Rozgośćcie się w najbardziej spektakularnej sali kinowej Trójmiasta, skąd wyruszymy w rejs przez nadbałtycką kinematografię.
Opętanie, reż. Andrzej Żuławski, 1981, 124 min.
Prelegent: Paweł Biliński
Opętanie pozostaje jednym z najbardziej potężnych i przytłaczająco intensywnych kinowych doświadczeń, jakie prawdopodobnie przeżyjesz w swoim życiu.
Peter Sobczynski, rogerebert.com
Sprawa Kramerów dla filmowych ekstremistów.
David Fear, Rolling Stone
O filmie:Berlin Zachodni w okresie zimnej wojny. Mark i Anna przechodzą małżeński kryzys spowodowany długotrwałą nieobecnością mężczyzny i romansem kobiety. Anna zaniedbuje ich wspólne dziecko, popadając w coraz bardziej skrajne stany emocjonalne. Mark próbuje dowiedzieć się, co jest przyczyną dziwnego zachowania żony i ratować ich związek. Sytuacja komplikuje się, kiedy poznaje Helen do złudzenia przypominającą jego żonę.
Opętanie ma dwa źródła wspominał Andrzej Żuławski Pierwsze jest związane z moim życiem osobistym. Niemal wszystko, co trafiło na ekran, wydarzyło mi się naprawdę. Zmyśleniem jest tylko szpiegowska profesja bohatera i warstwa fantastyczna. Jednak szok człowieka, który po powrocie do domu widzi koniec tego, w co naprawdę wierzył, jest wzięty moich doświadczeń. Nawet część dialogów jest przeniesiona żywcem z tego, co zapamiętałem. Drugim źródłem inspiracji były Sceny z życia małżeńskiego Ingmara Bergmana. To mądry, przenikliwy film. Jednak po wyjściu z kina czułem niedosyt. Zobaczyłem realia, ale zabrakło mi syntezy. Ja jestem inny, wierzę w bajki.
Media o filmie:Istnieje wiele filmów, które wydają się być stworzone przez szaleńców. "Opętanie" może być jedynym istniejącym filmem, który sam w sobie jest szalony: nieprzewidywalny, przerażający, a jego momenty przerażającej jasności służą jedynie podkreśleniu oszałamiającego obłędu leżącego u jego podstaw. Ekstremalny, ale niezbędny do obejrzenia.
Tom Huddlestion, Time Out
Opętanie jest o rozpadzie psychiki i duszy, o budzeniu się zła, pozornie irracjonalnego, ale groźnego, bo wywodzącego się z głębi jestestwa. W tym rozumieniu film Żuławskiego jest aktualnym, ważnym, czasowo świetnie utrafionym przyczynkiem poetyckim do obiektywnych wydarzeń współczesnych.
Aleksander Ledóchowski, Film
Prelekcja przed pokazem:Paweł Biliński doktor nauk humanistycznych w zakresie Nauk o sztuce, filmoznawca, pracownik Zakładu Filmu i Mediów na Uniwersytecie Gdańskim. Specjalizuje się w kinie współczesnym, publikował m. in. na łamach Kwartalnika Filmowego", Pleografu oraz Studiów Filmoznawczych, stały współpracownik czasopisma Ekrany. Współredaktor tomu Orson Welles: twórczość recepcja dziedzictwo (2016), autor książki Kinematograf o sobie. Autotematyzm w polskim filmie fabularnym (2021).
