Pokonkursowa wystawa II edycji Międzynarodowego Konkursu
"Galeria Zewnętrzna Miasta Gdańska" Wernisaż: 7.09.2007, godz.18:00
Centrum Sztuki Współczesnej „Łaźnia” po raz drugi ogłosiło konkurs na dzieło sztuki w przestrzeni Dolnego Miasta w Gdańsku. Celem projektu jest stworzenie kolekcji dzieł sztuki w przestrzeni miejskiej trwale zmieniających jej charakter. Kolekcja Galerii ma być tworzona przez lata, zaś realizowane dzieła wyłaniane w ramach regularnie ogłaszanych zamkniętych międzynarodowych konkursów. Projekty zwycięskie I edycji z 2005 doczekają się realizacji już na wiosnę przyszłego roku, a teren podlegający artystycznym zmianom to wiadukt przy ulicy Szopy.
W ramach II edycji konkursu artystyczne instalacje zostaną umiejscowione w przestrzeni przystanku tramwajowego przy skrzyżowaniu ulic Podwale Przedmiejskie i Łąkowej, obejmującej przystanek tramwajowo-autobusowy wraz z przejściem podziemnym. Stanowi ono niezwykle ważny węzeł komunikacyjny łączący Dolne Miasto z pozostałą częścią Gdańska i z tego względu stanowi swego rodzaju bramę do tej zaniedbanej części miasta. Zdaniem międzynarodowego Jury zaproponowaną do zagospodarowania przestrzeń najlepiej są w stanie wyeksponować nagrodzone równorzędną pierwszą nagrodą projekty
Esther Stocker- Untitled, i Staging Anonimous Dominika Lejmana. Praca Stocker to ogromne publiczne i społeczne malowidło ścienne na dość dominującym elemencie architektonicznym, które służyć ma podwójnemu celowi: strukturyzuje z pozoru chaotyczny obszar wzdłuż głównej ulicy swoim uporządkowanym wzorem, i upiększa dość zniszczony fragment sfery publicznej, Lejman natomiast uzupełnia obraz Esther Stocker na zewnętrznej powierzchni podziemnego przejścia. Skupia się na odczuciach, jakich doświadczają widzowie/przechodnie przemierzający tunel. Jury podkreśliło zarówno społeczny wymiar tego projektu, jak również jego silną jakość estetyczną , z aspektami zabawy i samo-zaangażowania. Wyróżnienie przyznano pracy
Krissa Salmanisa Whisper Bridge, w której jakość rzeźbiarstwa koresponduje z próbą zbudowania natychmiastowego doświadczenia zmysłowego.
Prace nagrodzone podobnie jak miało to miejsce podczas pierwszej edycji doczekają się nie tylko pokazania na wystawie, ale też realizacji w przestrzeni miejskiej.
Wydarzeniu towarzyszy wystawa Ewy Kobylarczyk
"Nie oglądaj się". Jest to pierwszą indywidualna prezentacja artystki w Galerii Sztuki Współczesnej Łaźnia. W skład wystawy wchodzi prezentacja dokumentacji z kwietniowej akcji artystki w Wenecji oraz pokaz nowej pracy, zaprojektowanej specjalnie z myślą o przestrzeni łaźni i jej okolicy.
Ewa Kobylarczyk ukończyła studia na wydziale rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku oraz podyplomowe studia w Kuvataideakatemia w Helsinkach. Dzięki stypendiom zagranicznych fundacji i instytutów artystycznych brała udział w kilku międzynarodowych projektach w USA, Finlandii i północnej Norwegii. Inspiracją dla jej twórczości są lokalne historie, tajemnice ludzi i miejsc. Artystka lubi stosować lekkie, minimalistyczne materiały oraz pracować w dużych przestrzeniach, które Wedlom niej wprowadzają wielowątkowość i z dużą siłą oddziałują na zmysły człowieka. Najlepiej wykonana dokumentacja (video, fotografia) nie jest w stanie oddać sensualności i wszystkich aspektów tego rodzaju prac.
Zainteresowanie artystki niegdysiejszymi centrami, które w tej chwili popadają w ruinę doprowadziło ją do dwóch miast. Wenecja, niegdysiejsza, niepodległa republika, dzisiaj miasto systematycznie zalewane przez wodę i miliony turystów rocznie. Dzielnica Dolne Miasto, będąca fragmentem miasta zachowanym przed zniszczeniem w trakcie II wojny Światowej, a obecnie punktem na mapie miasta borykającym się z wieloma problemami ekonomiczno-społecznymi i ulegająca powolnej dewastacji.
W tym kontekście artystka zainicjowała działanie mające na celu ochronę i konserwacje tych dwóch przestrzeni. Działanie jakie miało miejsce we Włoszech jak i aranżacja wnętrza Łaźni łączy wykorzystany w obu przypadkach materiał – bandaż.
Kobylarczyk pieczołowicie owinęła szereg fragmentów architektury miasta unoszącego się na wodzie. Otuliła zwiewną materią arkadowe podcienia, studnie, fontannę i posągi lwów – symbole patrona miasta jakim jest św. Marek. Tą subtelną ingerencją w miejski krajobraz, zwracając uwagę przechodniów, starała się opowiedzieć historię o wykluczeniu i niepamięci. Działaniu Kobylarczyk w Wenecji stale towarzyszyła świadomość, że to miasto powoli tonie i umiera. Woda bez przerwy podmywa fundamenty spękanych domów. W tym kontekście akt bandażowania może być rozumiany jako ceremonia pogrzebowa, balsamowanie czegoś co należy wyłącznie do przeszłości jak też inicjacja procesu odnawiania i restauracji miasta.
Podobna w charakterze będzie instalacja usytuowana w przestrzeni Galerii Łaźnia. Użycie tego samego materiału – białego bandaża podkreśli podobieństwo pomiędzy obecną sytuacja Dolnego Miasta a Wenecją.
