FRANCUSKIE DŁUGOMETRAŻOWE FILMY ANIMOWANE
Kino Studyjne Żak zaprasza na pokazy pięknych bajek dla dzieci opartych na afrykańskich opowieściach orazi na projekcje legendarnego filmu CHRONOPOLIS.
Filmy rysunkowe stały się dla Francji doskonałym towarem eksportowym, dzięki nim w tym dziale twórczości kinematograficznej stała się ona numerem jeden w Europie i zajmuje trzecie miejsce na świecie, po Stanach Zjednoczonych i Japonii. Antoine de Clermont-Tonnerre, prezes Unifrance, instytucji promującej kino francuskie za granicą, twierdzi nawet, że francuskie filmy animowane sprzedają się lepiej niż fabularna fikcja. Jest to prawdziwa rewolucja, jeśli zwarzyć, że przed sukcesem Kirikou Michela Ocelota w 1998 roku Francja produkowała jeden pełnometrażowy film rysunkowy co 10 lat. I z wyjątkiem Króla i Ptaka Paula Grimault z dialogami Jacquesa Préverta były to zazwyczaj katastrofy artystyczne i kasowe. Późniejsze sukcesy filmów Michela Ocelota, Sylvain Chometa czy Jacquesa-Rémy Girerda były w wielkiej części rezultatem doskonałej pracy szkoły Les Gobelins, podlegającej Izbie Handlowej w Paryżu. Jej absolwenci są rozchwytywani przez producentów na całym świecie. Francuscy spece od filmowej animacji oczarowali nie tylko DreamWorks; z ich talentów i dowcipu korzystają także inne amerykańskie studia filmowe: Disney, Pixar, Sony i Twentieth Century Fox.
28.12
14.00
Kirikou i czarownica*
Francuska animacja dla dzieci, r. Michel Ocelot, Francja, 2005 r., projekcja z lektorem, 74
16.00
Chronopolis
Francuska animacja dla dorosłych, r. Piotr Kamler, Polska, 1982 r., 70
29.12
15.00
Kirkou i dzikie bestie*
Francuska animacja dla dzieci, r. Michel Ocelot, Francja, 2005 r., projekcja z lektorem, 74
30.12
14.00
Przepowiednia żab*
Francuska animacja dla dzieci, r. Jacques-Remi Girerd, Francja, 2003 r., projekcja z lektorem, 90
* filmy z udziałem lektora
KIRIKOU I CZAROWNICA / KIRIKOU ET LA SORCIERE
reż.: Michel Ocelot, 2005, 74', film familijny, przygodowy
Bajka ta oparta jest na tradycyjnych ludowych afrykańskich opowieściach. W afrykańskiej wiosce pewna kobieta rodzi niezwykłego chłopca. Kirikou, zaraz po urodzeniu, umie mówić i chodzić, dokonuje także niezwykłych czynów. Nad wioską władzę sprawuje zła czarownica Karaba. Przy pomocy ożywionych magią drewnianych bożków wysuszyła źródło i zjadła mężczyzn, którzy podjęli z nią bój. Kirikou udaje się do Karaby wraz ze swoim wujkiem, a następnie ratuje mu życie. Później kilkakrotnie broni przed czarownicą dzieci z wioski, a wreszcie ożywia zaklęte źródło. Chłopczyk staje się bohaterem, lecz Karaba postanawia go zabić. Tymczasem Kirikou wyrusza na wędrówkę na drugą stronę Zakazanej Góry, aby od Mędrca dowiedzieć się, dlaczego czarownica jest zła...
KIRIKOU I DZIKIE BESTIE / KIRIKOU ET LES BETES SAUVAGES
scen. i reż.: Michel Ocelot, 2005, 74', film familijny, przygodowy
Jest to kontynuacja znakomitej opowieści "Kirikou i czarownica". Tym razem Kirikou korzystając ze swojej szybkości, zwinności i rozumu walczy z najdzikszymi bestiami. Doskonały świat animacji mistrzów Ocelot i Galup został zainspirowany pięknem Afryki Zachodniej: dziką, mroczną naturą, tradycyjnymi afrykańskimi wioskami, wielobarwnymi wzorami, kolorem ochry oraz dźwiękami muzyki z Senegalu, Mali i Kamerunu.
PRZEPOWIEDNIA ŻAB / LA PROPHETIE DES GRENOUILLES
reż.: Jacques - Rémi Girerd, 2003, 90', film familijny, przygodowy
Historia rodziny, która musi przetrwać kataklizm i zabiera na arkę zwierzęta, które jednak nie potrafią żyć ze sobą w zgodzie.
CHRONOPOLIS
reż./dir.: Piotr Kamler, 1982, 70', film dla dorosłych
Chronopolis to jedyny pełnometrażowy film Piotra Kamlera. Rodzaj baśni science-fiction o zagubionym we wszechświecie tytułowym mieście, którego mieszkańcy starają się stworzyć czas. W rezultacie to właśnie on ich dopada i niszczy. Na początku filmu pojawia się napis: "Nie ma wystarczających dowodów na nieistnienie miasta Chronopolis. Przeciwnie, sny i rękopisy zgodnie świadczą o tym, że historia Chronopolis jest historią wieczności i pragnienia. Komponowanie materii czasu jest jedynym zajęciem i jedyną przyjemnością mieszkańców miasta - uroczystych i obojętnych. Pomimo monotonii nieśmiertelności trwają oni w nadziei na wydarzenie wielkiej wagi, które ma nastąpić podczas spotkania istoty ludzkiej z oczekiwaną chwilą. Oto chwila ta właśnie nadchodzi..."
Do miasta zbliżają się nieoczekiwanie przybysze, którzy chcą zbadać nieznaną im planetę. Jeden z nich oddzieli się od grupy i niespodziewanie spotka się z mieszkańcami twarzą w twarz. Stanie się ich więźniem, niosąc im jednocześnie zagładę Piotr Kamler urodził się w 1936 r. w Warszawie, gdzie ukończył grafikę na Akademii Sztuk Pięknych. W jego pierwszym amatorskim filmie animowanym Miasto (1959) widać już wyraźnie jego przyszłą fascynację czasem. Po debiucie otrzymał stypendium na wyjazd do Francji i kontynuację nauki w paryskiej Akademii Sztuk Pięknych. Poznał tam kompozytora awangardowego Pierre'a Schaffera, kierującego znanym eksperymentalnym studiem muzycznym Service de la Recherche de l'RTF, z którym artysta współpracował do 1974 r.
Tam właśnie Kamler zaczął tworzyć swoje filmy animowane, zarówno niezwykle abstrakcyjne, integralnie związane z muzyką, będące wynikiem współpracy reżysera z twórcami muzyki konkretnej, w tym z tak znanymi jak: Iannis Xenakis, Francois Bayle czy Ivo Malec, jak i narracyjne, pełne absurdalnego humoru, surrealistyczne. Znalazły się wśród nich m.in.: Lignes et points/Linie i punkty (1961), Reflets/Odbicia (1962, nagrodzony na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Rimini), Meurtre/Morderstwo (1963), Laraignelephant/Słonioga (1968, nagroda Emile' Cohla; nagroda na festiwalu w Mamaia), Le labyrinthe/Labirynt (1972, nagroda w Melbourne), Coeur de secours/Zapasowe serce (1973, nagroda w Krakowie, Annecy), Hiver/Zima (1963) i Le pas/Krok (1975, Grand Prix w Annecy).
Charakterystyczną cechą twórczości Kamlera jest ciągłe poszukiwanie nowych form i technik, w których przesłanie nie jest aż tak istotne, liczy się natomiast atmosfera. Abstrakcja u niego wynika z tajemnicy, niejasności, dwuznaczników, przekazana przy pomocy niezwykłej formy (nieraz uzyskanej dzięki elektronicznym technikom realizacji), w której treść jest raczej tylko pretekstem dla dobranej formy.
W latach 1979 - 1982 artysta tworzy żmudnie swoje największe dzieło Chronopolis. Film zachwyca niezwykłością animacji przestrzennej i specjalnymi technikami, których w nim użył. Miłośnicy tego niezwykłego filmu cenią detale, które przykuwają uwagę widza. Film pełen jest motywów egipskich i antycznych, w architekturze miasta odnajduje się styl secesji i art deco, a w wizji przyszłości nawiązania do innych filmów i kultury popularnej.
Od lat artysta mieszka z powrotem w Polsce, niestety nie kręci już jednak nowych filmów.
