17. Gdański Festiwal Tańca 2025
2.03.2025 | 19:00
Sala Suwnicowa
Klub Żak
"Wow" / koncepcja, reżyseria i choreografia: Marta Wołowiec / performans: Marta Wołowiec, Tomasz Pomersbach / dramaturgia: Janusz Orlik / muzyka: Wojciech Kiwer / reżyseria świateł: Klaudia Kasperska / kostiumy: Dominik Więcek / 60 min.
Uwaga: W spektaklu występuje światło stroboskopowe, dym oraz głośna muzyka.W czasach mroku i niepokoju, artyści, zastanawiają się nad tym, czym jest przyjemność w życiu, przyjemność z tańczenia czy z oglądania tańca. Balansując na granicy popu, kiczu i bezkresnego transu, Marta Wołowiec i Tomasz Pommersbach stopniowo zachęcają się nawzajem, by odsłonić kolejne taneczne grzeszne przyjemności. Ciała: bezpretensjonalne, oddane przyjemnościom, pochłonięte tańcem, odbijają się od ziemi i unoszą w stan błogości.
Punktem wyjścia do pracy nad spektaklem był fenomen choreomanii - tanecznej plagi, która przez ponad dziesięć wieków pojawiała się w różnych miejscach Europy. Mania tańczenia na ulicach gromadziła setki osób we wspólnym szalonym tańcu do wycieńczenia, do utraty przytomności, a czasem - do utraty życia. Do dziś przyczyny tych ekstatycznych ruchów nie są znane, jednak jedna z teorii podaje także, że bezustanny taniec był skutkiem "zbiorowego załamania nerwowego", którego przyczyną miał być specyficzny czas pełen zaraz, wojen i katastrof naturalnych.
"Wow" Marty Wołowiec to koszmar dla recenzentki, bo jest to po prostu spektakl o radości i pasji do tańca; nie mam jak go włożyć w dyskursy i teorie. [...] Taniec w tym kontekście jawi się jako mechanizm odreagowywania, naturalny, niepohamowany instynkt (tańca przecież nikt nie wymyślił, a każdy wie, jak tańczyć). To taniec dla wszystkich, jakkolwiek patetycznie to brzmi. Repertuar muzyczny wskazuje na spontaniczne potańcówki ze znajomymi, gdy przerzucamy się radiowymi hitami. Nagle znika wstyd, a pojawia się ekstaza".
Weronika Nagawiecka, DIDASKALIA
