Sala Kameralna na Ołowiance
muzyka poważna - koncerty w Trójmieście
Dyskusja i muzyka
Europa w Polsce - Polska w Europie
Filharmoniczne wykłady na Ołowiance
Zaproszenie goście:
Władysław Bartoszewski
Radosław Kurek - fortepian
-----
WŁADYSŁAW BARTOSZEWSKI - pełnomocnik Premiera ds. Dialogu Międzynarodowego
Urodził się w 1922 r. Uczestniczył w cywilnej obronie Warszawy we wrześniu 1939 r. W 1940 r., po zatrzymaniu w łapance na warszawskim Żoliborzu, trafił do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, skąd został zwolniony w 1941 r. dzięki staraniom PCK. W tym samym roku rozpoczął studia polonistyczne - początkowo (do 1944 r.) studiował na tajnym Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Od listopada 1942 r. był pracownikiem Delegatury Rządu na Kraj i zajmował się organizowaniem pomocy m.in. dla więźniów Pawiaka i dla uczestników powstania w getcie warszawskim. Walczył w powstaniu warszawskim; awansowany przez dowódcę AK gen. Tadeusza Komorowskiego "Bora" na stopień podporucznika.
Po wojnie, w związku z represjami stalinowskimi, został zmuszony do przerwania studiów. Dopiero w 1958 r., po ponownym przyjęciu na polonistykę UW, złożył pracę magisterską. W 1962 r., decyzją rektora UW, został skreślony z listy studentów. Współpracował m.in. z Instytutem Pamięci Narodowej przy Prezydium Rady Ministrów oraz z Główną Komisją Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce. W 1946 r. zaangażował się w działalność PSL, opozycyjnego wobec władz komunistycznych. Był redaktorem "Gazety Ludowej", "Stolicy" i "Tygodnika Powszechnego", współpracował z Radiem Wolna Europa. Od 1969 r. jest członkiem zarządu polskiego Penklubu. W latach 70., z powodu aktywnej działalności opozycyjnej i kontaktów na Zachodzie, został objęty zakazem druku w Polsce (do jesieni 1974 r.) oraz poddany innym represjom. W sierpniu 1980 r. podpisał list intelektualistów do strajkujących robotników. Wstąpił do NSZZ "Solidarność". Internowany w stanie wojennym.
W latach 80-tych profesor gościnny na uniwersytetach w Bawarii. W latach 1990-1995 był ambasadorem Polski w Austrii, dwukrotnie ministrem spraw zagranicznych RP (1995, 2000-2001) oraz senatorem (1997-2001). Pełnił funkcję przewodniczącego Rady Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych. Wielokrotnie odznaczany, m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za pomoc udzielaną Żydom w trakcie wojny, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Polonia Restituta, Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec i medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
