Zjawisko homeopatii należy do ciekawszych w dziejach historii medycyny. Doktryna i związana z nią praktyka terapeutyczna powstały w dobie kryzysu medycyny europejskiej przełomu XVIII i XIX stulecia. Z niewielkimi zmianami w założeniach teoretycznych i niemal bez korekty procedury leczniczej przetrwała dwa stulecia ciesząc się akceptacją pacjentów i jednocześnie budząc silne kontrowersje w środowisku lekarskim.
Homeopatia balansowała pomiędzy światem medycyny i kręgami społecznymi, które się do niego nie zaliczały. Kulturowe źródła przetrwania czerpała z obu obszarów, choć w poszczególnych okresach swoich dziejów z różną intensywnością z każdego z nich. Homeopatia nie przekształcała się jak inne współczesne jej doktryny medyczne np. mesmeryzm w bioenergoterapię, nie zanikła jak brownizm czy broussaism. Jej recepcja napotykała znacznie większe bariery z racji jej pozaakademickiego statusu. I nie ma prostych wyjaśnień tego zjawiska.
Jaromir Piotr Jeszke (ur. 1954), historyk i antropolog kultury, historyk nauki, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny UAM, profesor nadzwyczajny PAN, członek Zespołu i Rady Naukowej Pracowni Pytań Granicznych UAM. Pracuje obecnie nad książką poświęconą dziejom homeopatii.
Wykład w ramach programu "Art&Science Meeting" dotyczy związków nauki z rozwojem życia społecznego i kulturowego na przestrzeni wieków. Gośćmi kolejnych spotkań są naukowcy badający dzieje idei - idei naukowych, ale także zmieniających się pod ich wpływem społeczeństw, poglądów filozoficznych oraz idei kultury.
Prowadzenie: Krzysztof Miękus
