Piękny i surowy film o bezsilności. Kręcony w ogromnych przestrzeniach tureckiej Kapadocji skłania do refleksji na temat odwiecznego, wewnętrznego ludzkiego konfliktu. Były aktor Aydin odczuwa niemoc, która zdaje się grać główną rolę w tym filmowym portrecie. Pomimo dobrze napisanych dialogów, cisza zdaje się tu być najważniejsza. Prowokuje ona do tego, byśmy my wszyscy zgłębili się w swoje dusze i usłyszeli to, czego bez chwili wytchnienia usłyszeć się nie da. Film jest świetnym przykładem na to, że definicją dobrego filmu nie musi być wcale szybka akcja.
Treść tworzona na podstawie materiałów prasowych organizatora.