Stowarzyszenie Niezależna Inicjatywa Kobiet NIKE w Łodzi, Miejski Dom Kultury „Wyspa Skarbów” w Gdańsku Sobieszewie oraz Łódzki Dom Kultury mają przyjemność zaprosić na Spektakl Grupy Teatralnej działającej przy Stowarzyszeniu Niezależna Inicjatywa Kobiet NIKE (Łódź) pt. „Fale” na podstawie powieści Virginii Woolf pod tym samym tytułem
Liczba miejsc ograniczona, prosimy o wcześniejszą rezerwację i kontakt:
e-mail: wyspaskarbow@tlen.pl lub telefonicznie (0 58) 323 91 15
Dojazd autobusy 112 i 186 z Gdańska Głównego, należy wysiąść w Sobieszewie na przystanku za mostem, około 40 minut drogi od centrum.
„Fale”
Reżyseria: Dorota Bielska
Muzyka: Piotr Kolasa
Scenografia, lalki: Beata Tomczyk
Występują: Monika Tomczyk, Szymon Bielski, Maciej Żebrowski, Dorota Goławska, Agnieszka Foryńska, Łukasz Pięta
Virginia Woolf (1882 – 1941) – feministyczna powieściopisarka i eseistka angielska. Była jedną z najwybitniejszych postaci modernizmu angielskiego. Autorka min. powieści: „Pani Dalloway”, „Do latarni morskiej”, „Fale”, „Orlando”; esejów krytycznoliterackich „Pochyła wieża”; esejów dotyczących równouprawnienia kobiet „Własny pokój”, „Trzy gwinee”.
Powieści Virginii Woolf ukazują świat przelotnych uczuć i nastrojów, wykorzystują technikę monologu wewnętrznego. Angielska pisarka w swoich działach ukazywała tzw. "pejzaż wewnętrzny" człowieka, jego odczucia, lęki, skojarzenia i myśli, czyniąc z akcji zewnętrznej jedynie epizod. Pisarka zyskała pseudonim "Joyce w spódnicy".
Virginia Woolf zajmowała się też działalnością wydawniczą. Założyła wraz z mężem Leonardem - krytykiem literackim, oficynę wydawniczą Hogarth Press publikującą m.in. jej utwory. Dom pisarki był zaś miejscem spotkań dyskusyjnych tzw. Grupy Bloomsbury, skupiającej intelektualistów i artystów.
„Fale” to rozprawa na temat czasu, śmierci i tożsamości oraz ich wewnętrznych związków. Konstrukcja powieści opiera się na monologach sześciu postaci, przeplatanych opisami nadmorskiej wędrówki słońca. Kolejne fazy dnia i nocy oraz opisy reagujących na nie morskich fal współgrają z kolejnymi fazami życia szóstki przyjaciół, których poznajemy jako dzieci i towarzyszymy im aż do późnej starości. Bohaterowie różniący się między sobą pochodzeniem klasowym, wyznaniem, orientacją seksualną i światopoglądami, przeżywają, każdy inaczej te same wydarzenia. W ten sposób zgłębiamy sześć różnych obrazów tej samej rzeczywistości. Czas i miejsce akcji, bohaterowie, narracja – wszystko jest podporządkowane ukazaniu rzeczywistości wewnętrznej człowieka, jego odczuć, lęków, skojarzeń i myśli.
Pomysł reżyserski bazuje na wykorzystaniu lalek, które mają symbolizować zewnętrzną warstwę kontaktów międzyludzkich. W ten sposób akcja spektaklu toczyć się będzie, podobnie do konstrukcji powieści w dwóch planach. Pierwszy plan stanowić będą lalki, stanowiące maski, jakie nadajemy sobie, bądź nadają nam inni, drugi plan rozgrywać się będzie w warstwie aktorskiej, obrazującej tzw. „życie wewnętrzne”. Na obydwu planach dochodzić będzie do kontaktów między bohaterami.
