Fryderyk Schiller
Reżyseria - Krzysztof Babicki
Scenografia – Marek Braun
Muzyka – Marek Kuczyński
Kostiumy – Barbara Wołosiuk
Reżyseria światła – Mirosław Poznański
grają:
Don Carlos – Piotr Jankowski
Markiz Posa – Mirosław Baka
Król Filip – Krzysztof Gordon
Królowa – Anna Kociarz
Eboli – Monika Chomicka
Wielki Inkwizytor – Halina Winiarska
Alba – Jerzy Kiszkis
Domingo – Florian Staniewski
Lerma – Stanisław Michalski
Księżna Olivarez – Alina Lipnicka
Mercado – Krzysztof Matuszewski
Strażnicy – Maciej Szemiel, Adam. K. Trela
Premiera 22 marca 2003 roku
w Teatrze na Targu Węglowym
DON CARLOS W GDAŃSKU
Don Carlos, jeden z najwybitniejszych utworów literatury dramatycznej, w Polsce nie był grany od 20 lat. Wielkie namiętności, wielka polityka, krytycyzm wobec instytucji kościoła to podstawowe wymiary tego najbardziej znanego dramatu Fryderyka Schillera (1759-1805). Nad "poematem dramatycznym w pięciu aktach" pracował Schiller cztery lata - Don Carlos ukazał się drukiem w 1787r., a premiera odbyła się w Mannheim w kwietniu 1788r. Główna intryga dramatu odwołuje się do wydarzeń historycznych - miłości hiszpańskiego infanta Don Carlosa do francuskiej księżniczki Elżbiety Valois, którą Król Filip odebrał synowi i uczynił swą żoną.
W Teatrze Wybrzeże Don Carlos ukazuje przede wszystkim swe współczesne oblicze. W dużym stopniu dzieje się tak dzięki doborowej obsadzie, złożonej z najmłodszych aktorów naszego teatru. W roli tytułowej występuje ulubieniec trójmiejskiej widowni Piotr Jankowski, jako Królowa – Anna Kociarz, księżna Eboli – Monika Chomicka-Szymaniak, zaś Markiz Posa – Mirosław Baka. Sensacją jest również udział Haliny Winiarskiej w roli Wielkiego Inkwizytora.
DON CARLOS
Tekst jest więc świadectwem dojrzewania dwudziestoparoletniego autora. "Zmieniło się we mnie wiele rzeczy i sztuka ta musiała dzielić koleje moich myśli i uczuć (...) Zrodziły się we mnie pojęcia nowe, odmienne od poprzednich; nawet Carlos stracił więc łaski, może dlatego, że wyprzedziłem go wiekiem, za to margrabia Posa zajął jego miejsce" - tłumaczył autor ewolucję dzieła od dramatu rodzinnego do wielkiego dramatu politycznego. Reżyser Laco Adamik uważa ten utwór za arcydzieło europejskiej literatury. Schillerowski dramat władzy i dramat miłości to dzieło o walorach uniwersalnych, zawierające wiele istotnych prawd dotyczących idei wolności, humanizmu i znienawidzonego totalitaryzmu.
Główna intryga dramatu odwołuje się do wydarzeń autentycznych - miłości hiszpańskiego infanta do francuskiej księżniczki Elżbiety Valois, córki Katarzyny Medycejskiej, którą ojciec odebrał Don Carlosowi i uczynił "pierwszą z Hiszpanek". Uczucia pasierba i równie młodej macochy oraz tragiczna miłość księżniczki Eboli do następcy tronu tworzą podstawowy zrąb "dramatu miłości". Ale życie na dworze króla Hiszpanii to nierozerwalny splot wielkich uczuć i wielkiej polityki, namiętności i intryg.
W "dramacie władzy" czołową rolę odgrywa królewski kapelan ojciec Domingo, Wielki Inkwizytor, zbuntowany książę Alba i inni grandowie hiszpańscy, a przede wszystkim - niezłomny szermierz wolności markiz Posa i oczywiście sam Filip II. Często przedstawiany wyłącznie jako fanatyk i despota, ma w sobie wiele cech ludzkich. Dlatego tym bardziej przejmujący staje się konflikt między tyranem a orędownikami swobody myślenia, pomiędzy racją stanu utożsamianą z ideą absolutyzmu - a ideą wolności, która jedyna może zapewnić szczęście człowiekowi i ludzkości.
WAŻNIEJSZE REALIZACJE DON CARLOSA W POLSCE
Teatr Polski w Warszawie (1960)
Filip – Jan Kreczmar
Królowa – Nina Andrycz
Don Carlos – Czesław Wołłejko
Teatr Ateneum w Warszawie (1972)
Filip – Jan Świderski
Królowa – Aleksandra Śląska
Don Carlos – Andrzej Seweryn
Stary Teatr w Krakowie (1984)
Filip – Jerzy Bińczycki
Królowa – Anna Dymna
Don Carlos – Krzysztof Globisz
Teatr TV (1981)
reż. Ryszard Bugajski
Filip – Stanisław Michalski
Don Carlos – Andrzej Pieczyński
Markiz Poza – Krzysztof Gordon
Henryk Bista, Elżbieta Goetel, Joanna Bogacka, Jerzy Kiszkis, Andrzej Nowiński
TWÓRCY PRZEDSTAWIENIA
Krzysztof Babicki
Absolwent Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Gdańskiego i wydziału reżyserii krakowskiej PWST. Pracę rozpoczynał w teatrze niezależnym. W latach 70, jeszcze jako uczeń I Liceum Ogólnokształcącego prowadził na gdańskiej Politechnice Studencki Teatr Jedynka. Na deskach Teatru Wybrzeże zadebiutował „Sonatą widm” Strindberga. W latach 1991-94 był dyrektorem artystycznym gdańskiego teatru i nadawał ton życiu teatralnemu Gdańska. Wyreżyserował tu wiele znakomitych przedstawień, między innymi „Pułapkę” Różewicza, „Wiśniowy sad” Czechowa, „Biesy” według Dostojewskiego, „Trzy siostry” Czechowa, „Arkadię” Stopparda, „Biedermanna i podpalaczy” Frischa, „Wróżby kumaka” Guntera Grassa. O jego spektaklach pisano, że przynoszą ponurą wizję świata, ze reżysera interesują ciemne otchłanie egzystencji. W latach 80-tych, tuż po szkole, Babicki realizował przede wszystkim spektakle romantyczne – pełne historycznych odniesień, na przykład zrealizowany w Teatrze Wybrzeże „Kordian” czy „Irydion”. Krzysztof Babicki jest twórcą kilkunastu spektakli telewizyjnych; laureatem wielu nagród i wyróżnień za działalność artystyczną, między innymi prestiżowej nagrody im. Konrada Swinarskiego i Nagrody im. Stanisława Wyspiańskiego. Reżyseruje także w innych teatrach w Polsce: w Katowicach, Lublinie, Poznaniu i Krakowie.
Piotr Jankowski
Absolwent krakowskiej PWST. W Teatrze Starym w Krakowie, jeszcze jako student zagrał Ottona w Przebudzeniu wiosny F. Wedekinda w reżyserii Pawła Miśkiewicza. W Teatrze Narodowym wystąpił w Nocy listopadowej Wyspiańskiego w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego i Na czworakach Różewicza - reż. Kazimierz Kutz. Zagrał także główną rolę męską (Jan) w filmie Małgorzaty Szumowskiej Szczęśliwy człowiek. W sezonie 2001/2002 w Teatrze Wybrzeże można go było oglądać w nagradzanej Beczce prochu Dejana Dukovskiego w reż. Grażyny Kani i Mieszczanach Gorkiego w reż. Marcina Groty. W tym sezonie zagrał Trieplewa w Mewie Czechowa w reż. Grzegorza Wiśniewskiego.
Reżyseria - Krzysztof Babicki
Scenografia – Marek Braun
Muzyka – Marek Kuczyński
Kostiumy – Barbara Wołosiuk
Reżyseria światła – Mirosław Poznański
grają:
Don Carlos – Piotr Jankowski
Markiz Posa – Mirosław Baka
Król Filip – Krzysztof Gordon
Królowa – Anna Kociarz
Eboli – Monika Chomicka
Wielki Inkwizytor – Halina Winiarska
Alba – Jerzy Kiszkis
Domingo – Florian Staniewski
Lerma – Stanisław Michalski
Księżna Olivarez – Alina Lipnicka
Mercado – Krzysztof Matuszewski
Strażnicy – Maciej Szemiel, Adam. K. Trela
Premiera 22 marca 2003 roku
w Teatrze na Targu Węglowym
DON CARLOS W GDAŃSKU
Don Carlos, jeden z najwybitniejszych utworów literatury dramatycznej, w Polsce nie był grany od 20 lat. Wielkie namiętności, wielka polityka, krytycyzm wobec instytucji kościoła to podstawowe wymiary tego najbardziej znanego dramatu Fryderyka Schillera (1759-1805). Nad "poematem dramatycznym w pięciu aktach" pracował Schiller cztery lata - Don Carlos ukazał się drukiem w 1787r., a premiera odbyła się w Mannheim w kwietniu 1788r. Główna intryga dramatu odwołuje się do wydarzeń historycznych - miłości hiszpańskiego infanta Don Carlosa do francuskiej księżniczki Elżbiety Valois, którą Król Filip odebrał synowi i uczynił swą żoną.
W Teatrze Wybrzeże Don Carlos ukazuje przede wszystkim swe współczesne oblicze. W dużym stopniu dzieje się tak dzięki doborowej obsadzie, złożonej z najmłodszych aktorów naszego teatru. W roli tytułowej występuje ulubieniec trójmiejskiej widowni Piotr Jankowski, jako Królowa – Anna Kociarz, księżna Eboli – Monika Chomicka-Szymaniak, zaś Markiz Posa – Mirosław Baka. Sensacją jest również udział Haliny Winiarskiej w roli Wielkiego Inkwizytora.
DON CARLOS
Tekst jest więc świadectwem dojrzewania dwudziestoparoletniego autora. "Zmieniło się we mnie wiele rzeczy i sztuka ta musiała dzielić koleje moich myśli i uczuć (...) Zrodziły się we mnie pojęcia nowe, odmienne od poprzednich; nawet Carlos stracił więc łaski, może dlatego, że wyprzedziłem go wiekiem, za to margrabia Posa zajął jego miejsce" - tłumaczył autor ewolucję dzieła od dramatu rodzinnego do wielkiego dramatu politycznego. Reżyser Laco Adamik uważa ten utwór za arcydzieło europejskiej literatury. Schillerowski dramat władzy i dramat miłości to dzieło o walorach uniwersalnych, zawierające wiele istotnych prawd dotyczących idei wolności, humanizmu i znienawidzonego totalitaryzmu.
Główna intryga dramatu odwołuje się do wydarzeń autentycznych - miłości hiszpańskiego infanta do francuskiej księżniczki Elżbiety Valois, córki Katarzyny Medycejskiej, którą ojciec odebrał Don Carlosowi i uczynił "pierwszą z Hiszpanek". Uczucia pasierba i równie młodej macochy oraz tragiczna miłość księżniczki Eboli do następcy tronu tworzą podstawowy zrąb "dramatu miłości". Ale życie na dworze króla Hiszpanii to nierozerwalny splot wielkich uczuć i wielkiej polityki, namiętności i intryg.
W "dramacie władzy" czołową rolę odgrywa królewski kapelan ojciec Domingo, Wielki Inkwizytor, zbuntowany książę Alba i inni grandowie hiszpańscy, a przede wszystkim - niezłomny szermierz wolności markiz Posa i oczywiście sam Filip II. Często przedstawiany wyłącznie jako fanatyk i despota, ma w sobie wiele cech ludzkich. Dlatego tym bardziej przejmujący staje się konflikt między tyranem a orędownikami swobody myślenia, pomiędzy racją stanu utożsamianą z ideą absolutyzmu - a ideą wolności, która jedyna może zapewnić szczęście człowiekowi i ludzkości.
WAŻNIEJSZE REALIZACJE DON CARLOSA W POLSCE
Teatr Polski w Warszawie (1960)
Filip – Jan Kreczmar
Królowa – Nina Andrycz
Don Carlos – Czesław Wołłejko
Teatr Ateneum w Warszawie (1972)
Filip – Jan Świderski
Królowa – Aleksandra Śląska
Don Carlos – Andrzej Seweryn
Stary Teatr w Krakowie (1984)
Filip – Jerzy Bińczycki
Królowa – Anna Dymna
Don Carlos – Krzysztof Globisz
Teatr TV (1981)
reż. Ryszard Bugajski
Filip – Stanisław Michalski
Don Carlos – Andrzej Pieczyński
Markiz Poza – Krzysztof Gordon
Henryk Bista, Elżbieta Goetel, Joanna Bogacka, Jerzy Kiszkis, Andrzej Nowiński
TWÓRCY PRZEDSTAWIENIA
Krzysztof Babicki
Absolwent Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Gdańskiego i wydziału reżyserii krakowskiej PWST. Pracę rozpoczynał w teatrze niezależnym. W latach 70, jeszcze jako uczeń I Liceum Ogólnokształcącego prowadził na gdańskiej Politechnice Studencki Teatr Jedynka. Na deskach Teatru Wybrzeże zadebiutował „Sonatą widm” Strindberga. W latach 1991-94 był dyrektorem artystycznym gdańskiego teatru i nadawał ton życiu teatralnemu Gdańska. Wyreżyserował tu wiele znakomitych przedstawień, między innymi „Pułapkę” Różewicza, „Wiśniowy sad” Czechowa, „Biesy” według Dostojewskiego, „Trzy siostry” Czechowa, „Arkadię” Stopparda, „Biedermanna i podpalaczy” Frischa, „Wróżby kumaka” Guntera Grassa. O jego spektaklach pisano, że przynoszą ponurą wizję świata, ze reżysera interesują ciemne otchłanie egzystencji. W latach 80-tych, tuż po szkole, Babicki realizował przede wszystkim spektakle romantyczne – pełne historycznych odniesień, na przykład zrealizowany w Teatrze Wybrzeże „Kordian” czy „Irydion”. Krzysztof Babicki jest twórcą kilkunastu spektakli telewizyjnych; laureatem wielu nagród i wyróżnień za działalność artystyczną, między innymi prestiżowej nagrody im. Konrada Swinarskiego i Nagrody im. Stanisława Wyspiańskiego. Reżyseruje także w innych teatrach w Polsce: w Katowicach, Lublinie, Poznaniu i Krakowie.
Piotr Jankowski
Absolwent krakowskiej PWST. W Teatrze Starym w Krakowie, jeszcze jako student zagrał Ottona w Przebudzeniu wiosny F. Wedekinda w reżyserii Pawła Miśkiewicza. W Teatrze Narodowym wystąpił w Nocy listopadowej Wyspiańskiego w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego i Na czworakach Różewicza - reż. Kazimierz Kutz. Zagrał także główną rolę męską (Jan) w filmie Małgorzaty Szumowskiej Szczęśliwy człowiek. W sezonie 2001/2002 w Teatrze Wybrzeże można go było oglądać w nagradzanej Beczce prochu Dejana Dukovskiego w reż. Grażyny Kani i Mieszczanach Gorkiego w reż. Marcina Groty. W tym sezonie zagrał Trieplewa w Mewie Czechowa w reż. Grzegorza Wiśniewskiego.
| [foto1] | [foto2] | [foto3] |