Teatr Ósmego Dnia, Polska, Poznań
Czas matek
Ewa Wójciak: Współczesność tworzą kobiety, w coraz większym stopniu widoczne, wspaniałe, wielobarwne i heroiczne. Biorąc w ręce sprawy tego świata stają się ikoną naszych czasów. Przedstawienie jest opowieścią o współczesnej matce, kobiecie, wielu matkach, które dają początek życiu, których zasługą jest cud narodzin - jego jedyność i niepowtarzalność. Rytualnie radosne, bajkowo liryczne i czułe początki istnienia to ich kreacja i zasługa. Jednak potem właśnie one doznają największej z klęsk, doznają utraty - życie wydzierane jest z ich objęć. To jedyne i niepowtarzalne - odchodzi w chaos świata - świata niesprawiedliwego i okrutnego. Orientują się, że nie wiedząc, rodziły i cierpliwie pielęgnowały katów i ofiary.
I tak metafizyce narodzin przeciwstawia się wszechogarniająca bylejakość i anonimowość śmierci. Kobiety jednak buntują się przeciw tej stracie, przeciw roli rodzicielek mięsa armatniego, a i proroków, i bohaterów. Kobiety chcą cudu normalności i kontynuacji. Babcie z Buenos Aires walczą o odnalezienie swych wnuków, matki amerykańskich żołnierzy nie chcą zbawiania świata kosztem życia swych synów, Czeczenki walczą o biologiczne przetrwanie, a rosyjskie matki jednoczą się przeciwko czeczeńskiej wojnie. Kobiety Izraela stają obok matek palestyńskich samobójców, kobiety Iraku, kobiety Afganistanu... Kobiety stają razem po stronie życia, przeciw stracie. / Ewa Wójciak
Teatr Ósmego Dnia powstał w 1964 roku, założyli go studenci poznańskiej polonistyki. W latach 70. stał się jednym z najważniejszych zespołów alternatywnych w Polsce, a później również na świecie. Tworzył przedstawienia polityczne, a jego twórcy zaangażowani byli w działalność opozycyjną w czasie PRL-u, w konsekwencji czego w latach 80. znaleźli się na przymusowej emigracji.
Zespół rozwinął własną metodę pracy nad przedstawieniem, której istotą jest technika aktorskiej improwizacji. Poza spektaklami salowymi Teatr przygotowuje widowiska plenerowe, adresowane do wielkiej publiczności i niezmiennie inspirowane przez tematy społeczne i polityczne. Jego twórcy ciągle poszukują nowych form opowiadania współczesnym świecie - w ostatnich latach coraz częściej sięgają po formułę teatru dokumentalnego. Swoje spektakle prezentują na całym świecie.
W Poznaniu, w siedzibie przy ul. Ratajczaka 44, poza prezentacjami przedstawień Zespół prowadzi działalność edukacyjną i kulturotwórczą - organizuje spotkania, warsztaty, zaprasza zespoły teatralne z ruchu teatru alternatywnego i udostępnia salę młodym twórcom, którzy nie mają własnych przestrzeni do prezentacji przedstawień.
Czas matek
Ewa Wójciak: Współczesność tworzą kobiety, w coraz większym stopniu widoczne, wspaniałe, wielobarwne i heroiczne. Biorąc w ręce sprawy tego świata stają się ikoną naszych czasów. Przedstawienie jest opowieścią o współczesnej matce, kobiecie, wielu matkach, które dają początek życiu, których zasługą jest cud narodzin - jego jedyność i niepowtarzalność. Rytualnie radosne, bajkowo liryczne i czułe początki istnienia to ich kreacja i zasługa. Jednak potem właśnie one doznają największej z klęsk, doznają utraty - życie wydzierane jest z ich objęć. To jedyne i niepowtarzalne - odchodzi w chaos świata - świata niesprawiedliwego i okrutnego. Orientują się, że nie wiedząc, rodziły i cierpliwie pielęgnowały katów i ofiary.
I tak metafizyce narodzin przeciwstawia się wszechogarniająca bylejakość i anonimowość śmierci. Kobiety jednak buntują się przeciw tej stracie, przeciw roli rodzicielek mięsa armatniego, a i proroków, i bohaterów. Kobiety chcą cudu normalności i kontynuacji. Babcie z Buenos Aires walczą o odnalezienie swych wnuków, matki amerykańskich żołnierzy nie chcą zbawiania świata kosztem życia swych synów, Czeczenki walczą o biologiczne przetrwanie, a rosyjskie matki jednoczą się przeciwko czeczeńskiej wojnie. Kobiety Izraela stają obok matek palestyńskich samobójców, kobiety Iraku, kobiety Afganistanu... Kobiety stają razem po stronie życia, przeciw stracie. / Ewa Wójciak
Teatr Ósmego Dnia powstał w 1964 roku, założyli go studenci poznańskiej polonistyki. W latach 70. stał się jednym z najważniejszych zespołów alternatywnych w Polsce, a później również na świecie. Tworzył przedstawienia polityczne, a jego twórcy zaangażowani byli w działalność opozycyjną w czasie PRL-u, w konsekwencji czego w latach 80. znaleźli się na przymusowej emigracji.
Zespół rozwinął własną metodę pracy nad przedstawieniem, której istotą jest technika aktorskiej improwizacji. Poza spektaklami salowymi Teatr przygotowuje widowiska plenerowe, adresowane do wielkiej publiczności i niezmiennie inspirowane przez tematy społeczne i polityczne. Jego twórcy ciągle poszukują nowych form opowiadania współczesnym świecie - w ostatnich latach coraz częściej sięgają po formułę teatru dokumentalnego. Swoje spektakle prezentują na całym świecie.
W Poznaniu, w siedzibie przy ul. Ratajczaka 44, poza prezentacjami przedstawień Zespół prowadzi działalność edukacyjną i kulturotwórczą - organizuje spotkania, warsztaty, zaprasza zespoły teatralne z ruchu teatru alternatywnego i udostępnia salę młodym twórcom, którzy nie mają własnych przestrzeni do prezentacji przedstawień.