BARAŃSKI FEST
17 i 19 listopada, wtorek i czwartek, godz. 18.00, Świetlica Krytyki Politycznej w Trójmieście, ul. Nowe Ogrody 35 (II piętro) w Gdańsku, goście: Andrzej Barański i Mirosław Baran ("Gazeta Wyborcza")
Zapraszamy na dalszy ciąg rozgrzewki Świetlicy Krytyki Politycznej w Trójmieście - mini-przegląd filmów Andrzej Barańskiego - Barański Fest. Pokazy filmowe oraz dyskusja o kinie podczas spotkania z reżyserem.
17 listopad, wtorek, projekcja filmu
Kramarz - Stojąc przed sądem wędrowny kramarz Chruścik opowiada koleje swego barwnego życia. Po wojnie ciężko harował, by uciułać na budowę małego domku. Gdy miał już całą kwotę, wymiana pieniędzy przekreśliła wszystkie marzenia. Później był kolporterem katolickiego pisemka, hodował świnie, by wreszcie zająć się obnośnym handlem. Podróżuje po odpustach i jarmarkach, gromadzi pieniądze -cały czas z myślą o własnym domku, ale Zawadzki namawia go, by zainwestował pieniądze we wspólną taksówkę; to kolejna strata łatwowiernego Chruścika. Nie wiedzie mu się także w życiu osobistym - opuszcza go Maria, nie ma przyjaciół. W wyniku intrygi innych kramarzy Chruścik staje przed sądem za handel bez zezwolenia. Znajomy żebrak Jurek namawia go do zarobkowania jałmużną, ale Chruścik woli dalej handlować pokątnie, w bramach i na podwórkach.
19 listopad, czwartek, pokaz filmu + rozmowa Andrzeja Barańskiego z Mirosławem Baranem
Nad rzeką, której nie ma - Małe prowincjonalne miasteczko. Początek lat sześćdziesiątych. Młodzi chłopcy: Admirał, Ataman, Wódz i Pasza, spędzają wolny czas włócząc się po ulicach. Piją tanie wino i przesiadują z nudów na stacji kolejowej. Marzą o pięknym, pełnym przygód życiu. Pewnego dnia do miasteczka przybywa Marta, dziewczyna z obozu studenckiego. Między nią a Admirałem rodzi się uczucie. Chłopak zaniedbuje kolegów i cały czas spędza z Martą. Młodzieńcza miłość sprawia, że oboje stają się drażliwi. Dochodzi do zerwania. Gdy w miasteczku pojawiają się dwie nowe dziewczyny, Ewa i Myszka, które uciekły z domu, Admirał stara się wykorzystać okazję by prowokować odruch zazdrości u Marty, i ostentacyjnie adoruje Myszkę. Bez rezultatu. Chłopcy wyśmiewają się z niego, efektem jest pojedynek Admirała z Wodzem. Ale ta wrogość szybko przemija, a pojednanie zostaje przypieczętowane winem w kawiarni i burdą, po której cała paczka trafia do aresztu. Kończy się lato. Marta odjeżdża, niezdecydowana, jakby szukała kogoś wzrokiem na peronie... Chłopcy nocą idą nad rzekę, która w marzeniach wydaje się czymś wspaniałym. Rano widzą zwykłą rzeczkę swojego dzieciństwa. Jest to moja podróż sentymentalna do czasu, miejsc, ludzi, do siebie. Przeminęło małe miasteczko, w którym żyłem, przeminęła moja młodość (Andrzej Barański)
Barański Fest od 6 listopada do 10 grudnia w Poznaniu, Białymstoku, Gdańsku, Toruniu, Warszawie i Krakowie.
Barański. Przewodnik Krytyki Politycznej to już czwarta książka wydana przez Krytykę Polityczną, podejmująca dyskusję o polskim kinie. Trzeba od razu powiedzieć, że z całego tego zbioru jest ona zdecydowanie najlepsza. Marecki ostudził głowę i oddał do rąk czytelnika literaturę niespecjalnie walczącą i misyjną, za to wnikliwą, ba, pasjonującą. Rozmowa na nowy wiek.
Jakub Socha, "Dwutygodnik"
Andrzej Barański tworzy kino o niekonwencjonalnej dramaturgii. Reżyser programowo unika sensacyjnych wątków i zaskakującej intrygi. Kładzie nacisk na to, co dzieje się między zdarzeniami i z pietyzmem traktuje każdy szczegół. Jak sam mówi, jego filmy należy mierzyć w centymetrach, nie metrach. Barański najczęściej opowiada historie prostych ludzi, fascynują go prowincja i codzienność oraz mikrokosmosy niewielkich społeczności.
O potędze polskiego kina nierzadko decydował jego związek z literaturą. Po 1989 roku, kiedy wielu reżyserów sięgało po scenariusze oryginalne, Barański jako jeden z nielicznych pozostał wierny pisarzom. I to właśnie oni są bohaterami wywiadu rzeki Piotra Mareckiego: Czycz, Wojciechowski, Stoberski, Stańczakowa, Siemiński, Kuncewiczowa, Filipowicz, Kozieł, Różewicz, Choromański, Brzuszek, Kotula, Fydrych i Masternak.
Ze wstępu Doroty Masłowskiej do Barański. Przewodnik Krytyki Politycznej:
W filmie Andrzeja Barańskiego W domu starszy pan nie mówi: "O Boże, ależ ta samotność jest immanentna człowiekowi". Mówi: "masa kakaowa, uwertura, cukier, orzechy arachidowe", bo w opustoszałym domu czyta bardzo głośno swojej żonie skład surowcowy cukierka. Wydaje mi się, że ta scena bardzo oddaje geniusz filmów Barańskiego i ich kompletną, prowokacyjną niespektakularność, pod którą kryje się piękne, niewymyślone, zbudowane z mgnień, drgnień, mruknięć i mrugnięć kino.
Andrzej Barański - (ur. 1941) reżyser filmowy, scenarzysta. Pochodzi z Pińczowa. Absolwent technikum budowlanego w Kielcach, Politechniki Śląskiej w Gliwicach, PWSFTviT w Łodzi (1973). Na początku lat 60. współtworzył Studencki Teatr Poezji "Step", którym opiekował się Tadeusz Różewicz. Podczas studiów filmowych współpracował ze Zbigniewem Rybczyńskim. Debiutował filmem W domu (1975), za który dostał nagrodę na festiwalu w Gdyni. Wyreżyserował m.in. Niech cię odleci mara (1982), Kobieta z prowincji (1984), Nad rzeką, której nie ma (1991), Kawalerskie życie na obczyźnie (1992), Dwa księżyce (1993), Wszyscy święci (2002), Parę osób, mały czas (2005), Braciszek (2007).
