Coś pięknego
Przypowieści osobliwe w klimacie realizmu magicznego.
W najnowszej produkcji Sopockiego Teatru Tańca pt. "COŚ PIĘKNEGO", jej twórcy robią ukłon w stronę mistrzowskiego kina Federico Felliniego. Po fascynacji filmami typu noir, czas więc na realizm magiczny. Mając w pamięci inspiracje sopockich choreografów, czyli takie filmy jak choćby "Dolce Vita", "La Strada", "8 i ½", "Próba orkiestry", czy "Miasto kobiet" można powiedzieć, że "COŚ PIĘKNEGO" to taneczno-teatralne rozważania na temat sensu życia, przemijania jednostki i cywilizacji, nostalgiczne studium samotności, czy wyraz tęsknoty za prawdziwą bliskością i miłością.
I w rzeczy samej, Jacek Krawczyk wraz z zespołem zabiera widza w podróż pełną piękna, satyry, fantazji, ale także określonych konkluzji nad losem człowieczym i losem artysty. Przedstawienie z założenia ma formę kolażu i jest swobodną, autorską interpretacją tematów. Nie aspiruje do adaptacji tanecznej żadnego z wymienionych filmów, ani tym bardziej, do podania recepty na szczęśliwe życie. Niektórzy czytali "La Stradę" jako wyznania poszukującego artysty, któremu musi towarzyszyć fascynacja, euforia, inspiracje. I kobiety. Nie polemizujemy.
Choć świat i postaci spektaklu są mocno wystylizowani bezpośrednio nawiązując do estetyki filmów sprzed dziesięcioleci, sensy pozostają aktualne.
Koncept: Jacek Krawczyk
Reżyseria, choreografia, koncepcja plastyczna spektaklu: Jacek Krawczyk, Joanna Czajkowska
Współpraca choreograficzna i kreacje: Joanna Nadrowska, Barbara Pędzich, Kalina Porazińska, Grażyna Słaboń, Dorota Zielińska, Joanna Czajkowska, Jacek Krawczyk oraz Danuta Klementowska, Monika Thurau, Magdalena Kowala, Magdalena Chojnacka
Muzyka: collage z wykorzystaniem utworów Nino Roty i Giovanni Fusco
Kostiumy i scenografia: Jacek Krawczyk, Joanna Czajkowska
Fotografie promujące: kadry z filmów Fellinniego
Reżyseria świateł: Artur Aponowicz
Przypowieści osobliwe w klimacie realizmu magicznego.
W najnowszej produkcji Sopockiego Teatru Tańca pt. "COŚ PIĘKNEGO", jej twórcy robią ukłon w stronę mistrzowskiego kina Federico Felliniego. Po fascynacji filmami typu noir, czas więc na realizm magiczny. Mając w pamięci inspiracje sopockich choreografów, czyli takie filmy jak choćby "Dolce Vita", "La Strada", "8 i ½", "Próba orkiestry", czy "Miasto kobiet" można powiedzieć, że "COŚ PIĘKNEGO" to taneczno-teatralne rozważania na temat sensu życia, przemijania jednostki i cywilizacji, nostalgiczne studium samotności, czy wyraz tęsknoty za prawdziwą bliskością i miłością.
I w rzeczy samej, Jacek Krawczyk wraz z zespołem zabiera widza w podróż pełną piękna, satyry, fantazji, ale także określonych konkluzji nad losem człowieczym i losem artysty. Przedstawienie z założenia ma formę kolażu i jest swobodną, autorską interpretacją tematów. Nie aspiruje do adaptacji tanecznej żadnego z wymienionych filmów, ani tym bardziej, do podania recepty na szczęśliwe życie. Niektórzy czytali "La Stradę" jako wyznania poszukującego artysty, któremu musi towarzyszyć fascynacja, euforia, inspiracje. I kobiety. Nie polemizujemy.
Choć świat i postaci spektaklu są mocno wystylizowani bezpośrednio nawiązując do estetyki filmów sprzed dziesięcioleci, sensy pozostają aktualne.
Koncept: Jacek Krawczyk
Reżyseria, choreografia, koncepcja plastyczna spektaklu: Jacek Krawczyk, Joanna Czajkowska
Współpraca choreograficzna i kreacje: Joanna Nadrowska, Barbara Pędzich, Kalina Porazińska, Grażyna Słaboń, Dorota Zielińska, Joanna Czajkowska, Jacek Krawczyk oraz Danuta Klementowska, Monika Thurau, Magdalena Kowala, Magdalena Chojnacka
Muzyka: collage z wykorzystaniem utworów Nino Roty i Giovanni Fusco
Kostiumy i scenografia: Jacek Krawczyk, Joanna Czajkowska
Fotografie promujące: kadry z filmów Fellinniego
Reżyseria świateł: Artur Aponowicz
