Termin PERYGEUM zapożyczyłam z astronomii. Określa punkt, w którym obiekt, najczęściej księżyc, znajduje się najbliżej Ziemi, jest największy i wygląda najbardziej imponująco. Perygeum jest dla mnie momentem zachwytu - zbliżeniem, do piękna. To punkt, w którym jestem najbliżej tajemnicy, chociaż wciąż na tyle daleko, aby własne wyobrażenia przesłaniały mi realny obraz. To bardziej pragnienie niż spełnienie.
Jednym z elementów projektu jest suknia. Piękna, czerwona. Motyw sukni pojawiał się już w moich poprzednich realizacjach. Pierwszą była ślubna "beza", która została uszyta w rozmiarze o dziesięć dla mnie za dużym. Przymierzając ją, stawałam się dziewczynką, która przymierza suknię dorosłej panny młodej. Suknia w swej gigantycznej i bezkompromisowej formie była eksponowana wraz z fotografiami (Ponad miarę, ale w normie, 2001).
Kolejna sukienka ślubna pojawiła się w seriach zdjęć Tak czyli Nie oraz Najpiękniejszy dzień w życiu. Do tych zdjęć użyłam oryginalnego stroju, w którym do ślubu poszła moja przyjaciółka. Wykorzystałam też oryginalne zdjęcia ślubne (należące do wielu par), zarówno te zrobione przez zawodowych fotografów, jak i te zrobione przez gości. Tym razem suknia leżała na mnie idealnie. Również moja postać wpasowała się w zdjęcia dokumentujące cudze śluby. Zamiast kreacji "przymierzam" panów młodych. I jak tu wybrać, skoro wszyscy "leżą" jednakowo dobrze? Kolejne sukienki pojawiły się w pracy Kwiat Paproci. Tym razem były to sukienki komunijne, w bardzo złym, mieszczańskim guście. Wyglądały tandetnie, jak pomniejszone suknie ślubne. Sukieneczki kręciły się wokół własnej osi, w przedziwnym monotonnym tańcu. "Stadko" sukienek otoczone zostało wizerunkami kundelek, których uroda dalece odbiegała od klasycznych kanonów piękna. Suczki były kompatybilne z sukienkami, brzydkie ale kochane i rozczulające swoją nienachalną urodą. Ich zadaniem było strzec zastany mieszczański porządek.
Pomysł na kolejną pracę z suknią rodził się długo. O ile te poprzednie były w pewien sposób niezgodą na status quo, o tyle ta kolejna ma być ucieleśnieniem marzenia. Oglądając pogrzeb Papieża Jana Pawła II w TV zwróciłam uwagę na feerię barw: czerwieni i purpury przetykanej złotem, widocznej na szarpanej wiatrem szacie. Ten widok mnie hipnotyzował: przepych, bogactwo i władza najwyższych dostojników Kościoła. Gdy dowiedziałam się, że moja trzynastoletnia sąsiadka służy do mszy, natychmiast wyobraziłam sobie suknię, którą mogłaby założyć, gdyby w aktywność dziewczynek w kościele wpisana była możliwość awansu, jaką mają mężczyźni. Jaką sutannę założyłaby Ania, gdyby została kardynałem? Skoro szaty męskich dostojników przypominają szaty królewskie, to jak wyglądałyby ich żeńskie odpowiedniki? Czy przypominałyby szaty królowych?
Suknia, która powstała we współpracy z Atelier mody Kasi Hubińskiej, uruchamia wyobraźnię, staje się centralnym punktem projektu. Wokół niej snują się mniejsze obiekty, a nawet praca tekstowa, przygotowana przez Ingę Iwasiów.
Tekst Iwasiów stanowi zapis szeptanych przymiarek do faktury i znaczenia sutanny dostojnika, przerobionej na bajeczną szatę kobiecą. Marzenie o pięknie i wtajemniczeniu, tłumione w ściśniętym żołądku, zamienia się w klejnoty, wydalane na zewnątrz tylko wówczas, gdy nikt nie widzi, nikt nie słyszy, nikt nie ocenia. Fantazja o Bogu staje się fantazją o przepychu i posiadaniu siły. Jako niemożliwa do spełnienia - buduje wewnątrz podmiotu ostre i piękne bezoary, których kalecząca obecność zbliża nas do perygeum.
Agata Zbylut
Agata ZbylutW latach 1993-1999 studiowała w Instytucie Kultury i Sztuki Plastycznej WSP w Zielonej Górze (teraz Uniwersytet Zielonogórski), dyplom uzyskała w Pracowni Rysunku i Intermediów. W roku 2008 obroniła tytuł doktora sztuk użytkowych na Wydziale Komunikacji Multimedialnej Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu, w 2012 otrzymała tytuł doktora habilitowanego na Państwowej Wyższej Szkole Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi.
Od 1995 pracuje jako artystka, brała udział w wystawach zbiorowych i indywidualnych w Polsce, Niemczech, Białorusi, Rosji, Francji, USA;
W latach 2000-2005 była kuratorką Galerii Amfilada. W 2004 koordynowała Narodowy Program Kultury "Znaki Czasu" w województwie zachodniopomorskim. W 2005 została odznaczona brązowym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Od 2004 pełni funkcję Prezesa Stowarzyszenia Zachęty Sztuki Współczesnej w Szczecinie. Pomysłodawczyni i kuratorka Festiwalu Sztuki Młodych "Przeciąg" (2007, 2009, 2011). Od 2008 pracuje w Katedrze Projektowania Krajobrazu Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego. Od 2010 r. pracuje również jako adiunkt w Akademii Sztuki w Szczecinie, gdzie prowadzi pracownię Działań Interaktywnych.
4 kwietnia 2014
W ramach wystawy odbędzie się spotkanie z Ingą Iwasiów pod tytułem "Tożsamość/Seksualność".Inga Iwasiówprof. dr hab., krytyczka literacka, prozaiczka, historyczka i teoretyczka literatury, poetka. Od 1999 roku do momentu zamknięcia pisma w 2012 roku redaktorka naczelna Szczecińskiego Dwumiesięcznika Kulturalnego "Pogranicza". Od 2000 roku profesorka Uniwersytetu Szczecińskiego, gdzie kieruje Zakładem Literatury XX Wieku w Instytucie Polonistyki i Kulturoznawstwa. Profesura tytularna w 2007. Jurorka Nagrody Literackiej "Nike" (2009-2013) oraz Nagrody Literackiej dla Autorki "Gryfia". Prezeska Polskiego Towarzystwa Autobiograficznego.
Autorka pionierskiej "próby feministycznej": "Kresy w twórczości Włodzimierza Odojewskiego"(Szczecin 1994) i rozprawy o prozie Leopolda Tyrmanda "Opowieść i milczenie" (Szczecin 2000).
Wydała między innymi: "Gender dla średnio zaawansowanych. Wykłady szczecińskie" (Warszawa 2004, wyd. II 2008), "Parafrazy i reinterpretacje. Wykłady z teorii i praktyki czytania" (Szczecin 2004); "Rewindykacje. Kobieta czytająca dzisiaj" (Kraków 2002); zbiory wierszy "Miłość" (Szczecin 2000) i "39/41" (Szczecin 2004); opowiadania "Smaki i dotyki" (Warszawa 2006) oraz powieści " Bambino"(Warszawa 2008), "Ku słońcu" (Warszawa 2010), "Na krótko" (Warszawa 2012).
W 2013 ukazały się: "Blogotony" (wyd. Wielka Litera), "Umarł mi. Notatnik żałoby" (wyd. Czarne, Wołowiec), "Granice. Polityczność prozy i dyskursu kobiet po 1989 roku" (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego).
Przynależność: Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, Polski PAN Club, Towarzystwo Literackie im. Adama Mickiewicza, Polskie Towarzystwo Autobiograficzne, Komitet Nauk o Literaturze PAN .
Agata Zbylut | PERYGEUMWernisaż: 28 marca o godz. 19.30
Wystawa: 29 marca 2014 - 17 maja 2014
4 kwietnia 2014 W ramach wystawy odbędzie się spotkanie z Ingą Iwasiów pod tytułem "Tożsamość/Seksualność".
17 maja 2014 Noc Muzeów - godzina 19.00- 21.00 po wystawie oprowadza artystka.
Kurator: Iwona Bigos
Miejsce: Gdańska Galeria Miejska 1, ul. Piwna 27/29
Godziny otwarcia galerii: wt-śr 11-17, czw.- niedz. 11.00-19.00
WSTĘP WOLNY
