Pianista jazzowy Brad Mehldau nagrywa i występuje nieprzerwanie od wczesnych lat 90-tych. Talent Mehldau'a od lat ujawnia się w sposób najbardziej spektakularny w formacie trio. Od roku 1996, jego zespół nagrał serię pięciu płyt pt. "The Art of the Trio".
Mehldau ma w swoim dorobku również nagranie solowego fortepianowego projektu pt. "Elegiac Cycle" oraz płytę zatytułowaną "Places", na której znalazły się zarówno utwory solowe na fortepian jak i utwory nagrane przez trio. Płyty "Elegiac Cycle" i "Places" można nazwać albumami konceptualnymi. Składają się wyłącznie z oryginalnego materiału, a ich główne tematy krążą wokół poszczególnych kompozycji. Inne nagrania Mehldau'a to: "Largo", efekt współpracy z nowatorskim muzykiem i producentem Jonem Brionem; oraz "Anything Goes" - płyta trio, jakie Mehldau stworzył z kontrabasistą Larry'm Grenadier'em i perkusistą Jorge'm Rossy.
jazz - koncerty w Trójmieście
Jego pierwsza płyta dla wytwórni Nonesuch, "Brad Mehldau Live in Tokyo", ukazała się we wrześniu 2004. Po dziesięciu produktywnych latach współpracy z Rossy'm, do trio w 2005 roku dołączył perkusista Jeff Ballard. Pierwszą płytą Brad Mehldau Trio wydaną przez Nonesuch był album "Day is Done", który ukazał się 27 września 2005 roku. Porywające nagranie podwójnego trio grającego na żywo pt. "Brad Mehldau Trio Live" ukazało się nakładem Nonesuch 25 marca 2008 roku i zostało wysoko ocenione przez krytyków muzycznych.
16 marca 2010 roku, Nonesuch wydało podwójną płytę muzyki skomponowanej przez Melhdau'a pt. "Highway Rider". Był to album, którego wyczekiwano z niecierpliwością - kontynuacja płyty "Largo" i efekt ponownie podjętej przez muzyka kolaboracji ze znanym producentem Jon'em Brion'em. Znalazły się na nim utwory trio Mehldau'a w składzie: perkusista Jeff Ballard, kontrabasista Larry Grenadier, a także grający na instrumentach perkusyjnych Matt Chamberlain, saksofonista Joshua Redman oraz orkiestra kameralna prowadzona przez Dana Colemana.
Muzyczna osobowość Mehldau'a jest bardzo dwoista. Przede wszystkim jest on improwizatorem wysoko ceniącym element zaskoczenia i nieprzewidywalności, jaki często wynika z możliwości bezpośredniego i spontanicznego wyrażenia muzycznego pomysłu w czasie realnym. Jednak, Mehldau'a głęboko fascynuje również formalne, "architektoniczne" podejście do muzyki, które odnaleźć można we wszystkich jego utworach. W najbardziej inspirujących momentach jego gry, struktura muzycznych pomysłów zamienia się często w środek przekazu. Grając, jednocześnie nasłuchuje nowych elementów, które wyłaniają się z wykonywanej przez niego muzyki - bacznie obserwuje konstelacje tworzone przez te elementy. Każdy jego utwór charakteryzuje silna podbudowa narracyjna - zaznaczona na początku, na końcu czy też pozostawiona przez muzyka celowo otwartą. Dwie osobowości Mehldau'a jako muzyka - improwizatora i formalisty - wsłuchują się niejako w siebie nawzajem tworząc efekt swoistego kontrolowanego chaosu.
Mehldau regularnie występuje na scenach światowych ze swoim trio oraz w projektach solowych od połowy lat 90-tych. Jego występy przekazują szerokie spektrum emocji I wartości. Często w konkretnym utworze artysta narzuca sobie intelektualny rygor w nieustannie generowanym przez jego muzykę przekazie abstrakcji i informacji. Po takim utworze czasem następuje emocjonalnie bezpośrednia i pozbawiona kodów ballada. Melhdau lubuje się w skrajnych przeciwieństwach. Przez lata kariery doceniła go stale rosnąca publiczność, która spodziewa się po jego występach intensywnego, osobistego doświadczenia muzyki.
Poza trio i projektami solowymi, Mehldau ma w swoim dorobku współpracę z wieloma wybitnymi muzykami jazzowymi takimi jak: saksofonista Joshua Redmanem, Pat Matheney, Charlie Haden, Lee Konitz, Michael Brecker, Wayne Shorter, John Scofield, oraz Charles Lloyd. Przez ponad dziesięć lat współpracował z kilkoma muzykami i swoimi rówieśnikami, których zawsze darzył wielkim szacunkiem, m.in: gitarzystą Peterem Bernsteinem, Kurtem Rosenwinkel'em i saksofonistą tenorowym Markiem Turnerem. Jego muzyka została wykorzystana w kilku produkcjach filmowych, m.in.: "Oczy szeroko zamknięte" Stanley'a Kubrick'a i "Million Dollar Hotel" Wima Wendersa.
Skomponował również oryginalną ścieżkę dźwiękową do francuskiego filmu pt. "Ma Femme Est Une Actrice". Mehldau napisał dwa utwory na głos i fortepian pt. "The Blue Estuaries" i "The Book of Hours: Love Poems to God", które zostały wiosną 2005 roku wykonane przez uznanego sopranistę klasycznego Renee Fleming'a. W 2006 roku utwory ukazały się na płycie pt. "Love Sublime". W tym samym czasie, Nonesuch wydało też album trio Mehldau'a z kompozycjami jazzowymi pt. "House on Hill". W marcu 2007 Mehldau zadebiutował w Theatre du Chatelet w Paryżu koncertem fortepianowym pt. "The Brady Bunch Variations for piano and orchestra" z udziałem Orchestre national d'Ile-de-France.
Larry Grenadier (Bass) współpracował z Gary Burton Band, Joe Hendersonem, Betty Carter, Patem Metheny, z John Scofield Group. Członek Brad Mehladu Trio, Pat Metheny Trio i FLY.
Jeff Ballard (Drums, Percussion) w latach 1988 - 1990 grał z Rayem Charlsem, a od 1990 roku współpracuje z nowojorskimi muzykami takimi jak: Lou Donaldson, Danilo Perez, Chick Corea, Joshua Redman, Członek zespołu Brada Melhdaua i Joshua Redman's Elastic Band oraz lider własnej grupy FLY (Mark Turner, Larry Grenadier, Jeff Ballard).
