Po odzyskaniu przez Polskę suwerenności w 1920 r. w granice odrodzonego państwa włączono 147-kilometrowy odcinek wybrzeża. 20 czerwca 1920 r. inż. Tadeusz Wenda, po przeprowadzeniu wstępnych analiz terenowych, opracował sprawozdanie, w którym jako najkorzystniejsze miejsce do budowy przyszłego portu wojennego i handlowego wskazał obszar Pradoliny Kaszubskiej, między ówczesnymi wsiami Gdynia i Oksywie. Lokalizacja ta stała się wkrótce główną bazą polskiej Marynarki Wojennej.
Część północną portu w Gdyni, położoną w pobliżu Oksywia (włączonego do Gdyni w 1926 r.), przeznaczono na potrzeby
Marynarki Wojennej. W tym rejonie rozpoczęto wznoszenie nabrzeży, basenów portowych oraz licznych obiektów - koszar, magazynów, budynków technicznych i mieszkalnych. Równocześnie z tworzeniem gdyńskiego portu wojennego podejmowano działania związane z budową infrastruktury przemysłu okrętowego na potrzeby Marynarki Wojennej - najpierw w formie prowizorycznych warsztatów portowych, a następnie, w latach 30., w postaci dużej, nowoczesnej
stoczni, funkcjonującej w tej samej lokalizacji do dziś.
Podczas wykładu zostanie zaprezentowana
historia budowy portu wojennego oraz sąsiadującej z nim Stoczni Marynarki Wojennej, a także szczegółowo zostaną omówione budynki i inne budowle, które pełniły niezbędne dla prawidłowego działania gdyńskiej bazy funkcję.
Treść tworzona na podstawie materiałów prasowych organizatora.
