NADBAŁTYCKIE CENTRUM KULTURY zaprasza na WYSTAWĘ ARVO PÄRT - ZNANY I NIEZNANY
Otwarcie: CENTRUM ŚW. JANA (ul. Świętojańska 50) 27 sierpnia 2017 godz. 17.00
Podczas wernisażu znakomity gdański zespół NeoQuartet (Karolina Piątkowska-Nowicka - skrzypce I, Paweł Kapica - skrzypce II, Michał Markowski - altówka i Krzysztof Pawłowski - wiolonczela) zaprezentuje kilka wybranych utworów kompozytora: Summa, Fratres, Psalom, Da pacem Domine i Solfeggio. Wystawa poświęcona Arvo Pärtowi - jednemu z najwybitniejszych kompozytorów współczesnych - prezentuje m.in. dzieciństwo kompozytora w Paide, nazywanym sercem Estonii, jego drogę do niezależności twórczej, konflikt z władzami i emigrację oraz powrót do ojczyzny w 2010 r., a także okoliczności utworzenia Centrum Arvo Pärta w Laulasmaa - urzekającej pięknem natury nadbałtyckiej wsi.Składa się z kilkunastu plansz tematycznych przybliżających nam różne etapy życia i twórczości kompozytora.
W świat wyobraźni muzycznej Pärta wprowadza nas tablica podejmująca próbę interpretacji jego muzyki i światopoglądu. Wystawa prezentowana jest z okazji Prezydencji Estonii w UE otwierając zarazem gdańskie obchody 100. rocznicy odzyskania niepodległości, świętowane w przyszłym roku jednocześnie w Polsce i Wydarzenie objęte zostało patronatem Tomasza Posadzkiego - Honorowego Konsula Estonii w Gdańsku. Autorzy wystawy: Inna Kivi, Tiiu Tosso, Ene Kuljus, Alo Põldmäe, Kristiina Kiis Projekt graficzny: Jaan Jagomägi i Gunnar Kurusk Ekspozycja udostępniona zwiedzającym do 17 września 2017 r. w godz. 10.00 - 18.00. WSTĘP WOLNY Organizatorami wystawy są Ambasada Estonii w Warszawie oraz Nadbałtyckie Centrum Kultury w Gdańsku. ARVO PÄRT (ur. 11 września 1935 w Paide) - estoński kompozytor muzyki chóralnej i instrumentalnej.
Twórca stylu tintinnabuli (łac. dzwonek), którego nazwa pochodzi od podobieństwa muzyki do grających dzwonków - jednoczącego harmonię, kontrapunkt i formę muzyki w niepodzielny organizm. Twórczość Arvo Pärta, znana i ceniona na całym świecie, określana jest mianem "duchowego minimalizmu". Nawiązuje do hezychii (z gr. uciszenie), praktyk medytacyjno-ascetycznych mnichów ze Świętej Góry Atos. Oparta jest na redukcjonizmie, którego celem jest stworzenie atmosfery kontemplacji właściwej dla tekstów, najczęściej należących do religii i liturgii rzymsko-katolickiej. Jak sam kompozytor mówi, muzyka ta ma więcej wspólnego z wielowiekową tradycją chorału gregoriańskiego i polifonii renesansowej, niż z twórczością minimalistów amerykańskich, takich jak Steve Reich. Najprostsze formy muzyczne i skromne instrumentarium tworzą muzykę pełną pokory, a zarazem czystą i szlachetną. Dzieło Estończyka przeniknięte jest na wskroś subtelną metafizyką, stając się źródłem doznań mistycznych.
Z powodu politycznych prześladowań Arvo Pärt musiał emigrować z Estonii na Zachód, osiadł razem z żoną i dwójką synów najpierw w Wiedniu, potem w Berlinie. Po uzyskaniu przez Estonię niepodległości w 1991 roku Pärt odnowił kontakty z rodzinnym krajem. Od początku XXI wieku w Paide, Rakvere i Tallinie odbywają się koncerty urodzinowe kompozytora. Od 2011 roku mieszka on znów Estonii, gdzie w Laulasmma niedaleko Tallina ustanowił Arvo Pärt Centre. Katalog utworów Pärta systematycznie powiększają kompozycje powstałe w wyniku prestiżowych zamówień i opatrzone znaczącymi dedykacjami, jak np. Vater unser (2005-2011) dla papieża Benedykta XVI, La Sindone (2005) zamówione na igrzyska olimpijskie w Turynie (2006), IV Symfonia dla Los Angeles Philharmonic (2008), przeznaczone dla Paryża Silhouette.
Hommage à Gustave Eiffel (2009-2010) czy Swansong skomponowane na Mozartwoche w 2014 roku. Są one świadectwem żywej obecności ponad 80-letniego dziś kompozytora we współczesnym świecie muzycznym.
