Październik jest pierwszym ponurym miesiącem jesieni. Jego nazwę możemy znacznie oswoić, kiedy odkryjemy, że jego nazwa pochodzi od słowa paździerze. Te zaś to nic innego, jak zdrewniałe części łodyg roślin połamane i oddzielone od włókna w procesie przetwarzania słomy.
Jak to wygląda po kolei?Wyciągnięte z gleby łodygi lnu po usunięciu płatków i nasion wraz z korzeniami pozostawia się do wysuszenia. Następnie poddawane są łamaniu dla wydobycia włókna, które oczyszcza się, czesze i prostuje. Kolej na przędzenie dziś mechanicznie, kiedyś ręcznie, za pomocą prostych urządzeń takich jak kądziele, wrzeciona i kołowrotki. Przędze osnowy i wątku przeplatane krzyżowo tworzą materiał włókienniczy znany nam pod nazwą tkanina.
Tkactwo to jedno z najstarszych rzemiosł uprawianych przez człowieka. Pierwsze pionowe warsztaty tkackie powstawały już w neolicie. Poziome warsztaty tkackie, jak i pionowe, praktycznie w niezmienionej formie dotrwały do współczesności i nadal są wykorzystywane w mniej rozwiniętych regionach świata lub do tkactwa dekoracyjnego i ludowego. Do polskich wybitnych twórców tkaniny artystycznej należą m.in. Magdalena Abakanowicz, Andrzej Banachowicz czy Helena Bukowska-Szlekys. Od roku 2008, w pierwszą sobotę października obchodzimy w Polsce dzień tkacza / tkaczki.
Podczas otwartych warsztatów na świeżym powietrzu, poopowiadamy sobie o tkaczach / tkaczkach, tkaninie i tkactwie. Ale przede wszystkim wykonamy gigantyczną i eklektyczną tkaninę na miarę naszych możliwości. Z różnorodnych materiałów lin, sznurów, wełny czesankowej, pasków materiałów mijając naprzemiennie piony osnowy, pociągniemy po cichu lub całkiem głośno własne wątki. Nie może zabraknąć Twojego!
O prowadzącej:Agnieszka Orlena Baaske arteterapeutka, edukatorka, animatorka. Założycielka i właścicielka marki PRULLA. Prowadzi w Stacji Orunia pracownię tkacką Tkanki. Studiowała projektowanie wzornictwa (ASP Gdańsk), psychologię kliniczną (SWPS Warszawa) i arteterapię (GUMED Gdańsk). Od 11 lat prowadzi autorskie warsztaty edukacyjne i rękodzielnicze. Brała udział w wielu festiwalach, wystawach i innych wydarzeniach kulturalnych. W swej twórczości odwołuje się do intuicji, wyobraźni, podświadomości. Inspiruje ją natura i folklor północy. Szuka niezwykłości w codzienności. Jej minimalistyczne realizacje funkcjonują głównie w przestrzeni publicznej. Interesuje ją ożywianie tkanki miejskiej poprzez proste, efemeryczne obiekty i gesty.
