The New Cameri Theatre, Tel Aviv, Izrael “Hamlet”
„Hamlet to sztuka, która doczekała się nieskończonej ilości interpretacji. Wśród dzieł, które się nią inspirowały można wymienić chociażby Cierpienia młodego Wertera Goethego; niezapomnianymi odtwórcami roli księcia duńskiego na srebrnym ekranie były takie sławy jak John Gielgud, Laurence Olivier czy Kenneth Branagh. Gorzej rzecz ma się z przekładem. W najlepszym razie – jest on dziwaczny, w najgorszym – niszczy się zarówno język, retorykę jak i poetykę szekspirowskiego wiersza. Izraelski Szekspir, grany po hebrajsku, mógłby się więc nie spodobać rodowitym Brytyjczykom.
Lecz jeśli jest to produkcja teatru Cameri, Anglicy mogą spać spokojnie. Dzięki reżyserii Omriego Nitzana, znakomitemu przekładowi Teda Carmi oraz powierzeniu głównych ról czwórce młodych aktorów, ten Hamlet urasta do rangi teatralnego „wydarzenia - nie - do przeoczenia”. Oryginalny jest już sam pomysł scenografa, który umiejscowił widownię (o zredukowanej ilości miejsc) po obu stronach długiego podestu – centralnego miejsca akcji dramatu. Widzowie siedzą na obrotowych krzesłach, dzięki czemu mogą swobodnie zmieniać punkt widzenia. Otoczeni czterema platformami, na których rozgrywają się sceny tragedii, są aktywnymi uczestnikami wydarzeń. Pozostały wystrój ogranicza się do sześciu ogromnych okien umieszczonych po bokach sceny – zamykają one przestrzeń i potęgują wrażenie przebywania na królewskim dworze. Hamlet w interpretacji Itaya Tirana jest pierwszorzędny. To człowiek udręczony korupcją panującą na dworze, obsesyjnie pragnący pomścić zamordowanego ojca. Jest nadwrażliwy i niepewny, bezradny w obliczu polityczno-militarnej przewagi; odczuwa seksualne obrzydzenie i wyobcowanie. Aktor wygrywa te wszystkie emocje z niezrównaną empatią i spontanicznością. Jego rola cierpiącego nastolatka stawia ten spektakl na równi z najbardziej inspirującymi przedstawieniami, jakie widziałem zarówno w kraju jak i za granicą.” Naomi Doudai, The Jerusalem Post-Front, 01 II 2005
„The Cameri”: Izraelski Teatr Społecznej Odpowiedzialności
Teatr założony ponad 60 lat temu, jako pierwszy izraelski teatr używający hebrajskiego języka w swoim repertuarze, został ochrzczony mianem „teatr społecznej odpowiedzialności”. Identyfikujący się ze świadomością i nastrojami narodu poprzez lata swej działalności ukazywał w sztukach myśli, nadzieje, obawy, lęki i konflikty zróżnicowanej warstwy, jaką jest mozaikowa społeczność Izraela.
