Sopocki Teatr Tańca
Fast Act - Sztuka Znikania
Spektakl Sopockiego Teatru Tańca inspirowany filozofią prędkości Paula Virilio.
INSPIRACJA:
" [...]Podtrzymanie monopolu wymaga ciągłego zastępowania każdej nowej maszyny maszyną jeszcze szybszą, ponieważ jednak próg prędkości nieustannie się podnosi, skonstruowanie takiej maszyny staje się coraz trudniejszym zadaniem [...] W ten sposób logika wiedzy / władzy zostaje wyeliminowana na rzecz logiki władzy / ruchu, władzy nad ruchem, czyli badań nad tendencjami i przepływami."
Paul Virilio "Prędkość i Polityka"
Filozofia prędkości wydaje się być Ideą "idealną" do realizacji w konwencji spektaklu tańca współczesnego, gdzie ruch stanowi przecież główny nośnik znaczenia, a koncept i inspiracje intelektualne są najczęstszą metodą dialogu ze światem i innymi dziedzinami sztuki.
"FAST ACT - Sztuka ZNIKANIA" wchodzi w dyskurs z filozofią francuskiego urbanisty i filozofa, traktując jego przemyślenia, jako punkt wyjścia. A jego autorzy stawiają sobie i widowni podstawowe pytanie: "Czy całkowity (s)pokój może powstać rzeczywiście jedynie poprzez wycieńczenie?"
Koncept, scenariusz, reżyseria: Joanna Czajkowska
Inspiracja i konsultacja filozoficzna: Maria Miotk
Muzyka: Grzegorz Welizarowicz
Kostiumy: Julia Porańska, Beata Hadaś
Reżyseria świateł: Artur Aponowicz
Tańczą: Katarzyna Antosiak, Maria Miotk, Izabela Sokołowska, Joanna Czajkowska, Kacper Matuszewski, Jacek Krawczyk
Spektakl powstał dzięki wsparciu finansowemu Samorządu Województwa Pomorskiego i Klubu Żak.
Paul Virilio - urbanista i filozof należy do najbardziej znaczących francuskich teoretyków kultury i społeczeństwa. Swoje teorie dotyczące znaczenia ruchu i PRĘDKOSCI, jako czynnika determinującego dzisiejsze społeczeństwo i cywilizację jako taką, przedstawił w m.in. "Prędkość i Polityka" (1977), "Estetyka znikania" (1991), czy "Bombie informacyjnej" (2000).W obrębie "technicznego witalizmu" Virilio przedstawia nie tyle zagrożenia wiążące się z rozwojem technologii, co zapowiada pojawienie się interaktywnego systemu, którego ekspansja może pociągnąć za sobą wybuch cyberbomby, czyli innymi słowy: uruchomienie katastrofalnej w skutkach reakcji łańcuchowej, gdy ograniczona dotychczas w swym zasięgu wymiana zyska ostatecznie charakter globalny.
Fast Act - Sztuka Znikania
Spektakl Sopockiego Teatru Tańca inspirowany filozofią prędkości Paula Virilio.
INSPIRACJA:
" [...]Podtrzymanie monopolu wymaga ciągłego zastępowania każdej nowej maszyny maszyną jeszcze szybszą, ponieważ jednak próg prędkości nieustannie się podnosi, skonstruowanie takiej maszyny staje się coraz trudniejszym zadaniem [...] W ten sposób logika wiedzy / władzy zostaje wyeliminowana na rzecz logiki władzy / ruchu, władzy nad ruchem, czyli badań nad tendencjami i przepływami."
Paul Virilio "Prędkość i Polityka"
Filozofia prędkości wydaje się być Ideą "idealną" do realizacji w konwencji spektaklu tańca współczesnego, gdzie ruch stanowi przecież główny nośnik znaczenia, a koncept i inspiracje intelektualne są najczęstszą metodą dialogu ze światem i innymi dziedzinami sztuki.
"FAST ACT - Sztuka ZNIKANIA" wchodzi w dyskurs z filozofią francuskiego urbanisty i filozofa, traktując jego przemyślenia, jako punkt wyjścia. A jego autorzy stawiają sobie i widowni podstawowe pytanie: "Czy całkowity (s)pokój może powstać rzeczywiście jedynie poprzez wycieńczenie?"
Koncept, scenariusz, reżyseria: Joanna Czajkowska
Inspiracja i konsultacja filozoficzna: Maria Miotk
Muzyka: Grzegorz Welizarowicz
Kostiumy: Julia Porańska, Beata Hadaś
Reżyseria świateł: Artur Aponowicz
Tańczą: Katarzyna Antosiak, Maria Miotk, Izabela Sokołowska, Joanna Czajkowska, Kacper Matuszewski, Jacek Krawczyk
Spektakl powstał dzięki wsparciu finansowemu Samorządu Województwa Pomorskiego i Klubu Żak.
Paul Virilio - urbanista i filozof należy do najbardziej znaczących francuskich teoretyków kultury i społeczeństwa. Swoje teorie dotyczące znaczenia ruchu i PRĘDKOSCI, jako czynnika determinującego dzisiejsze społeczeństwo i cywilizację jako taką, przedstawił w m.in. "Prędkość i Polityka" (1977), "Estetyka znikania" (1991), czy "Bombie informacyjnej" (2000).W obrębie "technicznego witalizmu" Virilio przedstawia nie tyle zagrożenia wiążące się z rozwojem technologii, co zapowiada pojawienie się interaktywnego systemu, którego ekspansja może pociągnąć za sobą wybuch cyberbomby, czyli innymi słowy: uruchomienie katastrofalnej w skutkach reakcji łańcuchowej, gdy ograniczona dotychczas w swym zasięgu wymiana zyska ostatecznie charakter globalny.
