Teatr na Plaży w koprodukcji z Teatrem Łaźnia Nowa w Krakowie
Przepis na prostotę życia
Piotr Rowicki
Spektakl "Ginczanka. Przepis na prostotę życia" w reżyserii Anny
Gryszkówny, realizowany był w koprodukcji z Teatr Łaźnia Nowa z Krakowa.
Historię Zuzanny Ginczanki opowiada Agnieszka Przepiórska.
Sopocka premiera odbyła się w dniach 8-9 lutego 2020, natomiast
krakowska odbędzie się w dniach 6 - 8 marca.
Jak opowiedzieć 27 lat w ciągu godziny? Co i dlaczego jest najważniejsze? Poezja, dzieciństwo, przyjaźń, miłość, kariera, sława, a może śmierć? Była piękna, utalentowana i podziwiana. "Tuwim w spódnicy". "Gwiazda Syjonu", "Królowa Złego Wyglądu". "Murzynka z Równego". "Rachela z Wesela Wyspiańskiego". Żydówka, Rosjanka, Cyganka czy jednak Polka?
Chciała być Polką i do tej wyśnionej, wymarzonej Polski całe życie ją ciągnęło. Do języka, ludzi, książek i miejsc. Nawet wtedy gdy jako studentka musiała poddać się hańbiącemu gettu ławkowemu, w samym centrum ukochanej ojczyzny.
Zuzanna Ginczanka (właściwie Sara Polina Gincburg) jako poetka, również nie miała łatwo. Skamandryci, przecież to forma męska, męska zabawa, męskie rymy, męskie scenariusze. Mężczyźni widzieli w niej trofeum, ciało, dziewczynę, z którą warto się pokazać ale nie koniecznie dyskutować.
W 1934 roku jej wiersz Gramatyka został wyróżniony na Turnieju Młodych Poetów ogłoszonym przez "Wiadomości Literackie". Studiowała pedagogikę na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego, aktywnie uczestniczyła w życiu literackim i towarzyskim. Przyjaźniła się z Julianem Tuwimem i Witoldem Gombrowiczem. Publikowała w "Wiadomościach Literackich", "Skamandrze" i "Szpilkach". W 1936 wydała swój jedyny tomik poezji - O centaurach.
Przez ostatni rok życia w Krakowie nie wychodziła z mieszkania, jej "ormiańskie papiery" wydawały się jej zbyt słabe. Jesienią 1944 aresztowało ją gestapo. Została rozstrzelana na dziedzińcu więzienia przy Montelupich, zaledwie kilka tygodni przed wejściem do Krakowa Armii Czerwonej.
Jako mała dziewczynka Zuzanna, zwana przez babcię Sanoczką klęczała przebrana za anioła, w sklepie w Równem. Żywa reklama zbliżających się świąt. Może więc jej życie, to życia anioła, zesłanego w złym czasie i w złym miejscu. Anioła w Sodomie. Po którym pozostał proch rozsypany na krakowskich wzgórzach i słowa.
Tekst: Piotr Rowicki
Reżyseria: Anna Gryszkówna
Scenografia, kostium: Anna - Maria Karczmarska
Muzyka: Michał Lamża
Konsultacja merytoryczna: Agata Araszkiewicz
Reżyseria światła: Mateusz Gierc
Występuję: Agnieszka Przepiórska
Plakat: Marcin Władyka
Produkcja: Teatr na Plaży (Sopot), Teatr Łaźnia Nowa (Kraków)
Spektakl został zrealizowany przy udziale środków Miasta Sopotu
W spektaklu wykorzystano fragment filmu z Ginczanką z Adrii (1936 rok) dzięki uprzejmości: United States Holocaust Memorial Museum, gift of Julien Bryan Archive
UWAGA: W spektaklu używane jest światło stroboskopowe
-----
Piotr Rowicki - dramatopisarz, autor kryminałów, powieści i książek dla dzieci.
Ukończył historię na Uniwersytecie w Białymstoku. W 2008 zadebiutował jako dramatopisarz sztuką Przylgnięcie w reż. Aldony Figury w Laboratorium Dramatu w Warszawie.
Na motywach "Przylgnięcia" nakręcony został film pt. "Demon" w reżyserii Marcina Wrony.
Laureat wielu nagród i wyróżnień, w tym m.in. dwukrotnym zwycięzcą konkursu na polską sztukę współczesną "Metafory Rzeczywistości" organizowanego przez Teatr Polski w Poznaniu. W 2010 roku nagrodzona w Poznaniu sztuka "Chłopiec malowany" w reżyserii Piotra Ratajczaka przyniosła autorowi tytuł najlepszego dramatopisarza na 11
Festiwalu Dramaturgii Współczesnej w Zabrzu. W 2013 roku na XII Festiwalu Dramaturgii Współczesnej Rzeczywistość Przedstawiona w Zabrzu Piotr Rowicki otrzymał Nagrodę Publiczności za spektakl "Matki" w reżyserii Katarzyny Deszcz.
Wybrane sztuki teatralne:Przylgnięcie (2008) - Laboratorium Dramatu, Warszawa Chłopiec Malowany (2010) - Teatr Polski w Poznaniu
I będą Święta (2012) - Teatr Konsekwentny, Warszawa
Niewierni (2012) - Teatr Łaźnia Nowa, Kraków
Piszczyk (2013) - Teatr Polski w Poznaniu
Tato nie wraca (2013) - Teatr WarSawy w Warszawie
Matki (2013) - Teatr Nowy w Zabrzu
Oblężenie (2014) - Teatr Polski w Poznaniu
Biała siła, czarna pamięć (2016) - Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku
Ćesky Diplom (2017) - Teatr Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, Filia we Wrocławiu
Żeby nie było śladów (2018) - Teatr Polonia w Warszawie
Kolaboranci (2018) - Teatr im. Jana Kochanowskiego w Opolu
Aktorzy Koszalińscy czyli Komedia Prowincjonalna (2018) - Bałtycki Teatr Dramatyczny im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie
Królowie Strzelców (2018) - Teatr Nowy w Zabrzu.
Anna Gryszkówna - aktorka, reżyserka. Od 2004 roku w zespole Teatru Narodowego. Jest absolwentką Wydziału Aktorskiego warszawskiej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza (2002), na tej uczelni studiowała także na Wydziale Reżyserii.
Jako aktorka współpracowała z teatrami warszawskimi: Nowym Praga, Studiem Buffo, Starą ProchOFFnią, Laboratorium Dramatu, Teatrem na Woli im. Tadeusza Łomnickiego, Teatrem Dramatycznym, a także z Teatrem Polskiego Radia i Teatrem Telewizji Polskiej.
Wyreżyserowała Przesilenie Greiga i McIntyre'a (koprodukcja Teatru Nowego im. Tadeusza Łomnickiego w Poznaniu i Teatru Miejskiego w Lesznie, 2016), Poskromienie złośnicy Shakespeare'a (Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie, 2017), Mężczyznę Zapolskiej (Teatr Dramatyczny w Warszawie, 2018), Reset De Groen (prapremiera, Teatr Wybrzeże w Gdańsku, 2018) oraz Kilka scen z życia wg Płatonowa Czechowa (Teatr Dramatyczny w Warszawie, 2019). Za reżyserię Poskromienia złośnicy w tarnowskim Teatrze im. Ludwika Solskiego otrzymała indywidualne wyróżnienie 25. edycji Konkursu Złotego Yoricka w Gdańsku (2018).
Agnieszka Przepiórska - aktorka teatralna, serialowa i filmowa. Absolwentka Wydziału Aktorskiego w Państwowej Wyższej Szkole Sztuki Teatralnej i Filmowej w Petersburgu. W latach 2005-2008 była aktorką Teatru Dramatycznego w Wałbrzychu, gdzie zagrała m.in w Trzech siostrach A. Czechowa w reż. P. Kruszczyńskiego, Burzy W. Szekspira w reż. A. Tworusa, Balkonie J. Geneta w reż. A. Tyszkiewicza, Był sobie Polak, Polak, Polak i Diabeł P. Demirskiego w reż. M. Strzępki.Potem grała w teatrach w całej Polsce m.in. w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej: Tak wiele przeszliśmy, tak wiele przed nami A. Pałygi, Królowie dowcipu P. Rowickiego, oba w reż. P. Ratajczaka, Lubuskim Teatrze im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze: Trzy siostry A. Czechowa w reż. P. Ratajczaka, Teatrze Współczesnym w Szczecinie: Białe Baloniki M. Fertacz w reż. P. Ratajczaka, Bałtyckim Teatrze Dramatycznym im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie: Kartoteka Różewicza w reż. P. Ratajczaka, w Teatrze IMKA w Warszawie: Warszawa- Grabiny 6.20 M. Nahacza w reż. P. Ratajczaka, Teatrze Konsekwentnym w Warszawie: I będą święta P. Rowickiego w reż. P. Ratajczaka, Boski romans M. Walczaka,Tato nie wraca P. Rowickiego w reż. P. Ratajczaka, Dziwka z Ohio H. Levina w reż. A. Sajnuka, w Teatrze Powszechnym w Warszawie: Dziewczyny do wzięcia A. Kondratiuka w reż. P. Ratajczaka, w Teatrze WARSawy: Wojna to tylko kwiat P. Rowickiego w reż. P. Ratajczaka. Grała potrójną rolę (Dzika Agnes, HGW, Samotna Matka) w cyklu kabaretowym Pożar w Burdelu. W Teatrze Polonia gra w spektaklach Żeby nie było śladów w reż. P. Ratajczaka oraz 2 000 000 kroków w reż. P. Jaszczaka. Występowała w serialach takich jak: Artyści (reż. M.Strzępka), Glina (reż. W. Pasikowski), Fala Zbrodni, Ojciec Mateusz, Druga Szansa.
Zdobyła wiele teatralnych nagród, m.in. za spektakl I będą święta (w 2012 r. - 41. OFTJA we Wrocławiu oraz na XII Ogólnopolskim Festiwalu Dramaturgii Współczesnej "Rzeczywistość przedstawiona" w Zabrzu, a także rok później na XXVIII Toruńskich Spotkaniach Teatrów Jednego Aktora) oraz za spektakl Tato nie wraca (w 2013 r. na IV Festiwalu Monodramu "Monoblok" - Grand Prix oraz Nagroda Miasta Gdańska przyznana przez Pawła Szkotaka, w 2014 r. na XV Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Niezależnych oraz na 20. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej). Nagroda dla spektaklu "Tato nie wraca" w 43. Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu.
Przepis na prostotę życia
Piotr Rowicki
Zapraszamy 12 sierpnia o godz. 20.30 na nasz najnowszy spektakl "Ginczanka. Przepis na prostotę życia" w reżyserii Anny Gryszkówny a w wykonaniu Agnieszki Przepiorskiej - Frankiewicz, który zaprezentujemy gościnnie w ogrodzie Muzeum Sopotu.
Spektakl "Ginczanka. Przepis na prostotę życia" w reżyserii Anny
Gryszkówny, realizowany był w koprodukcji z Teatr Łaźnia Nowa z Krakowa.
Historię Zuzanny Ginczanki opowiada Agnieszka Przepiórska.
Sopocka premiera odbyła się w dniach 8-9 lutego 2020, natomiast
krakowska odbędzie się w dniach 6 - 8 marca.
Jak opowiedzieć 27 lat w ciągu godziny? Co i dlaczego jest najważniejsze? Poezja, dzieciństwo, przyjaźń, miłość, kariera, sława, a może śmierć? Była piękna, utalentowana i podziwiana. "Tuwim w spódnicy". "Gwiazda Syjonu", "Królowa Złego Wyglądu". "Murzynka z Równego". "Rachela z Wesela Wyspiańskiego". Żydówka, Rosjanka, Cyganka czy jednak Polka?
Chciała być Polką i do tej wyśnionej, wymarzonej Polski całe życie ją ciągnęło. Do języka, ludzi, książek i miejsc. Nawet wtedy gdy jako studentka musiała poddać się hańbiącemu gettu ławkowemu, w samym centrum ukochanej ojczyzny.
Zuzanna Ginczanka (właściwie Sara Polina Gincburg) jako poetka, również nie miała łatwo. Skamandryci, przecież to forma męska, męska zabawa, męskie rymy, męskie scenariusze. Mężczyźni widzieli w niej trofeum, ciało, dziewczynę, z którą warto się pokazać ale nie koniecznie dyskutować.
W 1934 roku jej wiersz Gramatyka został wyróżniony na Turnieju Młodych Poetów ogłoszonym przez "Wiadomości Literackie". Studiowała pedagogikę na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego, aktywnie uczestniczyła w życiu literackim i towarzyskim. Przyjaźniła się z Julianem Tuwimem i Witoldem Gombrowiczem. Publikowała w "Wiadomościach Literackich", "Skamandrze" i "Szpilkach". W 1936 wydała swój jedyny tomik poezji - O centaurach.
Przez ostatni rok życia w Krakowie nie wychodziła z mieszkania, jej "ormiańskie papiery" wydawały się jej zbyt słabe. Jesienią 1944 aresztowało ją gestapo. Została rozstrzelana na dziedzińcu więzienia przy Montelupich, zaledwie kilka tygodni przed wejściem do Krakowa Armii Czerwonej.
Jako mała dziewczynka Zuzanna, zwana przez babcię Sanoczką klęczała przebrana za anioła, w sklepie w Równem. Żywa reklama zbliżających się świąt. Może więc jej życie, to życia anioła, zesłanego w złym czasie i w złym miejscu. Anioła w Sodomie. Po którym pozostał proch rozsypany na krakowskich wzgórzach i słowa.
Tekst: Piotr Rowicki
Reżyseria: Anna Gryszkówna
Scenografia, kostium: Anna - Maria Karczmarska
Muzyka: Michał Lamża
Konsultacja merytoryczna: Agata Araszkiewicz
Reżyseria światła: Mateusz Gierc
Występuję: Agnieszka Przepiórska
Plakat: Marcin Władyka
Produkcja: Teatr na Plaży (Sopot), Teatr Łaźnia Nowa (Kraków)
Spektakl został zrealizowany przy udziale środków Miasta Sopotu
W spektaklu wykorzystano fragment filmu z Ginczanką z Adrii (1936 rok) dzięki uprzejmości: United States Holocaust Memorial Museum, gift of Julien Bryan Archive
UWAGA: W spektaklu używane jest światło stroboskopowe
-----
Piotr Rowicki - dramatopisarz, autor kryminałów, powieści i książek dla dzieci.
Ukończył historię na Uniwersytecie w Białymstoku. W 2008 zadebiutował jako dramatopisarz sztuką Przylgnięcie w reż. Aldony Figury w Laboratorium Dramatu w Warszawie.
Na motywach "Przylgnięcia" nakręcony został film pt. "Demon" w reżyserii Marcina Wrony.
Laureat wielu nagród i wyróżnień, w tym m.in. dwukrotnym zwycięzcą konkursu na polską sztukę współczesną "Metafory Rzeczywistości" organizowanego przez Teatr Polski w Poznaniu. W 2010 roku nagrodzona w Poznaniu sztuka "Chłopiec malowany" w reżyserii Piotra Ratajczaka przyniosła autorowi tytuł najlepszego dramatopisarza na 11
Festiwalu Dramaturgii Współczesnej w Zabrzu. W 2013 roku na XII Festiwalu Dramaturgii Współczesnej Rzeczywistość Przedstawiona w Zabrzu Piotr Rowicki otrzymał Nagrodę Publiczności za spektakl "Matki" w reżyserii Katarzyny Deszcz.
Wybrane sztuki teatralne:Przylgnięcie (2008) - Laboratorium Dramatu, Warszawa Chłopiec Malowany (2010) - Teatr Polski w Poznaniu
I będą Święta (2012) - Teatr Konsekwentny, Warszawa
Niewierni (2012) - Teatr Łaźnia Nowa, Kraków
Piszczyk (2013) - Teatr Polski w Poznaniu
Tato nie wraca (2013) - Teatr WarSawy w Warszawie
Matki (2013) - Teatr Nowy w Zabrzu
Oblężenie (2014) - Teatr Polski w Poznaniu
Biała siła, czarna pamięć (2016) - Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku
Ćesky Diplom (2017) - Teatr Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, Filia we Wrocławiu
Żeby nie było śladów (2018) - Teatr Polonia w Warszawie
Kolaboranci (2018) - Teatr im. Jana Kochanowskiego w Opolu
Aktorzy Koszalińscy czyli Komedia Prowincjonalna (2018) - Bałtycki Teatr Dramatyczny im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie
Królowie Strzelców (2018) - Teatr Nowy w Zabrzu.
Anna Gryszkówna - aktorka, reżyserka. Od 2004 roku w zespole Teatru Narodowego. Jest absolwentką Wydziału Aktorskiego warszawskiej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza (2002), na tej uczelni studiowała także na Wydziale Reżyserii.
Jako aktorka współpracowała z teatrami warszawskimi: Nowym Praga, Studiem Buffo, Starą ProchOFFnią, Laboratorium Dramatu, Teatrem na Woli im. Tadeusza Łomnickiego, Teatrem Dramatycznym, a także z Teatrem Polskiego Radia i Teatrem Telewizji Polskiej.
Wyreżyserowała Przesilenie Greiga i McIntyre'a (koprodukcja Teatru Nowego im. Tadeusza Łomnickiego w Poznaniu i Teatru Miejskiego w Lesznie, 2016), Poskromienie złośnicy Shakespeare'a (Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie, 2017), Mężczyznę Zapolskiej (Teatr Dramatyczny w Warszawie, 2018), Reset De Groen (prapremiera, Teatr Wybrzeże w Gdańsku, 2018) oraz Kilka scen z życia wg Płatonowa Czechowa (Teatr Dramatyczny w Warszawie, 2019). Za reżyserię Poskromienia złośnicy w tarnowskim Teatrze im. Ludwika Solskiego otrzymała indywidualne wyróżnienie 25. edycji Konkursu Złotego Yoricka w Gdańsku (2018).
Agnieszka Przepiórska - aktorka teatralna, serialowa i filmowa. Absolwentka Wydziału Aktorskiego w Państwowej Wyższej Szkole Sztuki Teatralnej i Filmowej w Petersburgu. W latach 2005-2008 była aktorką Teatru Dramatycznego w Wałbrzychu, gdzie zagrała m.in w Trzech siostrach A. Czechowa w reż. P. Kruszczyńskiego, Burzy W. Szekspira w reż. A. Tworusa, Balkonie J. Geneta w reż. A. Tyszkiewicza, Był sobie Polak, Polak, Polak i Diabeł P. Demirskiego w reż. M. Strzępki.Potem grała w teatrach w całej Polsce m.in. w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej: Tak wiele przeszliśmy, tak wiele przed nami A. Pałygi, Królowie dowcipu P. Rowickiego, oba w reż. P. Ratajczaka, Lubuskim Teatrze im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze: Trzy siostry A. Czechowa w reż. P. Ratajczaka, Teatrze Współczesnym w Szczecinie: Białe Baloniki M. Fertacz w reż. P. Ratajczaka, Bałtyckim Teatrze Dramatycznym im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie: Kartoteka Różewicza w reż. P. Ratajczaka, w Teatrze IMKA w Warszawie: Warszawa- Grabiny 6.20 M. Nahacza w reż. P. Ratajczaka, Teatrze Konsekwentnym w Warszawie: I będą święta P. Rowickiego w reż. P. Ratajczaka, Boski romans M. Walczaka,Tato nie wraca P. Rowickiego w reż. P. Ratajczaka, Dziwka z Ohio H. Levina w reż. A. Sajnuka, w Teatrze Powszechnym w Warszawie: Dziewczyny do wzięcia A. Kondratiuka w reż. P. Ratajczaka, w Teatrze WARSawy: Wojna to tylko kwiat P. Rowickiego w reż. P. Ratajczaka. Grała potrójną rolę (Dzika Agnes, HGW, Samotna Matka) w cyklu kabaretowym Pożar w Burdelu. W Teatrze Polonia gra w spektaklach Żeby nie było śladów w reż. P. Ratajczaka oraz 2 000 000 kroków w reż. P. Jaszczaka. Występowała w serialach takich jak: Artyści (reż. M.Strzępka), Glina (reż. W. Pasikowski), Fala Zbrodni, Ojciec Mateusz, Druga Szansa.
Zdobyła wiele teatralnych nagród, m.in. za spektakl I będą święta (w 2012 r. - 41. OFTJA we Wrocławiu oraz na XII Ogólnopolskim Festiwalu Dramaturgii Współczesnej "Rzeczywistość przedstawiona" w Zabrzu, a także rok później na XXVIII Toruńskich Spotkaniach Teatrów Jednego Aktora) oraz za spektakl Tato nie wraca (w 2013 r. na IV Festiwalu Monodramu "Monoblok" - Grand Prix oraz Nagroda Miasta Gdańska przyznana przez Pawła Szkotaka, w 2014 r. na XV Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Niezależnych oraz na 20. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej). Nagroda dla spektaklu "Tato nie wraca" w 43. Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu.
