Aktualnie brak w repertuarze trójmiejskich teatrów

Błękitna planeta (7 opinii)

teatr dla dzieci
kasy:
58 341-94-83, 601-628-377
wystawia:
Miejski Teatr Miniatura
czas trwania:
1 godz. 45 min (1 przerwa)
data premiery:
17 maja 2014
8.3
24 oceny
Oceniasz 5/10
Błękitna planeta
według sztuki Andriego Snæra Magnasona
(na licencji NORDISKA ApS. - Kopenhaga)

Tłumaczenie: Agnieszka Kochanowska

To historia o rozwoju społeczności, której członkowie mają czyste serca pełne niekończącej się młodości. Kiedy na planecie pojawia się człowiek, który chce wykorzystać tą młodość, wszystko się zmienia. Jednak jak każda dobra bajka i ta kończy się dobrze, choć zostawia dzieci z nowym doświadczeniem i zadaje pytanie, czy potrafimy przekształcić to doświadczenie w coś pozytywnego.

- "Historia błękitnej planety" jest wpisana w intensywną debatę o ochronie przyrody i naturalnych zasobów, która toczy się na Islandii. Pokazuje między innymi, jak politycy dla własnych korzyści wykorzystują fałszywą retorykę dla zmylenia wyborców i jakie to może mieć konsekwencje. Ale pomimo tego, że książka była napisana w bardzo konkretnych okolicznościach, ma dużo szerszy wymiar, zadając pytania o naszą odpowiedzialność za Ziemię jako całość. - mówi reżyser Erling Jóhannesson.

Erling Jóhannesson to islandzki aktor i reżyser, współzałożyciel i dyrektor artystyczny w latach 1994-2009 jednego z największych profesjonalnych teatrów niezależnych w Islandii - The Hafnarfjörður Theatre, realizującego w większości repertuar oparty na współczesnych sztukach islandzkich pisanych na potrzeby teatru. Scenografię do przedstawienia zaprojektowała Iza Toroniewicz, autorka scenografii i kostiumów do ponad stu polskich spektakli, zarówno dramatycznych, jak i lalkowych. Muzykę skomponowała jedna z największych sław islandzkiej sceny muzycznej, zespół múm.

"The Story of the Blue Planet" Andriego Magnasona w wyrazisty, a jednocześnie metaforyczny i inspirujący wyobraźnię sposób mówi o problemie odpowiedzialności za słabszych i mniej uprzywilejowanych, o tym, w jaki sposób to, jak żyjemy wpływa na innych zarówno w wymiarze indywidualnym, jak i globalnym. "The Story of the Blue Planet pokazuje dzieciom sytuację, w której komfort jednej społeczności jest zabezpieczany kosztem innej. Zadaje pytanie, ile jesteśmy w stanie poświęcić, żeby naprawić taką sytuację" - pisał recenzent kanadyjskiej premiery z "Toronto Sun", natomiast jury Międzynarodowej Nagrody Literackiej im. Janusza Korczaka motywowało swój werdykt tak: "Przyznajemy nagrodę Andriemu Magnasonowi, autorowi The Story of the Blue Planet za interesującą literacką parabolę stawiającą dzieci wobec wyboru między »być« a »mieć«". Na początku 2013 roku książka Magnasona otrzymała Nagrodę Honorową Green Earth Book Award amerykańskiej fundacji The Nature Generation.

Adaptacja sceniczna "The Story of the Blue Planet" została zrealizowana w Islandii, Szwajcarii, Kanadzie (dwukrotnie) i Finlandii (dwukrotnie), ciesząc się wielkim powodzeniem (w Toronto była nominowana w kategorii "spektakl roku" Dora Awards 2005).

Reżyseria: Erling Jóhannesson
Muzyka: Múm
Scenografia: Iza Toroniewicz
Asystentka reżysera: Zofia Smolarska

Obsada:
Brimir - Jakub Ehrlich
Hulda - Edyta Janusz-Ehrlich
Loa - Wioleta Karpowicz
Cezary Nakręcony - Piotr Kłudka
Bjarki - Wojciech Stachura
Magni - Jakub Zalewski
Elva - Magdalena Żulińska

Spektakl dla dzieci w wieku od 7 lat.

Przedstawienie powstało w ramach projektu "Blue Planet" dofinansowanego z funduszy EOG, pochodzących z Islandii, Liechtensteinu i Norwegii, oraz środków krajowych.

-----
Andri Snær Magnason - pochodzący z Islandii autor książki "The Story of the Blue Planet" oraz sztuki "Blue Planet". Urodził się w 14 lipca 1973 roku w Rejkiawiku. Studiował literaturę islandzką na Uniwersytecie w Islandii. Jest autorem powieści, wierszy, sztuk teatralnych, opowiadań, esejów. Jest także współreżyserem pełnometrażowego filmu dokumentalnego na podstawie własnej książki "Dreamland" o tym samym tytule (2010), który jest wyrazem aktywnej walki autora z niszczeniem islandzkiej przyrody. Jego powieść "Love Star" została wybrana powieścią roku przez islandzkich księgarzy w 2002 roku i otrzymała Nagrodę Literacką DV oraz nominację do Nagrody Literackiej Islandii i Philip K. Dick Award. Została także wydana w Niemczech, USA i na Węgrzech.

Książka "The Story of the Blue Planet" jako pierwsza książka dla dzieci otrzymała islandzką Nagrodę Literacką i została przetłumaczona na ponad 25 języków. Otrzymała także Honorową Nagrodę im. Janusza Korczaka w 2000 roku oraz West Nordic Children's Book Prize w 2002 roku. Sztuka "Blue Planet" została wystawiona w wielu teatrach na świecie, m.in. na głównej scenie Young People's Theatre w Toronto w 2005 roku (spektakl otrzymał nominację w kategorii "produkcja roku" Dora Awards), a w kwietniu 2013 została zrealizowana na tej scenie ponownie. Wystawił ją również Narodowy Teatr Islandzki, miejskie teatry w Waasa i Lahti w Finlandii oraz w Lucernie w Szwajcarii. Odbyły się także pokazy mniejszych produkcji i czytań w Cafe Theater w Londynie, Teatrze Maksima Gorkiego w Berlinie i w Islamabadzie (Pakistan).

Andri Magnason jest autorem czterech sztuk: "Opera Natures" (wystawiona w 1999 roku) "Saga Ulfhams" (wystawiona w 2004 roku), "Wieczne szczęścia" (2007) i "Wieczne nieszczęścia (2009). Jest laureatem nagrody Kairos 2010 r., która jest przyznawana przez Alfred Toepfer Stiftung FVS w Hamburgu. Mieszka w Rejkiawiku, ma czworo dzieci i właśnie pracuje nad ukończeniem swojej nowej książki dla dzieci.

Erling Jóhannesson - islandzki aktor i reżyser, absolwent Icelandic Dramatic School of Acting. Współzałożyciel i dyrektor artystyczny w latach 1994-2009 jednego z największych profesjonalnych teatrów niezależnych w Islandii - The Hafnarfjörður Theatre, realizującego w większości repertuar oparty na współczesnych sztukach islandzkich pisanych na potrzeby teatru. Teatr wyprodukował ponad 60 spektakli, współpracując z wieloma znanymi islandzkimi pisarzami, m.in. takimi, jak Árni Ibsen, Jón Atli Jónasson and Andri Snær Magnason. Erling brał udział w większości spektakli teatru jako aktor, reżyser lub producent, jednocześnie realizując projekty telewizyjne, filmowe oraz pracując jako wykładowca. Reżyseruje również słuchowiska radiowe dla islandzkiego radia RUV (w 2012 roku otrzymał najważniejszą teatralną nagrodę islandzką Gríman w kategorii "najlepszy spektakl radiowy") oraz prowadzi wykłady w islandzkiej szkole filmowej. Jest również członkiem zarządu The Performing Arts Association LSI, Nordic Theatre Association oraz Islandzkiego Stowarzyszenia Teatrów Niezależnych.

Múm - eksperymentalna grupa muzyczna, której muzykę określa miękki wokal, elektroniczny glitch oraz różnorodność tradycyjnych i niekonwencjonalnych instrumentów muzycznych. Grupa powstała w 1997 roku utworzona przez Gunnara Örna Tynes i Örvara Þóreyjarsona Smárasona. W pierwszym roku działalności muzycy nagrali większość swojej pierwszej płyty "Yesterday was dramatic, today is OK". Rok później do zespołu dołączyły bliźniaczki Gyða i Kristín Anna Valtýsdóttir, z którymi stworzyli drugą płytę. W pracach nad tą płytą uczestniczył też finlandzki perkusista Samuli Kosminen, który dołączył do wędrownej trupy. W 2002 roku, po wydaniu płyty "Finally we are no one" i po zakończeniu pierwszej światowej trasy koncertowej, Gyða opuściła zespół i powróciła na studia do Rejkiawiku. Niedługo potem trzecia siostra Ásthildur Valtýsdóttir tymczasowo dołączyła do zespołu jako wokalistka, a Serena Tideman zastąpiła Gyða na wiolonczeli na czas trasy koncertowej w Europie. Do tego czasu do zespołu dołączyli Eiríkur Ólafsson i Hildur Guðnadóttir (występowali gościnnie na płytach múm od początku ich działalności) i Ólöf Arnalds. Na początku 2006 roku po wydaniu i trasie koncertowej płyty "Summer Make Good" zespół opuściła Kristín Anna. Czwarta płyta, nagrana w 2006 roku, została wydana we wrześniu 2007 pod tytułem "Go Go Smear the Poison Ivy".

Múm komponował również dla teatru, m.in. muzykę do dwóch słuchowisk radiowych, zdobywając nagrodę nordyckiego teatru radiowego w 2005 roku. W tym samym roku zespół został zaproszony do Amsterdamu przez Holland Festival do współpracy z National Dutch Chamber Orchestra (Holenderska Narodowa Orkiestra Kameralna), by skomponować utwór w oparciu o kompozycje nieżyjącego kompozytora awangardowego Iannisa Xenakisa do jednego z głównych przedstawień festiwalu. W Japonii múm współpracował z gwiazdami pop Aco i Tomoyo, tworząc utwory na płyty obydwu wykonawców. W sierpniu 2009 roku múm wydał piątą płytę "Sing Along to Songs You Don't Know", a następnie ruszył w ogromną światową trasę koncertową od Europy po Rosję, Japonię, USA i Meksyk. Trwająca niemal rok trasa koncertowa zakończyła się spektakularnym występem w Krakowie, na który múm zaprosił przyjaciół i kolegów po fachu (Mugison, Sin Fang, Amiina, Jóhann Jóhannsson, byłą członkinię zespołu Gyða Valtýsdóttir oraz wielu innych), by zagrali razem z nimi oraz Chórem Polskiego Radia i Sinfonietta Cracovia. Múm nagrali muzykę do filmu "Jack & Diane", którego premiera odbyła się jesienią 2012 roku. W filmie można usłyszeć utwór nagrany przez múm we współpracy z Kylie Minogue. Zespół obecnie pracuje nad szóstym albumem studyjnym, który zostanie wydany w 2013 roku.

Iza Toroniewicz
Scenografka i kostiumolożka. Absolwentka Międzywydziałowej Katedry Scenografii warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jej debiutem scenograficznym - i jednocześnie pracą dyplomową - był spektakl z 1997 roku "Dziady albo młodzi czarodzieje" wg A. Mickiewicza, w reż. Adama Sroki, wystawiony w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu. Scenografia tego przedstawienia zdobyła nagrodę na XXIII Opolskich Konfrontacjach Teatralnych - Klasyka Polska oraz Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki na "Inscenizacje Dzieł Polskich Romantyków". Od tamtego czasu Iza Toroniewicz przygotowała scenografię i kostiumy do ponad stu przedstawień - w tym kilkunastu lalkowych - w teatrach całej Polski, m. in. Teatrze Studio, Capitol i Lalka w Warszawie, Teatrze Polskim oraz Teatrze Współczesnym w Szczecinie, Teatrze Arlekin w Łodzi, Teatrze im. Słowackiego oraz Teatrze Bagatela w Krakowie, Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, Teatrze Polskim we Wrocławiu, Teatrze Polskim w Bydgoszczy. Współpracowała z takimi reżyserami, jak Bartłomiej Wyszomirski, Adam Orzechowski, Romuald Wicza-Pokojski, Czesław Sieńko. W 2004 roku jej scenografia do "Niebezpiecznych związków" Ch. Hamptona (Teatr Polski w Bielsku-Białej, reż. B. Wyszomirski) zdobyła nagrodę honorową bielskiego oddziału ZASP oraz nominację do "Złotej Maski".

Zobacz fragmenty spektaklu "Błękitna planeta".

Przeczytaj także