poprzednich epizodów jest występowanie lęku napadowego. Nie wolno mylić tych pojec,bo po prostu leczenie jest inne.

Alina, wiesz przecież że to siedzi w głowie - spróbuj się przemóc.
Ja też mam problem z wychodzeniem sama, ale ani razu nie zrezygnowałam z wyjść, nawet jak byłam ledwo żywa to szłam na miękkich nogach a potem cieszyłam się że dałam radę.

Ja chodziłam na terapię indywidualną prywatnie przez parę miesięcy. Jedyne, co dobre to to, że sporo się dowiedziałam o chorobie, o powodach mojego zachowania itd. Ale im dalej, tym bardziej miałam wrażenie, że babka kasę ze mnie wyciąga. Aż pewnego dnia sama powiedziała, żebym się zastanowiła czy chcę to kontynuować.

Zrezygnowałam i nie brakuje mi tego.

Moje życie jednak wygląda słabo. Ograniczam się do pracy a po pracy-siedzenie w domu, najlepiej tylko z mężem. Każda wizyta kogoś u nas w domu wzbudza we mnie panikę.
W weekendy czasem wychodzimy do znajomych ale to też mnie przeraża a potem często kończy się publicznymi awanturami.

O spotkaniach z koleżankami bez męża gdzieś na mieście już dawno zapomniałam-bez niego nie czuję się bezpieczna. Co się stanie, jeśli coś mi będzie groziło a jego nie ma obok mnie?Masakra..

Szczerze mowiac to nic...psycholog probowala chyba dojsc do tego od czego to sie wzielo itd,ale to jest raczej niewytlumaczalne;/
Przyszedl jeden dzien,jedna godzina i sie zaczelo;/
zawroty,niewychodzenie do sklepu itp itd i to juz 3rok...