Horyzont
Gdański Festiwal Tańca / Trójmiejska Korporacja Tańca
Żyjemy w zapomnieniu naszych przemian
Paul Eluard
Przemiana to często, w odróżnieniu od własnych efektów, proces nieuchwytny i niedostrzegalny. Raz zainicjowany, daje impuls do serii zachodzących zmian, po których pojawia się nowa, inna jakość. Spektakl Horyzont zaprasza do podglądania właśnie tego, co "niedostrzegalne" w metamorfozie, ukryte we wnętrzu metaforycznego kokonu. Kokon symbolizują na scenie warstwy tkanin. Są to jednocześnie osłony i granice człowieka, chroniące, otulające go przed "zewnętrznością". Tekstylia użyte w scenografii nawiązują również do warstw-etapów przekraczanych w procesie przemiany. Tytułowy horyzont przypomina nam o tym, co jeszcze przed nami. Często czymś odległym i nieosiągalnym.
COMPAGNIE C.O.C.O.N.
Interdyscyplinarne podejście do sztuki w ramach polsko-francuskiego kolektywu. Swoista "tekstylna choreografia" przedstawia trzy różne punkty widzenia (tancerza, plastyka i architekta). Celem jest umieszczenie ciała tancerza w przestrzeni wyznaczonej przez tkaninę, ożywianą jednocześnie jego ruchami. Współpraca ma stworzyć harmonię miedzy głównymi elementami spektaklu: Ciałem, Przestrzenią i Tkaniną.
Koncepcja i reżyseria: Laurence Verdier, Małgorzata Patok, Antoine Farcis-Morgat Choreografia i taniec: Ariane Roustan, Małgorzata Patok
Muzyka: Jacek Szarafiński, Jerzy Feliks Klein, Emilien Bontz, Volkan Fitoz Scenografia i kostiumy: Laurence Verdier, Antoine Farcis-Morgat
Wizualizacje: Antoine Farcis-Morgat
Reżyseria świateł: Grégoire Pineau
Zrealizowano w ramach Gdańskiego Festiwalu Tańca 2012.
-----
ARIANE ROUSTAN
Ukończyła Conservatoire d'Aix-en Provence (2000), Ecole Nationale Supérieure de Danse de Marseille (2007) oraz Palucca Schule w Dreźnie (2009). Solistka i koryfejka w zespołach baletowych oraz teatrach tańca w Kebeku, Montrealu, Nowym Yorku, Miami, Meksyku oraz w Paryżu (2009 - 2012). Obecnie współpracuje z Tania Perez Salas Compañia de Danza.
MAŁGORZATA PATOK
Absolwentka Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Gdańsku (2004), Uniwersytetu Gdańskiego (2009) oraz Université Paris Descartes (2010). Solistka Trójmiejskiego Teatru Plastyki Ruchu (2004 - 2006). Założycielka teatru tańca Gabinet Ruchomych Obrazów (2005 - 2010). Występowała na scenach Polski, Białorusi, Rosji i Francji. Aktualnie współpracuje z zespołami francuskimi. Doktorantka z dziedziny Socjologii na Sorbonie.
LAURENCE VERDIER
Plastyczka i autorka biżuterii. Absolwentka Szkoły Twórców Biżuterii Współczesnej AFEDAP w Paryżu (2009). Prace wystawia miedzy innymi w galerii MIE. Tematy jej prac przeplatają zagadnienia sfer intymnych i przepływu czasu. Jej biżuteria to przedmioty tworzone dla ciała, często inspirowane światem organicznym.
ANTOINE FARCIS-MORGAT
Architekt oraz scenograf, ukończył Ecole Nationale Supérieure d'Architecture de Paris La Villette (2009), jego prace oscylują wokół tematyki związanej z zagadnieniem Pamięci. Twórca autorskiej pracowni pedagogicznej Architecture, matière à penser le mémoire. W swojej pracy bardzo często wykorzystuje wideo. Autor filmu dokumentalnego Drancy Lacune (2009).
Gdański Festiwal Tańca / Trójmiejska Korporacja Tańca
Żyjemy w zapomnieniu naszych przemian
Paul Eluard
Przemiana to często, w odróżnieniu od własnych efektów, proces nieuchwytny i niedostrzegalny. Raz zainicjowany, daje impuls do serii zachodzących zmian, po których pojawia się nowa, inna jakość. Spektakl Horyzont zaprasza do podglądania właśnie tego, co "niedostrzegalne" w metamorfozie, ukryte we wnętrzu metaforycznego kokonu. Kokon symbolizują na scenie warstwy tkanin. Są to jednocześnie osłony i granice człowieka, chroniące, otulające go przed "zewnętrznością". Tekstylia użyte w scenografii nawiązują również do warstw-etapów przekraczanych w procesie przemiany. Tytułowy horyzont przypomina nam o tym, co jeszcze przed nami. Często czymś odległym i nieosiągalnym.
COMPAGNIE C.O.C.O.N.
Interdyscyplinarne podejście do sztuki w ramach polsko-francuskiego kolektywu. Swoista "tekstylna choreografia" przedstawia trzy różne punkty widzenia (tancerza, plastyka i architekta). Celem jest umieszczenie ciała tancerza w przestrzeni wyznaczonej przez tkaninę, ożywianą jednocześnie jego ruchami. Współpraca ma stworzyć harmonię miedzy głównymi elementami spektaklu: Ciałem, Przestrzenią i Tkaniną.
Koncepcja i reżyseria: Laurence Verdier, Małgorzata Patok, Antoine Farcis-Morgat Choreografia i taniec: Ariane Roustan, Małgorzata Patok
Muzyka: Jacek Szarafiński, Jerzy Feliks Klein, Emilien Bontz, Volkan Fitoz Scenografia i kostiumy: Laurence Verdier, Antoine Farcis-Morgat
Wizualizacje: Antoine Farcis-Morgat
Reżyseria świateł: Grégoire Pineau
Zrealizowano w ramach Gdańskiego Festiwalu Tańca 2012.
-----
ARIANE ROUSTAN
Ukończyła Conservatoire d'Aix-en Provence (2000), Ecole Nationale Supérieure de Danse de Marseille (2007) oraz Palucca Schule w Dreźnie (2009). Solistka i koryfejka w zespołach baletowych oraz teatrach tańca w Kebeku, Montrealu, Nowym Yorku, Miami, Meksyku oraz w Paryżu (2009 - 2012). Obecnie współpracuje z Tania Perez Salas Compañia de Danza.
MAŁGORZATA PATOK
Absolwentka Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Gdańsku (2004), Uniwersytetu Gdańskiego (2009) oraz Université Paris Descartes (2010). Solistka Trójmiejskiego Teatru Plastyki Ruchu (2004 - 2006). Założycielka teatru tańca Gabinet Ruchomych Obrazów (2005 - 2010). Występowała na scenach Polski, Białorusi, Rosji i Francji. Aktualnie współpracuje z zespołami francuskimi. Doktorantka z dziedziny Socjologii na Sorbonie.
LAURENCE VERDIER
Plastyczka i autorka biżuterii. Absolwentka Szkoły Twórców Biżuterii Współczesnej AFEDAP w Paryżu (2009). Prace wystawia miedzy innymi w galerii MIE. Tematy jej prac przeplatają zagadnienia sfer intymnych i przepływu czasu. Jej biżuteria to przedmioty tworzone dla ciała, często inspirowane światem organicznym.
ANTOINE FARCIS-MORGAT
Architekt oraz scenograf, ukończył Ecole Nationale Supérieure d'Architecture de Paris La Villette (2009), jego prace oscylują wokół tematyki związanej z zagadnieniem Pamięci. Twórca autorskiej pracowni pedagogicznej Architecture, matière à penser le mémoire. W swojej pracy bardzo często wykorzystuje wideo. Autor filmu dokumentalnego Drancy Lacune (2009).