Szukam dziewczyny na wspólne życie.Dziewczyny,która nie boi się
schizofrenii lub która też ma kłopoty z psychiką.Nikt mnie nie rozumie,nie mam
kolegów,a rodzice nie są wieczni.Nie chodzi mi o opiekunkę,lecz
przyjaciela.Cała moja młodość od studiów to choroba.Owszem,studiuję biorę leki
i kto mnie nie zna nie wie,że jestem chory,ale nie chcę poznawać kogoś i na
początku oszukiwać,że wszystko jest w porządku,a potem przyznawać się do
oszustwa.Czy mam szansę?

Szansa jest zawsze :) trzeba tylko się na nią otworzyć:)

Tak, uważam, że masz szansę. Szczególnie, że tak uczciwie stawiasz sprawę. W każdym wieku można mieć zaburzenia psychiczne: CHAD, przewlekłe zaburzenia depresyjne, choroby po urazie mózgu. Dobrze, że bierzesz leki. Wielu bardzo inteligentnych ludzi miało tą chorobę i odnosiło sukcesy. Ludzie chorzy na schizofrenię mają przyjaciół, zakładają rodziny, pracują. Opiekunka? Masz takie same potrzeby jak inni: każdy chce mieć znajomych, przyjaciół, kogoś bliskiego. Czy masz szansę? Masz prawo do takiej jakości życia, jak ludzie bez tej choroby. Teraz postawa społeczeństwa wobec chorych psychicznie zmienia się na lepsze. Ludzie stają się bardziej tolerancyjni. Nie wiem, czy jest jeszcze w Gdyni-Śródmieściu klub dla osób chorych na schizofrenię. Prezesem była kobieta chora na tę chorobę. Spotykali się tam ludzie, których łączył ten sam problem. Mieli wyjazdy, prelekcje, imprezy. Pozdrawiam

Hej amaranth. Mógłbyś/Mogłabyś się zorientować trochę bardziej na temat tego klubu z Gdyni-Śródmieścia? Nazwę klubu, jakiś aktualny adres, numer kontaktowy. Byłbym bardzo wdzięczny. Pozdrawiam.

Karol: ktoś z moich znajomych tam chodził. Ale to było 10 lat temu. Klub mieścił się koło Cafe Cyganeria w Gdyni. To jest zaraz obok ul. Armii Krajowej. Prowadziła go pani Awa Barzowska. Nie wiem, czy jeszcze istnieje. Natomiast wiem, że w PZP w Gdyni na Traugutta jest grupa terapeutyczna dla osób z ta chorobą. Może oni mają jakieś informacje. W każdym większym mieście jest są stowarzyszenia dla osób chorych na przewlekłe choroby, np. SM. cukrzyca, choroba Alzheimera. Może w Trójmieście istnieje takie stowarzyszenie dla osób cierpiących na taką chorobę jak Ty? Pacjenci wiedzą najlepiej. Wymiana doświadczeń jest dla nich czymś bardzo pomocnym. Ten człowiek był bardzo zadowolony. Podobnież dyskutowali o wszystkim: lekach, dobrych specjalistach, problemach uczuciowych i samotności. Nie mam z tym człowiekiem kontaktu. Wiem, że się wyprowadził po śmierci swojej mamy. Gdyby nie on, nie wiedziałabym, że w ogóle coś takiego istnieje. A uważam to za fajną sprawę