Koncert odbywa się Sali Kameralnej Polskiej Filharmonii Kameralnej
Drugim wydarzeniem cyklu jubileuszowych koncertów kameralnych, po inaugurującym projekcie Tomasza Stańki i Andrzeja Smolika, będzie koncert Ani Dąbrowskiej – artystki, która sukcesywnie, swoim własnym tempem, zdobywa coraz ważniejsze miejsce na polskiej scenie muzycznej. Jest wokalistką, kompozytorką i autorką tekstów. Jak do tej pory wydała trzy albumy – „Samotność po zmierzchu”, który uzyskał status Złotej Płyty oraz przyniósł artystce wiele wyróżnień (m.in. trzy statuetki Fryderyka i nagrodę Eska Music Award); „Kilka historii na ten sam temat” – status Platynowej Płyty, cztery Fryderyki i Eska Music Award oraz „W spodniach czy w sukience”, który ukazał się czerwcu 2008 roku i uzyskał status Platynowej Płyty. Ania Dąbrowska współpracowała również z innymi artystami, śpiewając z nimi lub pisząc dla nich teksty, m.in. z Andrzejem Smolikiem, Krzysztofem Krawczykiem, Marylą Rodowicz, Monika Brodką, Liroyem czy Justyna Steczkowską. Ostatnia płyta, z której materiału posłuchamy na sopockim koncercie, jest różnorodna i wielowymiarowa, łączy fascynacje starą muzyką filmową Francisa Lai, Lalo Schifrina, czy Ennio Morricone, z ascetycznym akustycznym brzmieniem starych piosenek Neila Younga, a także zahacza o estetykę taneczno-transową w stylu Donny Summer czy Temptations.
Ania Dąbrowska – śpiew
Katarzyna Piszek – rhodes, śpiew
Kuba Galiński – instrumenty klawiszowe
Robert Cichy – gitara, śpiew
Filip Jurczyszyn – bas
Marcin Ułanowski – perkusja
Dominik Trębski – trąbka
Tomasz Duda – saksofon, flet, śpiew
Cena biletów w dniu koncertu 60 zł
Ania Dąbrowska
Jest wokalistką, kompozytorką, autorką tekstów. Jeszcze przed nagraniem debiutanckiej płyty wzięła udział w prestiżowym projekcie Sissy Records – albumie „Projekt SI 031” (2003). Wkrótce jedna z jej piosenek – „I see” ukazała się na nowobrzmieniowej składance „Zetzibar” sygnowanej przez Radio Zet.
W lutym 2004 roku na rynku pojawił się debiutancki album Ani „Samotność po zmierzchu” (BMG), który jesienią tego samego roku uzyskał status Złotej Płyty (ponad 40 tys. sprzedanych egz.). Konsekwencją sukcesu krążka były nagrody i wyróżnienia dla artystki – wśród nich m.in. nominacja do europejskiej nagrody MTV (Best Polish Act), trzy statuetki Fryderyka (Nowa Twarz Fonografii, Album Roku Pop, Wokalistka Roku), As Empiku (Wydarzenie Roku), Eska Music Award (Album Roku Polska) oraz Byk Sukcesu (Debiut Roku).
Ania współpracowała również z innymi artystami. Tak było w przypadku dwóch albumów Krzysztofa Krawczyka („Bo marzę i śnię”, 2002, BMG i „To, co w życiu ważne”, 2004, BMG), gdzie zaśpiewała chórki i jest autorką piosenki tytułowej. Wspomagała wokalnie Marylę Rodowicz („Kochać”, 2005, Sony BMG) i Monikę Brodkę na jej debiutanckiej płycie („Album”, 2004, BMG) i jest współautorką jej największego jak dotąd przeboju – „Ten”. Gościła również na płycie „Unhappy Songs” projektu Silver Rocket (2006, Sony BMG).
Prace nad drugą płytą rozpoczęła we wrześniu 2005 r. w warszawskim Jazzboy Studio pod okiem Bogdana Kondrackiego. Album zatytułowany „Kilka historii na ten sam temat” miał swoją premierę 16 października 2006 r. Ania jest kompozytorką większości utworów, które się na nim znalazły. Są jednak trzy wyjątki – kompozycja Bogdana Kondrackiego „Czego ona chce?”, cover Ennio Morriconne „L’Ultimo” oraz wspólna kompozycja z berlińską artystką Mashą Qrellą - „Niech zniknie cały świat”. Wszystkie teksty są autorstwa Ani.
„Kilka historii na ten sam temat” nawiązuje do dobrych tradycji polskiej muzyki rozrywkowej z przełomu lat 60. i 70. Utrzymana jest w delikatnym i nastrojowym klimacie. W odróżnieniu od debiutu jest bardziej akustyczna i spójna. Teksty opowiadają o różnych etapach w związku dwojga ludzi.
Drugi album, podobnie jak debiut, zebrał bardzo pochlebne recenzje krytyków, a publiczność doceniła go kupując ponad 50 000 egzemplarzy tej płyty. Album zdobył status Platynowej Płyty, a Ania otrzymała cztery Fryderyki 2006 w kategoriach: Album Roku Pop, Wokalistka Roku, Piosenka Roku. Także wideoklip do piosenki „Trudno mi się przyznać” autorstwa Kamy Czudowskiej i Miguela Nieto został nagrodzony Fryderykiem. Artystka zdobyła również nagrodę Eska Music Award w kategorii Album Roku Pop.
W czerwcu 2007 r. Ania wystąpiła na prestiżowym festiwalu Top Trendy w Sopocie oraz wzięła udział w koncercie „Niebo z moich stron” poświęconym twórczości Seweryna Krajewskiego, który odbył się podczas Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Promując „Kilka historii…” zagrała kilkadziesiąt koncertów w klubach całej Polski.
16 czerwca 2008 ukazał się trzeci album Ani zatytułowany „W spodniach czy w sukience?” (Sony BMG), który w połowie sierpnia uzyskał status Platynowej Płyty.
Jak mówi Ania: Moja trzecia płyta na pewno jest najbardziej zróżnicowana z dotychczasowych. Przed rozpoczęciem nagrań czułam wewnętrznie, że jestem już dość blisko określenia własnego stylu i estetyki. Napisałam ponad trzydzieści piosenek na tę płytę. Były one bardzo różnorodne. W trakcie nagrań okazało się, że pociąga mnie wiele odcieni retro-stylu. Z jednej strony chciałam by płyta była ascetycznie akustyczna jak stare piosenki Neila Younga, z drugiej chciałam spróbować swoich sił w estetyce bardziej transowej, czy nawet tanecznej w stylu Donny Summer, czy Temptations. Po środku została jeszcze ogromna fascynacja starą muzyką filmową typu: Francis Lai, Lalo Schifrin, czy Ennio Morricone. Postanowiłam, że w związku z tym ta płyta powinna być wielowymiarowa, bo wszystkie kierunki są mi bliskie i czuje się w nich tak samo dobrze.
Na krążku znajduje się dziewięć kompozycji Ani oraz jeden utwór instrumentalny Daniela Blooma. Większość tekstów napisała Ania wspierana przez Karolinę Kozak i Agnieszkę Szypurę.
Kilka dni temu Ania zakończyła trasę koncertową Ania Nissan Micra Tour „W spodniach czy w sukience?”, podczas której wystąpiła w 12 wypełnionych po brzegi salach koncertowych.
Fot. Rafał Nowakowski/www.nowakowski.art.pl
