Teatr Powszechny w Warszawie
Juliusz Cezar
"Juliusz Cezar (...) trzyma rytm i wciąga. To mocna rzecz o uwodzeniu tłumów, o strachu przed autorytaryzmem i nieudolności formułowanych przeciw niemu recept. (...) Najmocniejsze momenty spektaklu to aktorskie interwencje Wysockiej. Wkracza na scenę, by wcielić się w nieobecnego wcześniej przyjaciela Cezara, Marka Antoniusza. U Szekspira to polityk przewyższający otoczenie o trzy klasy.", Witold Mrozek, "Gazeta Wyborcza".
"Fantastycznym kontrapunktem są piosenki polskiego rocka lat 80. (...) Wpisują się też w polityczny teatr Barbary Wysockiej, który na szczęście zwykle wystrzega się łatwizny. (...). Ważne jest dla niej to, co ponadczasowe. Obnażanie mechanizmów polityki manipulacji na społeczeństwach, mamienia tłumów, obietnic bez pokrycia w zamian za kolejne zaszczyty. To się nie kończy i nie zmienia - mówi warszawski Juliusz Cezar. Mocne przesłanie fascynującego przedstawienia.", Jacek Wakar, "Dziennik. Gazeta Prawna".
"Szekspirowska tragedia w spektaklu Barbary Wysockiej nie uległa rozmontowaniu, całość podąża za oryginalnym tekstem, w którym przeformułowano jedynie fragmenty. Akcja została silnie osadzona w teatrze - jawnie korzysta ze scenicznej iluzji, a także ironicznie ją demontuje.", Anna Bajek, "Res Publica Nowa".
Reżyseria: Barbara Wysocka
Dramaturgia: Tomasz Śpiewak
Scenografia: Barbara Hanicka
Kostiumy: Julia Kornacka
Reżyseria światła: Artur Sienicki
Asystentka reżysera: Marta Aksztin
Asystentka kostiumografa: Kornelia Dzikowska
Inspicjentka: Barbara Sadowska
Obsada:
Anna Moskal, Barbara Wysocka, Arkadiusz Brykalski, Michał Czachor, Grzegorz Falkowski, Michał Jarmicki, Mateusz Łasowski.
Juliusz Cezar
"Juliusz Cezar (...) trzyma rytm i wciąga. To mocna rzecz o uwodzeniu tłumów, o strachu przed autorytaryzmem i nieudolności formułowanych przeciw niemu recept. (...) Najmocniejsze momenty spektaklu to aktorskie interwencje Wysockiej. Wkracza na scenę, by wcielić się w nieobecnego wcześniej przyjaciela Cezara, Marka Antoniusza. U Szekspira to polityk przewyższający otoczenie o trzy klasy.", Witold Mrozek, "Gazeta Wyborcza".
"Fantastycznym kontrapunktem są piosenki polskiego rocka lat 80. (...) Wpisują się też w polityczny teatr Barbary Wysockiej, który na szczęście zwykle wystrzega się łatwizny. (...). Ważne jest dla niej to, co ponadczasowe. Obnażanie mechanizmów polityki manipulacji na społeczeństwach, mamienia tłumów, obietnic bez pokrycia w zamian za kolejne zaszczyty. To się nie kończy i nie zmienia - mówi warszawski Juliusz Cezar. Mocne przesłanie fascynującego przedstawienia.", Jacek Wakar, "Dziennik. Gazeta Prawna".
"Szekspirowska tragedia w spektaklu Barbary Wysockiej nie uległa rozmontowaniu, całość podąża za oryginalnym tekstem, w którym przeformułowano jedynie fragmenty. Akcja została silnie osadzona w teatrze - jawnie korzysta ze scenicznej iluzji, a także ironicznie ją demontuje.", Anna Bajek, "Res Publica Nowa".
Reżyseria: Barbara Wysocka
Dramaturgia: Tomasz Śpiewak
Scenografia: Barbara Hanicka
Kostiumy: Julia Kornacka
Reżyseria światła: Artur Sienicki
Asystentka reżysera: Marta Aksztin
Asystentka kostiumografa: Kornelia Dzikowska
Inspicjentka: Barbara Sadowska
Obsada:
Anna Moskal, Barbara Wysocka, Arkadiusz Brykalski, Michał Czachor, Grzegorz Falkowski, Michał Jarmicki, Mateusz Łasowski.