Sam-New Theater w Seulu
"Cho-Hon" (po polsku "Przyzwanie duchów zmarłych")
"Cho-Hon", czyli "Przyzwanie duchów zmarłych" z Sam-New Theater z Seulu, to widowiskowy, mocny i przejmujący spektakl, który porusza ważne, wciąż aktualne tematy. Słowem - pozycja obowiązkowa.
Spektakl "Cho-Hon" (kor. "Przyzwanie duchów zmarłych") był prawdziwą sensacją koreańskiego teatru. Jego prapremiera odbyła się w 1980 roku w Dongrang Repertoire Theatre w reżyserii Minsoo Ahn. Produkcja ta, na swoje czasy bardzo awangardowa, wywarła wielki wpływ na sztukę i działania artystyczne - wpływ widoczny do dziś, wiele pokoleń później.
"Cho-Hon" to przedstawienie oparte o tradycyjne koreańskie obrzędy pogrzebowe, podczas których dusze umarłych wędrują przez kolejne stany przejściowe - co pozwala im na zerwanie dotychczasowych więzi ze światem żywych. Przedstawienie poświęcone jest, "pocieszycielkom", koreańskim kobietom które podczas II wojny światowej były zmuszane do prostytucji przez japońską armię. Artyści mają dać im pokrzepienie - i pozwolić w pokoju przejść do świata umarłych. - Nasza produkcja ma na celu uspokojenie dusz tych kobiet; przyniesienie im ulgi i kultywowania pamięci o ich wielkiej krzywdzie. - mówią twórcy spektaklu. "Dialog zastąpiony" jest wyjątkową dla półwyspu koreańskiego formą ekspresji - łączącą taniec, muzykę, śpiew i wynikające z wielowiekowych tradycji formy teatralne. To poruszające widowisko upamiętnia cierpienie i ból tysięcy 위안부 - "kobiet do towarzystwa", pokornych, cichych i odchodzących w zapomnienie niczym "poranna rosa".
Spektakl oparty jest w całości na dźwięku tradycyjnego koreańskiego wyrażenia - "aiko" (w zapisie PL również jako "aigo") - który stanowi podstawę wszystkich pieśni lamentacyjnych. Na to niezwykłe dzieło sztuki składają się muzyka, taniec i osadzone w ludowości obrzędy.
W kontraście do kultur zachodnich, które często tłumią emocje, w Korei smutek związany z rozłąką ze zmarłą osobą tradycyjnie wyrażany jest poprzez silną fizyczną ekspresję. Powtarzane przy tym słowo "aiko" (oznaczające współcześnie "westchnienie") wywodzi się ze starożytnego koreańskiego słowa "ehko". Rdzenne "eh" oznacza smutek, a "ko" to "przekazać coś komuś". Poprzez to słowo żywi rozmawiają ze zmarłymi, wyrażając swój nieukojony smutek. W spektaklu "Cho - Hon" "aiko" nie ustaje, systematycznie narastając i zmieniając się w orkiestrę złożoną z ludzkich głosów, w pieśń, łączącą tradycyjne koreańskie utwory z zachodnimi requiem.
Mimo że spektakl jest pozbawiony dialogu, słowo "aiko" napędza to niewerbalne wykonanie, wspierając inne teatralne komponenty: muzykę, taniec i monumentalną surową scenografię.
Reżyseria: Ji Wook Kim
Scenariusz: Min Soo Ahn
Muzyka: Ji Young Jang
Choreografia: Jong Il Kim
Reżyseria światła: Joo Won Park
Scenografia: Sung Tae Kim Sound
Reżyseria dźwięku: Soo Young Kim
Operator video: Ji Yeon Choi
Syntezatory: Hye Won Park
Koordynatorzy produkcji: Seoeun Bag, Saessak Lee
Wykonawcy: Yoo Hee Jang, Sae Bom Choi, Jae Hoon Kim, Ji Uhn Song, Ki Uhn Choi, Joo Hee Lee, Seung Bin Baek, Hye Rim Park, Jong Du Park, Ji Hoon Jung, Chae Rin Park
Spektakl prezentowany jest w Polsce dzięki wsparciu Howon University Centre for Korean Art and Culture i Centrum Kultury Koreańskiej w Warszawie.
---
Sztuka została wyreżyserowana przez dramaturga Min Soo Ahn w Drama Center w Namsan w Seulu w październiku 1980 roku, a następnie reprodukowana przez Ji Wook Kim w Sam-New Theatre (Goyang City, Kyungki) w lipcu 2016 r. Następnie przeniesiona do Teatru Lee Hae Rang Arts (w Jang Choong Dong w Seulu), w reżyserii Ji Wook Kim, dla 38. Festiwalu Teatralnego w Seulu.
"Cho-Hon" (po polsku "Przyzwanie duchów zmarłych")
"Cho-Hon", czyli "Przyzwanie duchów zmarłych" z Sam-New Theater z Seulu, to widowiskowy, mocny i przejmujący spektakl, który porusza ważne, wciąż aktualne tematy. Słowem - pozycja obowiązkowa.
Spektakl "Cho-Hon" (kor. "Przyzwanie duchów zmarłych") był prawdziwą sensacją koreańskiego teatru. Jego prapremiera odbyła się w 1980 roku w Dongrang Repertoire Theatre w reżyserii Minsoo Ahn. Produkcja ta, na swoje czasy bardzo awangardowa, wywarła wielki wpływ na sztukę i działania artystyczne - wpływ widoczny do dziś, wiele pokoleń później.
"Cho-Hon" to przedstawienie oparte o tradycyjne koreańskie obrzędy pogrzebowe, podczas których dusze umarłych wędrują przez kolejne stany przejściowe - co pozwala im na zerwanie dotychczasowych więzi ze światem żywych. Przedstawienie poświęcone jest, "pocieszycielkom", koreańskim kobietom które podczas II wojny światowej były zmuszane do prostytucji przez japońską armię. Artyści mają dać im pokrzepienie - i pozwolić w pokoju przejść do świata umarłych. - Nasza produkcja ma na celu uspokojenie dusz tych kobiet; przyniesienie im ulgi i kultywowania pamięci o ich wielkiej krzywdzie. - mówią twórcy spektaklu. "Dialog zastąpiony" jest wyjątkową dla półwyspu koreańskiego formą ekspresji - łączącą taniec, muzykę, śpiew i wynikające z wielowiekowych tradycji formy teatralne. To poruszające widowisko upamiętnia cierpienie i ból tysięcy 위안부 - "kobiet do towarzystwa", pokornych, cichych i odchodzących w zapomnienie niczym "poranna rosa".
Spektakl oparty jest w całości na dźwięku tradycyjnego koreańskiego wyrażenia - "aiko" (w zapisie PL również jako "aigo") - który stanowi podstawę wszystkich pieśni lamentacyjnych. Na to niezwykłe dzieło sztuki składają się muzyka, taniec i osadzone w ludowości obrzędy.
W kontraście do kultur zachodnich, które często tłumią emocje, w Korei smutek związany z rozłąką ze zmarłą osobą tradycyjnie wyrażany jest poprzez silną fizyczną ekspresję. Powtarzane przy tym słowo "aiko" (oznaczające współcześnie "westchnienie") wywodzi się ze starożytnego koreańskiego słowa "ehko". Rdzenne "eh" oznacza smutek, a "ko" to "przekazać coś komuś". Poprzez to słowo żywi rozmawiają ze zmarłymi, wyrażając swój nieukojony smutek. W spektaklu "Cho - Hon" "aiko" nie ustaje, systematycznie narastając i zmieniając się w orkiestrę złożoną z ludzkich głosów, w pieśń, łączącą tradycyjne koreańskie utwory z zachodnimi requiem.
Mimo że spektakl jest pozbawiony dialogu, słowo "aiko" napędza to niewerbalne wykonanie, wspierając inne teatralne komponenty: muzykę, taniec i monumentalną surową scenografię.
Reżyseria: Ji Wook Kim
Scenariusz: Min Soo Ahn
Muzyka: Ji Young Jang
Choreografia: Jong Il Kim
Reżyseria światła: Joo Won Park
Scenografia: Sung Tae Kim Sound
Reżyseria dźwięku: Soo Young Kim
Operator video: Ji Yeon Choi
Syntezatory: Hye Won Park
Koordynatorzy produkcji: Seoeun Bag, Saessak Lee
Wykonawcy: Yoo Hee Jang, Sae Bom Choi, Jae Hoon Kim, Ji Uhn Song, Ki Uhn Choi, Joo Hee Lee, Seung Bin Baek, Hye Rim Park, Jong Du Park, Ji Hoon Jung, Chae Rin Park
Spektakl prezentowany jest w Polsce dzięki wsparciu Howon University Centre for Korean Art and Culture i Centrum Kultury Koreańskiej w Warszawie.
---
Sztuka została wyreżyserowana przez dramaturga Min Soo Ahn w Drama Center w Namsan w Seulu w październiku 1980 roku, a następnie reprodukowana przez Ji Wook Kim w Sam-New Theatre (Goyang City, Kyungki) w lipcu 2016 r. Następnie przeniesiona do Teatru Lee Hae Rang Arts (w Jang Choong Dong w Seulu), w reżyserii Ji Wook Kim, dla 38. Festiwalu Teatralnego w Seulu.
