Zapraszamy do Gdańskiej Galerii Miejskiej (4G) przy ul. Szerokiej na wystawę artystów z Žitnjak Ateliers w Zagrzebiu.
Artyści/Artists: Boris Cvjetanović, Hamo Čavrk, Boris Greiner, Alem Korkut, Kata Mijatović, Hrvoje Mitrov, Zoran Pavelić, Predrag Pavić, Vesna Pokas, Frane Rogić, Mirjana Vodopija, Vlasta Žanić
Koordynacja/Coordination: Galerija AŽ: Alem Korkut i Kata Mijatović, 4G: Marta Wróblewska
"Žitnjak Ateliers" działa w Zagrzebiu od 2004 roku i skupia artystów, którzy korzystają z pracowni znajdujących się wewnątrz kompleksu byłej szkoły podstawowej Žitnjak. Galeria AŽ została powołana w 2005 roku jako integralny element tej struktury z przeznaczeniem pod wystawy o różnorodnej tematyce. Dotychczas zorganizowano tam około stu pokazów oraz innych wydarzeń kulturalnych. Od 2007 roku, Žitnjak Ateliers bierze udział w Międzynarodowym Programie Wymiany Artystycznej Zagrzeb-Düsseldorf. Wysokiej jakości program artystyczny zapewnił Galerii AŽ w 2010 roku wpis na listę najbardziej cenionych przestrzeni wystawienniczych w Republice Chorwacji.
Założenia programowe Galerii AŽ opierają się na koncepcji peryferyjności jako wyznacznika lokalizacji, wyborów artystycznych lub idei. Przesłanie to zostało po raz pierwszy zilustrowane w nieco żartobliwej formie przez Zorana Pavelić'a, kiedy napisał "Centrum peryferii" dużymi białymi literami na fasadzie budynku. W swoich pracach/wystawach/projektach, we własny niepowtarzalny sposób, artyści problematyzują właśnie ten konkretny aspekt życia i działalności artystycznej, odnosząc się bardziej lub mniej bezpośrednio do położenia samej Galerii.
Do tej pory Galeria AŽ zaprezentowała wystawy większości najbardziej znanych artystów reprezentujących współczesną sztukę chorwacką. Wyjątkowa pozycja, którą Žitnjak zajmuje na współczesnej scenie artystycznej Chorwacji wynika z faktu, że oprócz dynamicznego programu galerii, członkowie organizacji jednocześnie pozostają aktywni jako autorzy niezależni. Praca z różnorodnymi mediami (wśród nich m.in.: rzeźba, malarstwo, fotografia i grafika) w ramach rezydencji artystycznych otwiera liczne możliwości współpracy, począwszy od wymiany wystaw i warsztatów, a skończywszy na pobytach rezydencyjnych.
Obserwując wspomnianą różnorodność z perspektywy wspólnie zajmowanego budynku, który w swojej przeszłości jako szkoła podstawowa miał na celu kształcić dzieci wedle powszechnie uznawanego wzorca, moglibyśmy powiedzieć, że daje on w swoim drugim wcieleniu świadectwo zupełnie odmiennej koncepcji. Jest ona logiczna, ponieważ współczesna twórczość artystyczna, produkująca postmodernistyczne wyroby w postindustrialnym środowisku, nie może być oparta na pojedynczej linii montażowej, a zwłaszcza na jednorodnych mechanizmach mentalnych. W związku z powyższym, trudno jest określić jednorodny kierunek, linię rozwoju czy wspólny mianownik jakiegokolwiek rodzaju, który gromadziłby w ramach tego samego toru tematycznie i stylistyczne rozproszoną społeczność.
Tak i gdańska prezentacja nie posiada ani koncepcyjnego ani programowego zarysu, a zamiast tego raczej przybiera format wystawy grupy reprezentatywnej, dostarczając wgląd w poszczególne dzieła grupy indywidualnych autorów.
