Świętowanie 50-tych urodzin Klubu (Studentów Wybrzeża) Żak upłynie pod znakiem koncertów artystów przez lata związanych w różnym stopniu z Żakiem. Niektórzy z nich tutaj zaczynali swoją karierę, niektórzy pracowali, wreszcie niektórzy pojawiali się na scenie muzycznej niemalże od zawsze albo bardzo często. Powrót do miejsca, które stanowiło inspirację i początek ich muzycznej kariery, to nie tylko potwierdzenie udanych efektów dotychczasowej współpracy, lecz także doskonała okazja do nawiązania kontaktu z kolejną generacją młodych bywalców Żaka.
Międzypokoleniowy dialog w sferze muzyki zaprezentują: Włodzimierz Nahorny, Przemek Dyakowski, Leszek Dranicki, Leszek Kułakowski, Tomasz Stańko, Tomasz Olszewski, Mietek Blues Band, Maciej Sikała, Tymon, Romek Puchowski, Maciej Sikała, Jarek Ziętek, Robert Ahmed Burns.
Na wystawie „Czas jak rzeka” będzie można powspominać stare i nowsze czasy, z perspektywy półwiecza Żaka zobaczyć ducha zmieniających się czasów, nastrojów, obyczajów i mód.
Program urodzin Klubu Żak
8.11.2007 (I część)g. 17.00 – spotkanie żakowców
g. 18.00 – Tomek Olszewski z zespołem, Jarek Ziętek
g. 19.30 – otwarty mikrofon
8.11.2007 (II część)g. 20.00 – Przemek Dyakowski Take It Easy
g. 21.00 – Leszek Dranicki Quartet
g. 22.00 – Mietek Blues Band
9.11.2007g. 20.00 – Von Zeit
g. 21.30 – Tymański Yass Ensamble
10.11.2007g. 20.00 – Nahorny Solo Piano
g. 21.00 – Tomasz Stańko Band
11.11.2007g. 20.00 – Leszek Kułakowski Quartet
g. 21.30 – Sikała Quartet
z płyt zagrają:8.11.2007 – Ziętek – Przeboje Starego Żaka
9.11.2007 – Kozmic Flower Power Party
10.11.2007 – Ziętek – Jazz&Co
Bilety po 5 zł na dany dzień (8.11.2007 – na II część), 15 zł na 10.11.2007.
Koncerty bez miejsc siedzących.
Sprzedaż biletów od 2.11.2007 tylko w Klubie ŻAK. Kasa czynna codziennie w godz. 15.00 – 21.00 (w sb i nd od g.16.00).
Informacja o artystach
Przemek Dyakowski Take It EasyPrzemek Dyakowski – saksofon
Dominik Bukowski – wibrafon
Joanna Knitter – wokal
Janusz Mackiewicz – kontrabas
Tomek Sowiński – perkusja
Take It Easy to grupa grająca w stylistyce swinga. Tworzą ją: weteran polskiego jazzu Przemek Dyakowski oraz przedstawiciele młodych wybitnie utalentowanych jazzmanów. Take It Easy występowali w klubach: warszawskim Tygmoncie, sopockich: Kawiaretonie i Sfinksie, gdyńskim Uchu oraz Galeriach Jazz Cafe w Juracie i Gdyni a także na Festiwalach Jazz w Lesie w Sulęczynie i Gdańskich Nocach Jazzowych.
Przemek Dyakowski - znakomity muzyk, świetny saksofonista, prezenter radiowy, a jednocześnie sprawny organizator i animator kultury, to jedna z najwybitniejszych i najbardziej barwnych postaci życia kulturalnego w Gdyni. Jego przygoda z muzyką rozpoczęła się pod koniec lat 50-tych, kiedy to zadebiutował w zespole Zygmunta Koniecznego w Kabarecie Piwnica pod Baranami. W połowie lat 60-tych przeniósł się na Wybrzeże, gdzie w Klubie Studentów Wybrzeża Żak grał jazz w zespole Ryszarda Kruzy (z Włodzimierzem Nahornym) i w kabarecie "TO TU" Tadeusza Chyły nagrodzonym na Festiwalu Piosenki w Opolu. Od tego czasu aktywnie uczestniczy w życiu kulturalnym regionu i miasta. Jest założycielem swingującego zespołu Rama 111. Współpracuje także z takimi grupami, jak Swing Old Stars, w duecie z Jerzym Dudusiem Matuszkiewiczem, czy alternatywnym Chlupotem Mózgu i Ikenga Drumers. W 2007 r ukazała się jego autorska płyta p.t. „Melisa” nagrana m.in. z Leszkiem Możdżerem.
Leszek Kułakowski Quartet Leszek Kułakowski - fortepian
Dominik Bukowski – wibrafon
Piotr Kułakowski - kontrabas
Jacek Pelc - perkusja
Leszek Kułakowski - artystycznie z Klubem Żak związany na przełomie lat 70-tych i 80-tych (jako lider zespołu Antiquintet), należy bez wątpienia do elity polskich artystów jazzowych. Jest twórcą kompletnym – pracuje jako kompozytor, pianista, aranżer, teoretyk. To artysta o charyzmatycznej osobowości i ogromnym potencjale twórczym. Współpracował z wieloma czołowymi postaciami polskiego jazzu i koncertował w najważniejszych festiwalach jazzowych kraju i scenach Niemiec, Holandii, Francji, Hiszpania) i Stanach Zjednoczonych.
Obecnie Leszek Kułakowski jest prof. PAP w Słupsku, dyrektorem Instytutu Muzyki PAP w Słupsku oraz Akademii Muzycznej w Gdańsku prowadząc klasę kompozycji; jest kierownikiem i założycielem „Studium Jazzu i Muzyki Rozrywkowej” Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku.
Zespół przedstawi materiał z płyty „Slap & Caress”, o której Robert Buczek (Jazz Forum) napisał:
Nerw jazzowy splata się na niej ze szlachetną harmonią, kulturą brzmienia i iście słowiańskim, romantycznym czuciem melodyki. Muzyka ma wybitnie indywidualistyczne, bardzo osobiste rysy i stanowi odrębny, oryginalny glos w świecie jazzu z połowy pierwszej dekady XXI wieku. W kompozytorskich pomysłach Leszka Kułakowskiego i wykonaniu jego muzyki jest coś z ECM-owskiej celebracji ciszy, coś z dynamiki i komunikatywności tria Esbjorna Svenssona, coś z wrażliwości i kreatywności polskich mistrzów – Komedy, Trzaskowskiego, Miliana.Leszek Dranicki Quartet Leszek Dranicki - gitara, śpiew
Janusz Macek Mackiewicz - kontrabas
Wojtek Olszyński - instr. klawiszowe
Adam Czerwiński - perkusja
Leszek Dranicki - absolwent gdańskiej PWSSP, wokalista i gitarzysta jazzowy. Na koncie 3 autorskie CD nagrane z czołowymi postaciami polskiego jazzu. W 2006 roku miasto zafundowało mu benefis w Teatrze Leśnym z okazji 30-lecia działalności. Koncertuje solo, w duecie z Emilem Kowalskim, Maciejem Sikałą, w trio- Camerata Jazz Trio, z własną sekcją rytmiczną-Piotrem Lemańczykiem i Tomkiem Sowińskim. Gra jazz środka, chętnie śpiewa ballady, również blues. Kompozytor, autor tekstów, muzyk sesyjny.
Występował i nagrywał z Marcinem Pospieszalskim, Maciejem Sikałą, Piotrem Wojtasikiem, Leszkiem Możdżerem, Jackiem Olterem, zespołem Krzak, Tadeuszem Nalepą, Ryszardem Riedlem, Andrzejem Nowakiem, Grażyną Auguścik i in.
Z Klubem ŻAK łączy go zespół BASZTA. Leszek Dranicki: „Zespół BASZTA powstał w lutym 1976 roku z inicjatywy trębacza i aranżera Wojtka Kolczyńskiego. Byliśmy wizytówką Żaka. Graliśmy trasy koncertowe, ale główną nasza siedzibą była "baszta" w starym Żaku, gdzie chętnie graliśmy koncerty oraz wieczorki taneczne w kawiarni albo sali teatralnej. W skład zespołu wchodzili: w pierwszej edycji Wojtek Kolczyński -trąbka, Stanisław Suchecki-puzon, Zbigniew Kędzierski-sax alt i sax tenor, Leszek Dranicki-gitara, śpiew, Aleksander Śliwa-gitara basowa, Jan Rucki-perkusja. W drugiej edycji doszedł Lech Woś na pianie Fendera i Jerzy Główczewski na saksofonie. Zespół dokonał licznych nagrań dla Radia Gdańsk, niestety nie doczekał się własnej płyty. W roku 1977 zdobył wyróżnienie na festiwalu Jazz nad Odrą, gdzie oprócz utworów własnych zaprezentował utwory Herbiego Hancocka, Juliana Cannonball Adderleya, Joe Zawinula. Na co dzień graliśmy też utwory z repertuaru jazz-rockowych zespołów Blood Sweat and Tears, czy Chicago. W latach osiemdziesiątych istniała kolejna, eksportowa edycja zespołu pod nazwą Tower Band, występował w różnych krajach Europy, od Finlandii po Szwajcarię, pływał też na niemieckim reprezentacyjnym statku wycieczkowym Europa, oraz współpracował ze szweckimi liniami promowymi Viking Line.”
Mietek Blues BandMieczysław Wróbel - gitara
Romuald "Mały" Sławiński - śpiew
Tomek Przyborowicz - gitara basowa
Piotr Góra - perkusja
Marek Jurski - instrumenty klawiszowe
Zespół powstał w 1976 roku w Gdańsku, przy klubie studenckim „Medyk” z inicjatywy dwóch muzyków - gitarzysty Mieczysława Wróbla oraz wokalisty i harmonijkarza Zbigniewa "Olivera" Łaskiego. To właśnie ich zainteresowania od początku wyznaczyły styl wykonywanej przez grupę muzyki w kierunku tzw. bluesa elektrycznego (chicagowskiego).
Przez 31 lat istnienia zespół występował na wielu festiwalach i koncertach, m.in. na: Festiwalu w Jarocinie, Folk Blues Meeting, Rawa Blues ’81 ’85 ’97 2000, Blues Top w Sopocie, Muzyczny Camping w Brodnicy, POP Session w Sopocie, Złota Tarka, Jazz Jantar w Gdańsku, Jimmyway Blues Festival, Warta Rock Reggae, Summer Jazz Days w Gdyni (gdzie grał przed zespołem „Yellow Jackets”).
W sierpniu 1995 roku, na Europejskim Festiwalu Sztuki w Budapeszcie, jako jedyny zespól z Polski MBB grał u boku takich gwiazd jak: Jeff Healey, Joe Cocker. "Jethro Tull", "Blood, Sweat and Tears". W roku 2000 podczas festiwalu Summer Jazz Days w Gdyni zespół zagrał jako support przed koncertem B. B. Kinga w Operze Leśnej.
W 1996 roku MBB wydał swoją pierwszą płytę zatytułowaną Tribute To The Blues (standardy we własnych aranżacjach nagrane wraz z sekcją dętą). W 1997 roku zespół zdobył pierwsze miejsce w ogólnopolskiej ankiecie radiowej na najlepszy bluesowy zespół roku, natomiast wydana w tym samym czasie płyta zajęła w tej samej ankiecie 2 miejsce w kategorii „Płyta roku”. Druga płyta MBB, pt. Road ukazała się w roku 1998, a w 2002 zespół po raz pierwszy wydał swój autorski materiał, w całości składający się utworów wykonanych po polsku, a zatytułowany Zwykłe słowa.
Włodzimierz Nahorny - Solo Piano Jeden z najbardziej wszechstronnych muzyków jazzowych w Polsce. Z jednej strony multi-instrumentalista o wyrafinowanym brzmieniu, poszukiwany zarówno przez jazzmanów jak i rockmanów, z drugiej twórca najbardziej lirycznych tematów muzyki popularnej.
W latach 1958 – 59 współpracował z Teatrzykiem „Bim – Bom” i kabaretem „To Tu” w „starym” Żaku.
Urodził się w 1941 roku, na jazzowej scenie zadebiutował w 1959 roku. Grał w najważniejszych zespołach polskiej sceny jazzowej, najważniejszych festiwalach jazzowych, na nieomal wszystkich znaczących estradach jazzowych Europy, Stanów Zjednoczonych, Azji. Znaczącym sukcesem stały się jego jazzowe interpretacje kompozycji Fryderyka Chopina i Karola Szymanowskiego.
Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Sopocie (1960 - 1964). Już w okresie studiów w 1959 stworzył swój pierwszy kwartet Little Four. Jeszcze w tym samym roku rozpoczął współpracę z zespołem North Coast Combo i także - jako klarnecista - z zespołem jazzu tradycyjnego Tralabomba Jazz Band. Melomani natomiast mogli słuchać Nahornego w orkiestrze Filharmonii Bałtyckiej. Szczególny dla kariery artysty był rok 1962. Wystąpił wtedy po raz pierwszy na Jazz Jamboree i to w roli solisty - saksofonisty altowego w big-bandzie Jana Tomaszewskiego. Estrada Jazz Jamboree była szczególnie szczęśliwa dla Nahornego, który pojawiał się tam prawie przez 15 lat. Autorskie trio zaprezentował dopiero w 1965 roku na festiwalu Jazz nad Odrą. Odniósł wtedy ogromny sukces, który otworzył mu drogę do wielkiej kariery oraz spowodował, że bez kompleksów stawał w szranki prestiżowych konkursów i festiwali. W Wiedniu (1966-67) uhonorowany został najwyższym laurem otrzymanym z rąk Duke'a Ellingtona.
Nahorny zawsze uchodził za jazzowego samotnika, skrywającego swą sztukę pod perfekcyjnym warsztatem multi-instrumentalisty. Będąc popularnym i uznanym jazzmanem sięgał po najprzeróżniejsze muzyczne tworzywo: raz komponując najpiękniejszą balladę polskiej muzyki rozrywkowej ("Jej portret"), z drugiej strony szukał inspiracji realizując się w jazzowych zespołach Andrzeja Kurylewicza, Krzysztofa Sadowskiego, Andrzeja Trzaskowskiego, Ptaszyna Wróblewskiego. To stylistyczne i kreatywne rozdwojenie powodowało, że Nahorny bywał muzykiem rockowej grupy Breakout, towarzyszył wokalistom - Mariannie Wróblewskiej, Łucji Prus, grupie Novi Singers, innym razem szukał środków jazowej ekspresji poprzez łączenie synkopy z muzyką klasyczną. Sporym sukcesem stały się jego jazzowe interpretacje cyklu "Mity" Karola Szymanowskiego.
Tomasz Olszewski Autor tekstów, kompozytor, wykonawca, dziennikarz, prezenter radiowy i telewizyjny, lub – po prostu – śpiewający poeta. Jest laureatem niemal wszystkich najważniejszych polskich festiwali studenckich w latach 1984-85, Spotkań Zamkowych „Śpiewajmy Poezję”, Ogólnopolskiego Przeglądu Piosenki Autorskiej (I nagroda), Spotkań Poetyckich im. Edwarda Stachury (Nagroda Publiczności) i in. Jego wcześniejsze piosenki znalazły się na kilku kasetach i płycie zawierającej wybór najciekawszych śpiewających autorów lat osiemdziesiątych. Skomponował także muzykę do dwóch spektakli teatralnych. Publikował swoje teksty w almanachach poetyckich i antologiach, a w 1991 roku Oficyna Wydawnicza C&T wydała tomik jego piosenek zatytułowany „Zapiski z podróży”.
Tomasz Olszewski dokonał wielu nagrań radiowych i telewizyjnych, miał swój program monograficzny w cyklu „Powrót bardów”. Pisał także piosenki dla innych wykonawców (m.in. Leszka Dranickiego, Doroty Marczyk i zespołu „City Noise”), zamieszczał swoje teksty publicystyczne i felietony w paru gazetach i periodykach a także magazynach muzycznych.
Od 1995 roku występuje z zespołem „Trzy Czwarte”, z którym zarejestrował recital „na żywo” dla TVP pt. „Przesiadka”. Taki sam tytuł nosi jego płyta. W 2002 r. ukazała się jego płyta koncertowa „LAJF”. Jego piosenki pojawiały się także na kilku płytach składankowych: „Kraina Łagodności – wyprawa trzecia”, „Gitarą i piórem”, „Piosenki bardów”, „Zajazd bardów”, „Hybrydy 1957-2002”. Jest także autorem polskich tekstów do spektaklu „Fado” w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, uhonorowanego nagrodą Marszałka Województwa Pomorskiego jako największe wydarzenie muzyczne 2003 roku.
Tomasz Olszewski od 1995 roku jest prezenterem w Radiu Gdańsk. W Telewizji Gdańsk można go co tydzień zobaczyć w programie „Brulion Kulturalny”.
Sikała QuartetMaciej Sikała – saksofony
Piotr Lemańczyk – kontrabas
Cezary Paciorek – fortepian
Tomek Sowiński – perkusja
Maciej Sikała – saksofonista tenorowy i sopranowy, absolwent Wydziału Jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach (1987 rok ). Laureat wielu nagród. Grał w takich zespołach jak: Miłość, Piotr Wojtasik Quintet, Piotr Rodowicz Quartet, Leszek Możdżer Quintet/Sextet, Vintage Band.Nagrywał i koncertował z trębaczami: Lester’em Bowie i Kenny Wheeler’em oraz pianistą Dolphem Castelano i wokalistą Miles’em Griffith’em. W kwietniu 2004 roku wziął udział w trasie koncertowej amerykańskiego saksofonisty Billy’ego Harper’a. Koncert pt. „Bądź Wola Twoja” zarejestrowała Telewizja Polska. Na płycie Piotra Wojtasika gra z takimi muzykami jak: David Liebman, Clarence Seay, Ronnie Burrage. Koncertował z Reggie Workman, Billy Hart, Joanne Brackeen.
Obecnie współpracuje z Kwartetem Wojciecha Niedzieli, Piotr Wojtasik Quartet, w kwartecie z Maciejem Grzywaczem, Piotrem Lemańczykiem i kanadyjskim perkusistą Tyler’em Hornby’m, Sopot – Hamburg Jazz Quintet. Z Janem Ptaszynem Wróblewskim i Henrykiem Miśkiewiczem gra utwory z repertuaru F.Sinatry z towarzyszeniem orkiestr symfonicznych.
Nagrał ok. 40 płyt jazzowych w tym trzy autorskie: ‘Blue Destinations‘ (1998), ‘The Sheep is Found ‘(2001), “Another One For... “ (2006).
Od 1998 roku Maciej Sikała gra w trio z gitarzystą basowym i kontrabasistą Piotrem Lemańczykiem i Tomaszem Sowińskim na perkusji. Na program tria składają się kompozycje lidera oraz standardy jazzowe.
Płyta „The Sheep is Found” zdobyła nominację do nagrody „Fryderyk 2001”, a Macieja Sikałę nominowano do tejże nagrody w kategorii Jazzowy Muzyk Roku. Pod koniec lipca 2002 r. miał miejsce debiut Kwartetu M.Sikały, kiedy to do w/w tria dołączył Cezary Paciorek grający na fortepianie. Zespół ma w repertuarze kompozycje lidera utrzymane w głównym nurcie jazzu.
Tymański Yass EnsambleRyszard Tymon Tymański – gitara
Marcin Ślusarczyk – saksofon altowy i barytonowy
Antoni „Ziut” Gralak – trąbka
Alek Korecki – saksofon tenorowy i altowy
Wojtek Mazolewski – bas
Kuba Staruszkiewicz – perkusja
Tymon Tymański - kompozytor, multi-instrumentalista, autor tekstów, felietonista, prozaik. W roku 1986 dołączył do TOTARTU, nieformalnej grupy performerskiej wsławionej skandalizującymi akcjami, obrazoburczymi manifestami oraz nowatorską poezją. Współpraca Tymańskiego z TOTARTEM zaowocowała transformacją jego muzyki i radykalną zmianą koncepcji występu scenicznego.
W roku 1988 założył Miłość, najważniejszy zespół polskiego jazzu następnej dekady, którego regularne próby i koncerty odbywały się w klubie Żak (patrz – wspomnienia Tymona). Miłość z Mikołajem Trzaską, Maćkiem Sikałą, Leszkiem Możdżerem i Jackiem Olterem w składzie święciła triumfy na klubowych scenach i w corocznych ankietach aż do końca lat 90-tych. Została czterokrotnie z rzędu wybrana najlepszym akustycznym zespołem jazzowym roku i ogłoszona najciekawszą grupą dekady (ankiety Jazz Forum). Grupa nagrała w sumie siedem albumów, w tym trzy z udziałem legendarnego amerykańskiego trębacza grupy Art Ensemble of Chicago, Lestera Bowiego (ostatni z nich, długo oczekiwany "Nobody's White", ukaże się w grudniu b.r.). Był liderem zespołu Kury, z którym wydał głośny album "P.O.L.O.V.I.R.U.S.", który cieszył się wielką estymą wśród słuchaczy i krytyków, nagrodzony został szeregiem nagród (m. in. Fryderyk i Machiner).
Po rozwiązaniu KUR w grudniu 2003 roku, Tymański skoncentrował się na dwóch nowych projektach i aktywności studyjnej. W roku 2004 jego dwie grupy, alternatywno-rockowa Tymon & The Transistors oraz improwizująca Tymański Yass Ensemble z Antonim Gralakiem i Wojtkiem Mazolewskim, nagrały swoje debiutanckie płyty w studiu Biodra. Za muzykę do filmu "Wesele", Tymański otrzymał nagrodę Polskiej Akademii Filmowej Orzeł 2005 oraz Złotą Kaczkę czasopisma "Film".
Prasa o TYE:
Na płycie "Jitte" znaleźć można bowiem to, co w jazzie najważniejsze. Jest improwizacja, wzajemne słuchanie, wrażliwość i otwarcie na dźwięki pozostałych instrumentów. Jest też wzajemny dialog, budujący jakąś większą całość i ku czemuś zmierzający - muzycy, skupieni na akcie tworzenia, błyskawicznie reagują na to, co dzieje się "tu i teraz", nie zapominając jednocześnie o dynamice kompozycji jako całości. Nawiązują tym samym do najlepszych tradycji w jazzie, a przede wszystkim, również w warstwie aranżacyjno-brzmieniowej, do coltrane'owskiego sposobu traktowania improwizacji.
Dużo tu jednocześnie odniesień do elektrycznych dokonań Milesa Davisa, zwłaszcza do "Bitches Brew": przede wszystkim warto zwrócić uwagę na fabularno-ilustracyjny, narracyjny charakter tej muzyki. Każdy z utworów to opowieść, to zdarzenia, które mają miejsce w czasie i które niosą ze sobą pewne emocje, ale i fakty. Album ma charakter kameralny, bliski i minimalistyczny. (Konrad Żywiecki - Jazz Forum).
TOMASZ STAŃKO BANDTomasz Stańko - trąbka
Alexi Tuomarila - fortepian
Jakob Bro - gitara
Sławomir Kurkiewicz - kontrabas
Joey Baron - perkusja
Po kilku latach grania w stałym składzie Tomasz Stańko powraca na drogę eksperymentu. Gra w zupełnie nowych, zaskakujących konstelacjach, a każdy jego koncert to eksplozja nieprzewidywalnej energii. Alexi Tuomarila (Finlandia) to wszechstronny pianista o błyskotliwej technice, która pozwala mu zarówno grać dynamicznie w hancockowskiej tradycji, jak i czarować evansowską poezją. Jeog solówki przywodzą na myśl nawet jarrettowską elokwencję i wyobraźnię dźwiękową. Jakob Bro to młody duński muzyk, który objawił się światu jako członek zespołu świetnego perkusisty Paula Motiana. Sekcję rytmiczną tworzą zaś znany z poprzedniego składu Kurkiewicz oraz świetny nowojorski perkusista Joey Baron.
Nowy zespół Stańki porzuca efemeryczne, przestrzenne brzmienie. Gra z taką energią i klasą, że dziennikarze Gazety Wyborczej ochrzcili trębacza „Królem Tomaszem Pierwszym” po koncercie w ramach tegorocznego Jazz nad Odrą.
Stańko to wszechstronnie wykształcony muzyk jazzowy. Mimo klasycznej edukacji muzycznej od najmłodszych lat zafascynowany był jazzem. Członek legendarnego zespołu Krzysztofa Komedy. W latach siedemdziesiątych powołuje wiele warsztatowych projektow do realizacji eksperymentów jazowych (m.in. Freeelectronic). Koncertuje też solo (m.in. nagrywa album solo w Taj Mahal).
Koncertuje w Europie, USA i Azji i do swoich kolejnych zespołów pozyskuje muzyków tego formatu, co Cecil Taylor, John Surman, Gary Peacock, Arild Andersson, Daniel Humair, Dave Holland, Don Cherry, Dino Saluzzi, Albert Mangelsdorff, Eddie Gomez, Jan Garbarek, Jack De Johnette, Palle Daniellson.
Dla monachijskiej ECM zrealizował znamienite albumy "Litania" oraz "From The Green Hill", które w katalogu ECM Records są bodaj najważniejszymi (obok nagrań Keitha Jarretta, Jana Garbarka) nagraniami jazzu lat 90. W 2002 r. Stańko został laureatem pierwszej Europejskiej Nagrody Jazzowej - European Jazz Prize. Należy do ścisłej światowej czołówki jazzu.
“To fundamentalna suita, pokaz konceptualnej dojrzałości Stańki jako trębacza, kompozytora i lidera zespołu. ‘Soul of Things’ to duchowy i muzyczny sukces”. (Mitch Myers -Down Beat)
Von ZeitRobert Turło – vj, animacje/ Piotr Świąder – vj
Jacek Kulesza – gitara elektryczna, gitara basowa, śpiew
Sebastian Szczepanowski – instrumenty perkusyjne, śpiew
Roman Puchowski – gitara basowa, Dobro, śpiew
Niezależny zespół muzyczno-filmowy, harmonijnie łączący tradycję i awangardę. „Von Zeit to dowód na istnienie w kraju nad Wisłą prawdziwej, rasowej alternatywy. Panowie z Von Zeit to duchowe dzieci formacji w rodzaju The Residents. Ale także punk rocka i czarnych muzyków z Delty. Von Zeit to Von Zeit i tyle. Ich płyta jest jak wędrówka przez nieznaną dżunglę – przy każdym kolejnym kroku jesteśmy zaskakiwani i odkrywamy nowe formy i kształty. Poszczególne utwory zapętla i napędza trans.” (Andrzej Kalinowski, MUZYK, 12/2003)
Tradycyjne brzmienia gitary akustycznej, dobro, gitar elektrycznych, bębnów budują powtarzające się z cyfrową wręcz dokładnością riffy, czyli to, co od zarania dziejów tworzy potęgę muzyki - trans. Muzyka Von Zeit to frywolny kolaż różnych gatunków i fascynacji. Muzyczne ruchy Von Zeit cechuje totalna swoboda.
Zespół powstał latem 2001 roku w Tczewie. Jest efektem ewolucji solowego projektu Romana Puchowskiego, którego fascynacje to z jednej strony tradycja rodem z Delty, a z drugiej - eksperyment i awangarda.
Krążek „Von Zeit” ukazał się w 2003 roku. To całkowicie niezależne przedsięwzięcie. Cyfrowy nośnik opakowany jest w okładkę wykonaną częściowo metodą rękodzielniczą, a każdy egzemplarz jest unikatowy. Płytę zmiksował i współprodukował Maciej Cieślak, mastering wykonał Tom Meyer (współtwórca brzmienia m.in. The Residents). We wrześniu 2006 ukazała się solowa płyta lidera Von Zeit - Romek Puchowski SIMPLY (Biodro Records).
W styczniu 2005 Robert Turło, odebrał w USA na międzynarodowym festiwalu filmowym „New York Festivals” prestiżową nagrodę „Światowy Złoty Medal”, za wyprodukowany przez TVP film animowany „Lodowa Góra”. Podczas koncertów pojawia się też film Roberta „W.A.L.”, który na początku lat 90-tych został wyróżniony na Festiwalu Filmowym w Cannes. Jesienią 2007 ukaże się druga płyta Von Zeit
Zbigniew Hołdys: To, co mnie urzekło w waszym graniu to jest permanentna improwizacja, której nie widać. Wy gracie te utwory po trzy razy - na przykład na próbach u nas - i za każdym razem to jest inaczej. (...) To jest permanentna zabawa, dzięki czemu wasza muzyka żyje. (...) Jest w tym wielka nadzieja dla muzyki.
[Fragment rozmowy z Romanem Puchowskim - MTV Classics, Hołdys Guru Limited / Zbigniew Hołdys]
DJ KOZMIC (wł. Robert Burns) dj, producent filmów, animator kultury, aktywista zaangażowany w walkę o pokój i prawa człowieka. W latach 70’ tworzył filmy dla Citizen Advice Bureau (Biuro Doradztwa Obywatelskiego) oraz działał w Amnesty International. Został dwukrotnie aresztowany za swą działalność w Grecji i Jugosławii. W latach 80’ założył ruch „World Runners Against Hunger”, w który zaangażowani są sportowcy. Jego filmy wideo „Real men was in the sea” i „Good old sixties” nakręcone w latach 90’ zostały nagrodzone na festiwalu w Badalonii.
Do Polski przypłynął na pokładzie statku „Inowrocław”. W gdańskim Żaku odnalazł swój nowy dom. Tu realizował swoje projekty kulturalne, w tym najsłynniejsze, legendarne już imprezy taneczne „Psychedelic Flower Power Party” jako DJ Kozmic. Równolegle prowadzi audycję „Cosmic vibrations” w radiu Arnet.
W 2001 r. zakłada klub „Strangely Strange But Oddly Normal Cafe” wzorowany na Żaku we francuskim Le Havre. Zrealizował tam ponad 1000 projektów kulturalnych, w większości poświęconych muzyce eksperymentalnej oraz teatrowi tańca współczesnego.
DJ Ziętek - trójmiejskim bard i DJ znany ze "starego Żaka", obecnie rezydent klubów (m.in.) Atelier, Yesterday, lider Jarek Ziętek Band. Twórca opracowań muzycznych spektakli Maybe Theatre Company. Współtwórca muzyki do filmu "Haiku" (Team E13). Współpracował m.in. z Jarkiem Janiszewskim i Tymonem Tymańskim.
