Klub ŻAK zaprasza na Danse Resume
28.06.2006, g. 19.00Kilka błyskotliwych spostrzeżeń – Teatr Dada von Bzdülöw
teleTRANSIS - PLASTIYQUE dod
29.06.2006, g. 19.00„…ALE JEST JESZCZE PRAWDA…” - TEATR KINO VARIATINO
HELIKOPTER - TANZ STREICHQUARTET
KRÓLESTWO SZAMBALII - Krzysztof "Leon" Dziemaszkiewicz (Teatr Patrz Mi na Usta)
Taniec nie jest niczyją wyłączną własnością…
Daje radość i porywa wszystkich uczestników i widzów…
Język tańca nie zna granic…
Nie zna podziału na klasy, poziom wykształcenia, kraj i wyznanie.
Jego słownictwo jest nieograniczone, tak jak brzmienie emocji ludzkich wyrażane poprzez ruch.
Taniec wzbogaca duszę i szlifuje charakter…SPEKTAKLE:
KILKA BŁYSKOTLIWYCH SPOSTRZEŻEŃ
(a la Gombrowicz )
Teatr Dada von Bzdülöw
reżyseria: Leszek Bzdyl
choreografia i wykonanie: Katarzyna Chmielewska, Rafał Dziemidok, Leszek Bzdyl
muzyka: Mikołaj Trzaska
scenografia: Maciej Chojnicki
czas: 65 minut
Po dziesięciu latach Teatr Dada von Bzdülöw oddaje Gombrowiczowi, co Gombrowicza jest.
Patrząc z dystansu na nasze dotychczasowe kreacje, zastanawia, jak wiele w nich było zdarzeń scenicznych korespondujących z jego artystycznym i filozoficznym przekazem: człowiek stwarza człowieka, dojrzałość musi dopełniać się niedojrzałością, ciasne walczy z szerokim...
Stale krążymy wokół tych samych tematów:
- zobaczyć siebie - to znaczy przejrzeć się w czyichś oczach
- wykreować swój wizerunek - to znaczy odcisnąć swoje piętno na innych.
Czytając Gombrowicza po raz kolejny, wyłania się z tej lektury specyficzny, emocjonalny taniec człowieka odartego z poezji. Ale Gombrowicz uwielbia paradoksy, więc u niego realne zamienia się w poezję, a poezja równie niespodziewanie zamienia się w abstrakcję.
Trzeba jednak zauważyć, że Kilka Błyskotliwych Spostrzeżeń (à la Gombrowicz), to spektakl w pewnym sensie podejrzany, wymuszony, niejako histeryczny. Powstaje w niechęci do wielkości pisarza, bo ta wielkość przytłacza. Ale zarazem spektakl ten, to wyraz miłości do jego metodycznego szaleństwa w wydobywaniu się z nicości.
Recenzje:
„Teatr Dada von Bzdülöw nowy spektakl oparł na „Dzienniku" Gombrowicza. Kilka Błyskotliwych Spostrzeżeń to porwana, improwizowana choreografia w otoczeniu nadmuchanych, przezroczystych form materacy pełniących różnorakie funkcje, od wygodnej sofy po obiekty zdobywczych starań - trójka tancerzy (Leszek Bzdyl, Katarzyna Chmielewska, Rafał Dziemidok) istnieje dla siebie, wobec siebie i na pokaz sobie (i nam, widzom oczywiście). Sytuacje iście gombrowiczowskiego stawania się wobec drugiego człowieka mają tu charakter ulotny i otwarty, jak spostrzeżenia właśnie...”Katarzyna Rączka, Scena, nr 4/5 (35/36) – 2004
teleTRANSIS
PLASTIYQUE dod
choreografia: Magda Jędra
muzyka: Zbyszek Zibi Bieńskowski
czas: 60 minut
„Medium jest przedłużeniem naszego ciała” M.McLuhan.
„teleTRANSIS” jest opowieścią, historią, zdarzeniem-teatrem, koncertem, nawiązującym dialog ze współczesnym społeczeństwem, pogrążonym w nowoczesności i skrzętnie ukrywającym słabości, nawyki, uzależnienia.
Bohaterka „teleTRANSIS” jest kobietą uzależnioną. Bohaterka jest kobietą wyobcowaną i wyjałowioną emocjonalnie. Szpitalna niemal przestrzeń, po której mechanicznie się porusza przypomina klatkę. Klaustrofobiczne miejsce powoduje chęć wydostania się z niego. Wszystkie sposoby są dozwolone.
W „teleTRANSIS” wszystko wystawione zostało na pierwszy plan. Świat w nim zaprojektowany jest jasny, pozbawiony cienia i wielopłaszczyznowy. Ascetyczna czystość sceny pogłębia dodatkowo atmosferę wyobcowania.
W „teleTRANSIS” jest swoisty pośpiech i nerwowość przemieszana z poetyckim spokojem i chwilami zadumy. Całość ubrana w kostium nowych technologii, okraszona dźwiękami z pogranicz free jazzu i punk rocka tworzy nowoczesną produkcję teatralną. Jeżeli w muzyce zaistniał termin "nowe brzmienie", to można powiedzieć "nowy teatr".
„…ALE JEST JESZCZE PRAWDA…”
TEATR KINO VARIATINO
choreografia, taniec, ruch: Anna Krysiak, Anna Haracz, Tomasz Antonowicz
śpiew, głos: Anna Krysiak, Anna Haracz, Tomasz Antonowicz
muzyka (na żywo): udu-ceramiczny gar grający - Tomasz Antonowicz, Anna Haracz, Anna Krysiak
scenografia: wykonanie udu – Monika Wieczorkowska
kostiumy – projekt: Anna Haracz
czas: 30-40 minut
Projekt jest spotkaniem trzech niezależnych artystów:
choreografki i tancerki (Anna Haracz-Kino Variatino), tancerki (Anna Krysiak – ex Śląski Teatr Tańca) i muzyka (Tomasz Antonowicz-udu, konga ).
Idea pracy nad projektem oparta jest na badaniu zależności pomiędzy tańcem – muzyką, ruchem i dźwiękiem. Kierunek poszukiwań oparty jest na idei: ruch tworzy dźwięk, a dźwięk inicjuje ruch, przebudzając oraz przekazując zawarty w nim ładunek emocjonalny i energetyczny. Ciało i instrument muzyczny są źródłami takiej samej energii, gdzie w przypadku ciała efektem jest ruch a w przypadku instrumentu - dźwięk. Najciekawszym zjawiskiem w tym wszystkim jest ów przepływ i harmonia, a nie jego źródła. Efektem tych poszukiwań powstanie spektaklu.
Warstwa merytoryczna spektaklu jest określona i spójna z poszukiwaniami. Opiera się na tezie, że bez względu na to, w jakiej przestrzeni poruszają się bohaterowie i jaki ruch wykonują, jest on zależny od muzyki i dźwięków, którą współtworzą.
HELIKOPTER
TANZ STREICHQUARTET
Jacek Krawczyk (Teatr Okazjonalny)
choreografia: Jacek Krawczyk, Joanna Czajkowska
muzyka: Karlheinz Stockhausen
tańczy: Jacek Krawczyk
czas: 15 minut
"Niebo i ziemia zostały rozdzielone, ale nadal się kochały. Niebo pochylało się ku ziemi, obejmowało swoją kochaną ogromnymi skrzydłami, zanurzało się w jej atmosferze - ryczało, krzyczało, zataczało niesamowite pętle."
Fragment greckiego mitu o Stworzeniu
"Helikopter Quartett" to jeden z najbardziej ekstrawaganckich pomysłów muzycznych niemieckiego kompozytora awangardzisty Karlheinz'a Stockhausen'a. Jest to utwór na kwartet smyczkowy i cztery helikoptery. Każdy instrumentalista kwartetu grał na pokładzie latającej maszyny. Gama tonów złożona ze skrzypiec, altówki, wiolonczeli i silników tworzyła koncert ponad chmurami - dźwięk przestrzeni.
Mówi się, że dzieła Stockhausen'a to muzyka dla ekstremistów. Dźwięki, które prowokują, były inspiracją dla wielu artystów, m.in. dla francuskiego choreografa Angelina Preljocaj'a.
Jacek Krawczyk, który konfrontuje swoje artystyczne "ja" z tak niepokojącą muzyką, sięga do swoich doświadczeń, doświadczeń dojrzałego mężczyzny i artysty. Tańczy ruchem silnym, fizycznym tak, by przenieść widza w świat podniebnych maszyn i spełnić odwieczne marzenie człowieka, by wznieść się w powietrze. To dialog ze sobą, swoim człowieczeństwem i niebem.
KRÓLESTWO SZAMBALII
Krzysztof "Leon" Dziemaszkiewicz (Teatr Patrz Mi na Usta)
choreografia: Krzysztof "Leon" Dziemaszkiewicz
występuje: Krzysztof "Leon" Dziemaszkiewicz
czas: 25 minut
Dziemaszkiewicz mówi o sobie, że jest urodzonym ekshibicjonistą. Codzienne medytacje, treningi, próby są dla choreografa i tancerza procesem pokazywania się i porozumiewania z widzem. Realność najniższej rangi - to według Dziemaszkiewicza jedna z najważniejszych zasad w teatrze i tańcu. Na solo składają się ulubione środki wyrazu artysty - przebieranie i transgresja płci.
***
Ceny biletów:
20,- normalny, 15,- ulgowy, 10,- na kartę klubową i dla posiadaczy biletu okresowego SKM i członków SKN Kratos oraz dla posiadaczy karty Simplus
Liczba miejsc ograniczona. Miejsca numerowane. Rezerwacja biletów wyłacznie w kasie Klubu (tel. 344 05 73, w. 117). Rezerwację należy odebrać nie później niż 30 min. przed spektaklem.
