Założona w 2008 roku, Tbilisi State Chamber Orchestra - Georgian Sinfonietta od początku swojej działalności za cel powzięła sobie promowanie gruzińskiej muzyki klasycznej na świecie i zwiększenie zainteresowania muzyką poważną na rodzimym gruncie, występując w różnych regionach Gruzji.
Orkiestra Georgian Sinfonietta występowała w tak znamienitych miejscach, jak Konzerthaus Berlin, Concertgebouw Amsterdam i regularnie zapraszana jest na liczne festiwale, takie jak: Tbilisi Wind Festival, Tbilisi Chamber Music Festival, Young Euro Classic, czy Opernfestival Gut Immling
muzyka poważna - koncerty w Trójmieście
W 2012 roku zespół zakupił instrumenty historyczne, dzięki temu rozpoczęła się jego przygoda z muzyką dawną, którą od tamtego roku z powodzeniem wykonuje.
Orkiestra współpracowała z takimi muzykami, jak: Liza Batiashvili, Pavel Vernikov, Julian Rachlin, Christoph Mayer, Natalia Gutman, Elisso Virsaladze, Francois Leleux, Eduard Bruner, Sergio Azzlolini, Lev Markiz, czy Andreas Mustinen.
Anna Tsartsidze (Gruzja) sopran koloraturowyurodziła się w 1989 roku. W 2013 roku ukończyła Państwowe Konserwatorium w Tbilisi w klasie prof. Svetlany Egorovej. Brała udział w koncertach i festiwalach w Gruzji i za granicą, w tym w festiwalu Liana Isakadze i Vladimira Spivakova, a także w festiwalu barokowym, Autumn Tbilisi oraz w koncertach galowych wraz z gruzińskimi solistami opery. Anna Tsartsidze uczestniczyła w kursach mistrzowskich, prowadzonych przez Makvala Kasrashvili, Dmitri Hvorostovsky'ego, Lindę Watson, Helen Donath, Alberto Rinaldiego, Davida Syrusa i Michele Crider. Jej występy w Państwowej Operze w Tblisi obejmują następujące role: w 2011 roku Ismene (Mitridate, re di Ponto Mozarta), w 2012 r. Tigrane (Radamisto Händla), w 2010 r. Gildę (Rigoletto Verdiego), w 2001 i 2005 r. Pasterza (Tosca Pucciniego), Wiedźmy (Macbeth Verdiego) oraz w 2008 r. rolę Papageny (Magiczny flet Mozarta). Anna Tsartsidze była stypendystką Gminy Tbilisi oraz Prezydenta Gruzji. Brała udział w nagraniu CD z utworem Little Imber Giya Alexandrovicha Kancheliego. W roku 2013 śpiewaczka była finalistką Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Hansa Gabora Belvedere, uczestniczyła w Operaliach Placido Domingo, a także w konkursie Neue Stimmen. W sezonach 2014 - 2016, w ramach programu dla młodych wykonawców, śpiewała w Operze w Düsseldorfie i w Deutsche Oper am Rhein, biorąc udział w następujących produkcjach: Donizettiego L'elisir d'amore, Verdiego Don Carlo, Mozarta Magiczny flet, Humperdincka Hänsel i Gretel Mozarta Uprowadzenie z Seraju i w światowej prapremierze opery Mariusa Felixa Lange Królowa Śniegu. Anna Tsartsidze obecnie jest zaangażowana w Badisches Staatstheater w Karlsruhe.
Bettina RanchPo odbyciu studiów w grze na skrzypcach, Bettina Ranch poświęciła się wyłącznie karierze śpiewaczej. Występuje w przedstawieniach operowych, koncertując regularnie jako solistka wraz z takimi zespołami jak Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin, Akademie für Alte Musik Berlin, Concerto Köln, Leipziger Kammerorchester, Bamberger Symphoniker, Bochumer Symphoniker, Deutsches Kammerorchester Berlin i Schleswig-Holstein Festivalorchester.
W roku 2007 Bettina Ranch zadebiutowała na deskach Teatru Wielkiego w Luxemburgu i Berlińskiej Staatsoper, wykonując Medeę Pascala Dusapina. Produkcja w choreografii Sashy Waltza,w kooprodukcji z Akademie für Alte Musik Berlin, pod dyrekcją Marcusa Creeda, wystawiana była do 2010 w Paryżu, Lille, Brukseli i podczas Melbourne International Arts Festival i Holland Festival w Amsterdamie.
Bettina Ranch wykonywała Mszę h-moll pod batutą Helmutha Rillinga podczas Bachwoche Ansbach wraz z International Bachakademie i oratorium Paulus F. Mendelssohna z Orquesta Sinfonica y Coro de RTVE w Madrycie i z Orchestra Sinfonica di Milano G. Verdi w Mediolanie. W sezonie 2010/11 występowała w partii Lucilli w operze Christopha Graupnera Berenika i Lucilla podczas Darmstädter Residenzfestspiele, pod kierownictwem muzycznym Wolfganga Seeligera i w reżyserii Sigrida T´Hoofta. Później występowała w tytułowej roli w operze Händla Ariodante z zespołem così facciamo, pod dyrekcją Hansa Huyssena i w reżyserii Kobiego van Rensburga, występując w Niemczech, Austrii, Luxembourgu i Szwajcarii.
W sezonie 2011/12 wykonywała tytułową rolę w operze Händla Giulio Cesare i Trzecią damę w Czarodziejskim flecie Mozarta, w Staatsoper w Hamburgu, jak również dwie role w Królowej Śniegu Valtinoniego w Komische Oper Berlin. Pierwszą operą Wagnera wykonywaną przez Bettinę Ranch była Walkiria w Alto-Theater w Essen, pod batutą Stefana Soltesza, połączona z jednoczesnymi występami w Händelowskiej operze Alcina podczas Händelfestspiele w Halle (pod dyrekcją Bernharda Forcka i w inscenizacji Andreja Worona).
W sezonie 2012/13 artystkę można było usłyszeć w partii Flosshildy w operze Wagnera Złoto Renu, dyrygowaną przez Hartmuta Haenchena na deskach opery w Amsterdamie, jako Trzecią Damę w Zaczarowanym flecie w Staatsoper w Hamburgu i w Walkirii prowadzonej przez Simone Young. Działalność koncertowa Bettiny Ranch obejmowała m.in. wykonanie Mszy koronacyjnej Mozarta z Fiharmonią w Hamburgu pod dyrekcją Simone Young, galę Mozart-Rossini w Filharmonii w Bremen pod dyrekcją Markusa Poschnera, udział w oratorium Haydna Il Ritorno di Tobia z Capellą Cracoviensis pod batutą Paula Goodwina, ponowne wykonanie Händlowskiej Alciny podczas Händelfestspiele Halle, udział w Stabat Mater Dvoraka wraz z Haydn-Orchester Bozen prowadzoną przez Hartmuta Haenchena podczas tournee koncertowego we Włoszech i w oratorium Mozarta Betulia Liberata (w roli Guiditty) w Winteroper Potsdam z Kammerakademie Potsdam pod batutą Antonello Manacordy, które to wykonanie zaowocowało zaproszeniem do udziału w operze Kain i Abel Scarlattiego w kolejnym sezonie.
Najbliższe plany koncertowe artystki dotyczą udziału w oratorium Mesjasz w Filharmonii w Bremie i Dreźnie pod kierunkiem Michaela Sanderlinga, w Requiem Verdiego, w oratorium Franza Schmidta Das Buch mit sieben Siegeln z Simone Young i Filharmonią w Hamburgu, w wykonaniach kantat Bacha wraz z Deutsches Symphonie-Orchester Berlindyrygowanych przez Rinaldo Alessandriniego i w Zmierzchu Bogów z Filharmonikami w Bremie pod Markusem Poschnerem.
Georg Poplutz - tenor
Urodzony w Arnsberg (Niemcy) studiował anglistykę i edukację muzyczną. Po dyplomie rozpoczął studia wokalne pod kierunkiem Bertholda Possemeyera (Frankfurt nad Menem) kontynuowane w Kolonii u Christopha Prégardiena i zakończone solistycznym dyplomem w 2007 roku. Obecnie pracuje we Frankfurcie z Carol Meyer-Bruetting Artysta w roku 2009 otrzymał prestiżową nagrodę Frankfurt Mendelssohn Special Award.
Artysta regularnie występuje na renomowanych festiwalach takich miast jak Berlin, Kolonia, Essen, Monachium, Stuttgart, Amsterdam, Dijon, Gdańsk, Gstaad, Lisbona, Moskwa, Wrocław, Zurych i w najbardziej znaczących salach koncertowych i katedrach całych Niamiec i Europy. Występował w "Dydonie i Eneaszu" Purcella w teatrze w Bernie (Szwajcaria) śpiewał także w Meksyku, Szanghaju, Singapurze i Południowej Afryce. Artysta współpracował z takimi dyrygentami jak: Manfred Cordes, Proinsias O´Duinn, Ludwig Güttler, Tonu Kaljuste, Hermann Max, Sir Roger Norrington, Ralf Otto, Ludger Rémy, Michael Schneider, Masaaki Suzuki, Winfried Toll i Roland Wilson zdobywając szczególne uznanie w zakresie interpretacji muzyki dawnej. Regularnie śpiewa z zespołem Johann Rosenmüller Ensemble Arno Paducha i Cantus Cölln Konrada Junghänela.
W roku 2012 podjął współpracę z Hansem-Christophem Rademannem przy realizacji kompletu nagrań utworów wokalnych Heinricha Schütza. Uzupełnieniem jego artystycznej działalności są nagrania radiowe i telewizyjne i udział w 30 produkcjach CD. Georg Poplutz regularnie koncertuje z pianistą Hilko Dumno. Niedawno ukazała się płyta z cyklem Die schöne Müllerin Schuberta, zaaranżowana na tenor z towarzyszeniem dwóch gitar. Ten repertuar wykonany zostanie na koncercie inaugurującym tegoroczny Festiwal Goldbergowski.
dr hab. Alina RatkowskaW 2006 roku zainicjowała Festiwal Goldbergowski w Gdańsku, który w ciągu dekady stał się jednym z najważniejszych festiwali muzyki dawnej w Polsce.
Laureatka I nagrody Międzynarodowego Konkursu Klawesynowego im. Paoli Bernardi w Bolonii w 2005 roku. Profesor Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie prowadzi klasę klawesynu, a w kadencji 2016-2020 pełni obowiązki Kierownika Katedry Organów i Klawesynu tej uczelni.
W 1999 ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. F. Chopina w Warszawie, w klasie prof. Leszka Kędrackiego. W 2002 roku uzyskała dyplom Scholi Cantorum Basiliensis - Wyższej Szkoły Muzyki Dawnej w Bazylei w klasie, którą prowadził Andrea Marcon. Kształciła się także pod kierunkiem Jörga Andreasa Böttichera, Jespera B. Christensena (Generalbass) i Johanna Sonnleitnera (gra na pianoforte/kameralistyka).
Uczestniczyła w wielu kursach mistrzowskich, które prowadzili profesorowie klawesynu:
Jaques Ogg , Nicholas Parle, Peter Holman, Mark Kroll, Ketil Haugsand, Christiane Jaccotett, Kenneth Gilbert, Jos van Immersel, Andreas Staier. Brała także udział w pięciotygodniowym kursie pianistycznym w Wesleyan University (USA), w klasie fortepianu prof. Donalda Curriera z Yale School of Music, a także w kursach gry na pianoforte Geoffrey'a Lancastera. Miała też okazję uczyć się prywatnie u Gustava Leonhardta.
Alina Ratkowska jest absolwentką studiów podyplomowych Politechniki Gdańskiej, na Wydziale Zarządzania i Ekonomii. W roku 2009 otrzymała stopień doktora sztuki muzycznej przyznany przez Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie, a w roku 2014 stopień doktora habilitowanego przyznany przez Akademię Muzyczną im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. W 2009 i 2013 roku została wyróżniona przez czytelników Gazety Wyborczej nagrodą Sztorm Roku. W 2008 otrzymała nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska dla Młodych Twórców Kultury. Była stypendystką Ministra Kultury i Sztuki, Marszałka Województwa Pomorskiego, Fundacji Kultury i wielu innych zagranicznych fundacji. W 2003 roku uzyskała III nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Muzyki Dawnej Van Vlaanderen w Brugii (Belgia), z kierowanym przez siebie zespołem Esperanto.
Współpracowała z Goldberg Baroque Ensemble, specjalizującym się w wykonawstwie muzyki zachowanej w zbiorach Biblioteki Gdańskiej PAN. Z zespołem tym dokumentuje muzykalia w serii Muzyczne dziedzictwo Miasta Gdańska (DUX, Sarton). W latach 2011-2014 prowadziła poznański zespół wokalno-instrumentalny Musica Maxima.
Dużą część działalności poświęca również wykonawstwu współczesnej muzyki pisanej na klawesyn, prezentując niejednokrotnie premierowe utwory solowe i kameralne współczesnych polskich twórców. W 2010 roku ukazała się jej debiutancka solowa płyta z Wariacjami Goldbergowskimi J. S. Bacha (Sarton), która w 2011 otrzymała dwie nominacje do nagrody fonograficznej "Fryderyk". W 2012 ukazała się jej płyta z trzema koncertami klawesynowymi Johanna Jeremiasa du Graina, zmarłego w 1756 roku gdańskiego kompozytora i organisty, a rok później poświęcona im książka wydana przez Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie. Jesienią 2016 wydała CD "Le Clavecin Moderne" w całości poświęconą współczesnej polskiej muzyce na klawesyn solo. Płyta uzyskała nominację Akademii Fonograficznej do nagrody "Fryderyk" 2017 w kategorii Album Roku Recital Solowy.
