KONCERT FORTEPIANOWY W RAMACH GDAŃSKIEJ JESIENI PIANISTYCZNEJmuzyka poważna - koncerty w Trójmieście
Sala Koncertowa na Ołowiance
Gdańska Jesień Pianistyczna
Wystąpią:
Leszek Możdżer - fortepian
Marcin Wasilewski - fortepian
Paweł Kaczmarczyk - fortepian
Piotr Orzechowski - fortepian
Projekt dofinansowany ze środków Miasta Gdańsk.
-----
LESZEK MOŻDŻER - wybitny pianista i kompozytor, dokonał w polskim jazzie mentalnej i stylistycznej rewolucji, jaka nie stała się wcześniej udziałem żadnego innego jazzmana. Trudne jazzowe frazy, skomplikowane improwizacje, melodykę standardów i subtelność kompozycji ubrał w ramy specyficznego jazzu, który - nie siląc się na wylewność wobec słuchaczy, komercję i przebojowość - stał się tętniącym ekspresją "jazzem Leszka Możdżera". Jazzowa wyobraźnia, ciekawy zamysł improwizacji, subtelność chopinowskich etiud i mazurków, "komedowskie" inspiracje - tworzą w jego muzyce nową barwę dla jazzowej kameralistyki fortepianowej.
Należy do najciekawszych zjawisk polskiego jazzu ostatnich dekad. Początkowo związany z "yassową" formacją Miłość i jej twórcami - nonkonformistami: Tymonem Tymańskim i Mikołajem Trzaską, potem pojawiał się w wielu konfiguracjach: od duetów z Davidem Friesenem (1995),Adamem Pierończykiem (1996) poprzez typowo jazzowe składy takie jak zespoły Emila Kowalskiego (1991), Eryka Kulma (1993), Zbigniewa Namysłowskiego (1992-96), Tomasza Stańko (1992), Buddy'ego de Franco (1995), Archie'go Sheppa (1996), Arthura Blytha (1997) aż po składy symfoniczne: Live in Holy City Michała Urbaniaka (1996), Itinerarium Rafała Augustyna, Fantasie Charlesa Foxa i własne kompozycje : Siedem miniatur na fortepian improwizujący i smyczki, Missa Gratiatoria, Preludium i Fuga, Opera Immanuel Kant czy ostatni koncert skomponowany dla Baroque Holland.
Rozległa dyskografia pianisty obejmuje ponad sto albumów zrealizowanych jako własne projekty lub we współpracy z wybitnymi artystami. Nagrywał i koncertował min z Davidem Gilmourem, Naną Vasconcelos, Marcusem Millerem, Johnem Scofieldem, Joe Lovano, Tan Dunem, Patem Metheny'm czy Adamem Makowiczem (Makowicz vs Możdżer: At The Carnegie Hall 2004). Album Impressions On Chopin (1999) wszedł już na stałe do swoistego kanonu nagrań inspirowanych twórczością genialnego polskiego kompozytora. Leszek Możdżer współpracował także z Janem A.P. Kaczmarkiem (nagrania do nagrodzonej Oscarem ścieżki dźwiękowej do filmu Finding Neverland oraz album Kaczmarek by Możdżer), kompozytorem Zbigniewem Preisnerem np. Requiem for my Friend, 10 łatwych utworów na fortepian. Pianista najpełniej odnajduje się w projektach solowych Piano (2004), Komeda (2011) oraz w autorskim trio z Larsem Danielssonem i Zoharem Fresco. Album The Time nagrany w 2005 osiągnął status Diamentowej Płyty, kolejne albumy trio Between Us And The Light (2006), Live (2007), Polska (2013) osiągnęły status Podwójnej Platynowej Płyty. Realizuje również wielkie projekty festiwalowe ( Enter Music Festival, Jazz Nad Odrą).
W 2012 został, jako pierwszy Polak, przewodniczącym jury międzynarodowego konkursu Montreux Jazz Piano Competition w Szwajcarii, który począwszy od 1999 odbywa się corocznie w ramach Montreux Jazz Festival i jest organizowany pod patronatem Quincy Jonesa. Jest również autorem muzyki do przedstawień m.in. Wojciecha Kościelniaka (Sen nocy letniej, Scat, Bal w Operze wg Tuwima), Grzegorza Jarzyny (4.48 Psychosis, Schauspielhaus Düsseldorf, 2002), Andrzeja Domalika (Rewizor Gogola, Teatr Narodowy), Jana Englerta (Śluby Panieńskie Fredry), Michała Zadary (Operetka Gombrowicza, Teatr Capitol), Grzegorza Chrapkiewicza (Kotka na gorącym blaszanym dachu) i filmów m.in. Sylwestra Latkowskiego(Pub 700, Ostatnia wieczerza), Wiktora Grodeckiego (Nienasycenie wg Witkacego), Michale Boganim (Znieważona Ziemia), Artura Barona Więcka (Wszystkie Kobiety Mateusza), Bodo Koxa (Opera z Mydła). Leszek Możdżer objawia się zatem jako twórca nowej stylistyki w muzyce jazzowej, gdzie brzmienie i klimat budowane są impresją oraz nastrojem i niepowtarzalnym autorskim stylem wykonawczym. Może właśnie dlatego pianista przyjmowany jest jako elokwentny twórca jazzu młodego pokolenia.
---
MARCIN WASILEWSKI - to ceniony nie tylko przez fanów jazzu pianista, został uznany przez wybitnych znawców i krytyków jazzu w ankiecie amerykańskiego prestiżowego magazynu jazzowego Down Beat za 'wschodzącą gwiazdę' pianistyki jazzowej. Lider swojego Marcin Wasilewski Trio. Ukończył Państwową Szkołę Muzyczną I stopnia im. Grażyny Bacewicz w Koszalinie, a następnie tamże, Liceum Muzyczne. W latach 1994-1999 studiował na wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej w Akademii Muzycznej w Katowicach. Wspólnie ze Sławomirem Kurkiewiczem założył w 1991 r. zespół Simple Acoustic Trio (ostateczny kształt grupa przybrała 1993, gdy w składzie znalazł się Michał Miśkiewicz), z którym zdobywał laury na konkursach jazzowych (Polska, Francja, Hiszpania, Niemcy), występował na wielu festiwalach (m.in. Jazz Jamboree 1993,94,98), a także nagrał albumy: Komeda (1995), When The Blues Leave (1995), Simple Acoustic Trio (1996), Habanera (2000), Trio (ECM, 2005).
Przez 15 lat (1994-2009) Wasilewski i jego zespół stanowili sekcję rytmiczną formacji Tomasz Stańko Quartet. Wspólnie z liderem odbyli wiele tras koncertowych (m.in. trzykrotne tournee po USA), nagrali albumy dla ECM (Soul Of Things, 2001; Suspended Night, 2004, Lontano, 2006). Wasilewski współpracował także z Manu Katche (Neighbourhood, 2006; Playground, 2007). W roku 2008 Trio nagrało dla ECM album January, 2005 i 2009 pod zmienioną nazwą zespołu (Marcin Wasilewski Trio). Za tę płytę artysta otrzymał nagrodę Fryderyka w kategorii "Muzyk Roku" i "Płyta Roku".
Ponadto Wasilewski wspolpracował z wieloma najznakomitszymi muzykami m.in. z Janem Garbarkiem, Joe Lovano, Dhafer Youssef, Henrykiem Miskiewiczem, Tomaszem Szukalskim, Piotrem Wojtasikiem, Januszem Muniakiem, Baltica Ensamble, A. M. Jopek, D. Miśkiewicz, Arildem Andersenem, Jonem Christensenem, Trygve Seim'em, Mathiasem Eick. W styczniu 2012 roku Trio Marcina Wasilewskiego zostało docenione nagrodą Mateusza Trójki za album "Faithful" (ECM) w uznaniu mistrzowskiego poziomu muzykowania i szacunku dla tradycji. W maju tego roku Marcin Wasilewski zdobył kolejną, trzecią już w swojej karierze statuetkę Fryderyka w kategorii Najlepszy Jazzowy Muzyk Roku (poprzednie w latach 2005 i 2009). Marcin Wasilewski Trio otrzymało statuetkę Fryderyka w kategorii Jazzowy Album Roku za następujące płyty: Fryderyk 2001 za album Henryka Miśkiewicza "Lyrics", Fryderyk 2002 za album kwartetu Tomasza Stańko "Soul of Things", Fryderyk 2005 za album Wasilewski Kurkiewicz Miśkiewicz pt. "Trio" Fryderyk 2009 za album Marcin Wasilewski Trio pt."January".
----
PAWEŁ KACZMARCZYK ur. 8. lutego 1984 roku w Krakowie - polski pianista, aranżer, kompozytor i sideman. Koncertuje na całym świecie m.in. w Europie, USA, Indiach, Afryce, Azji i Półwyspie Arabskim. Występował i współpracował z artystami światowego formatu takimi jak: Lee Konitz, Jon Christensen, Mino Cinelu, Emil Mangelsdorff, , Poogie Bell, Hadrien Feraud, Eivind Aarset, Arild Andersen, Theodosii Spassov, Janusz Muniak, Piotr Wojtasik, Adam Pierończyk, Zbigniew Namysłowski. "Słuchając, jak Paweł Kaczmarczyk wydobywa dźwięki z klawiszy, możemy zrozumieć, na czym polega pełnokrwista, pełna zaangażowania pianistyka jazzowa."Howard Reich - CHICAGO TRIBUNE.
Trzeci album artysty "Complexity in Simplicity" wydany dla prestiżowej wytwórni ACT Music otworzył pianiście drzwi do międzynarodowej kariery. Płyta została uznana "Albumem Roku", a Paweł Kaczmarczyk "Pianistą Roku" (JAZZ FORUM). Laureat nagrody "Kulturalne Odloty Gazety Wyborczej" w kategorii "Artysta Roku 2009" oraz zdobywca "Oskarów Jazzowych" - Grand Prix Jazz Melomani w kategoriach: Nowa Nadzieja, Artysta Roku, Album Roku. Był dwukrotnie nominowany do nagrody "FRYDERYK" w kategoriach: Jazzowy Muzyk Roku, Fonograficzny Debiut Roku.
---
PIOTR "Pianohoolingan" ORZECHOWSKI. Rocznik 1990. Pianista i kompozytor, absolwent Berklee College of Music, jeden z najbardziej utytułowanych muzyków jazzowych młodego pokolenia okrzyknięty przez krytykę "nadzieją polskiej pianistyki jazzowej". Po głośnym zwycięstwie na szwajcarskim Montreux Jazz Solo Piano Competition (2011) występuje na całym świecie, a jego albumy sygnuje m.in. Decca Classics. Piotr Orzechowski porusza się z powodzeniem na gruncie muzyki klasycznej i improwizowanej, nierzadko zacierając ich granice. Tak było w przypadku okrzykniętego sensacją fonograficzną debiutu płytowego pt. Experiment: Penderecki (Decca/Universal, 2012), będącego próbą znalezienia rdzenia stylu K. Pendereckiego poprzez przełożenie warstwy orkiestrowej jego utworów na fortepian solo. Widoczne jest to również na albumie wydanym ze swym zespołem High Definition Quartet pt. Bukoliki, będącym jego autorską aranżacją muzyki W. Lutosławskiego na kwartet jazzowy (ForTune, 2015). Inne przedsięwzięcia fonograficzne, które ma na swoim koncie to wydany z HDQ krążek pt. Hopasa z autorskimi kompozycjami (EmArcy Records/Universal, 2013), nagrany wraz z Marcinem Maseckim z towarzyszeniem Capelli Cracoviensis album pt. Bach Rewrite (Decca/Universal, 2013), czy solowe 15 Studies for the Oberek (Decca/Universal, 2014), twórczo analizujące poszczególne elementy polskiego tańca - oberka.
Oprócz działalności solowej jako pianista jazzowy, występuje jako solista z wiodącymi orkiestrami polskimi, m.in. Sinfonią Varsovią, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Orkiestrą Kameralną AUKSO, czy Polską Orkiestrą Radiową. Współpracował z gigantami muzyki współczesnej, takimi jak Philip Glass, Steve Reich, czy Krzysztof Penderecki. Występował z wybitnymi postaciami światowego i polskiego jazzu, takimi jak Randy Brecker, Avishai Cohen, Victor Mendoza, Michał Urbaniak czy bracia Oleś. Ma na swoim koncie projekty z innymi wielkimi osobowościami świata muzyki jak, m.in.: Adrian Utley z Portishead, Carlos Zíngaro, Agata Zubel, Skalpel, William Basinski, Fennesz, czy Krzysztof Knittel. Ceniony za indywidualny, rozpoznawalny styl, będący wynikiem poruszania się na pograniczu gatunków - nowoczesnej muzyki improwizowanej i współczesnej, sięgania do tradycji romantyzmu czy impresjonizmu, czerpania z nurtu sonorystycznego, a z drugiej strony odważnych muzycznych reinterpretacji.
Laureat "Grand Prix Jazz Melomani" w kategoriach: "Nadzieja Melomanów" oraz "Płyta Roku" za album Hopasa, otrzymał nominacje do najważniejszych polskich nagród: "Koryfeusz Muzyki Polskiej", "Gwarancje Kultury", czy "Fryderyk". Na rok 2017 planowana jest premiera trzeciej solowej płyty Piotra Orzechowskiego pt. 24 Preludes & Improvisations będącej próbą analizy idiomu improwizacji.
