Kobietostan. Chór na jedną aktorkę
Tekst w oparciu o rozmowy z kobietami w Zakładzie Karnym w Krzywańcu, Zakładzie Karnym nr 1 we Wrocławiu, Schronisku św. Brata Alberta dla Bezdomnych Kobiet i Matek z Dziećmi, Fundacji Opieka i Troska.
Spektakl "Kolektywu Kobietostan" jest artystyczną próbą skupienia polifonii głosów niesłyszalnych w głosie jednej aktorki - reprezentantki społecznego sumienia. Głos-aktorka, niczym przewodniczka chóru w tragedii greckiej, staje się komentatorką życia i wyśpiewuje pieśń o zbiorowej tęsknocie za lepszym światem. Jest nauczycielką mówienia dla nieumiejących mówić, dla niemających miejsca w społeczeństwie, dla zbiorowości kobiecego wykluczenia. Na scenie wykreowane zostaje utopijne państwo, funkcjonujące w alternatywnej rzeczywistości, czyli tytułowy Kobietostan - miejsce wyśnione, w którym prawo ustanawiają kobiety. W tej przestrzeni aktorka, królowa-matka Kobietostanu, która nosi w sobie wszystkie niewypowiedziane historie, bierze odpowiedzialność za wydanie ich na świat, za nadanie im znaczenia.
Tekst spektaklu powstał w oparciu o rozmowy z kobietami w Zakładzie Karnym w Krzywańcu, Zakładzie Karnym nr 1 we Wrocławiu, Schronisku św. Brata Alberta dla Bezdomnych Kobiet i Matek z Dziećmi oraz Fundacji Opieka i Troska, prowadzone przez Agnieszkę Bresler od roku 2016 w ramach projektu Kobietostan. Projekt ten wyrasta z niezgody na marginalizację społeczną kobiet ze środowisk defaworyzowanych, propagując równouprawnienie, umocnienie i siłę kobiet funkcjonujących poza główną tkanką społeczną.
Fragmenty recenzji:
"W Dzień Kobiet zobaczyliśmy słodko-gorzką, na przemian lekką i przejmującą opowieść o pozycji kobiety we współczesnym świecie (...) uświadamiającą nam wszystkim boleśnie, że linii, za którą zaczyna się wykluczenie, nie wyznacza wcale mur więzienia, ekonomia czy poziom wykształcenia, ale wciąż, niestety, płeć." - Magdalena Piekarska, Gazeta Wyborcza ("Ucieczka do Kobietostanu", 14.03.2018)
"Z tak znakomitą, wszechstronną, tak wiele potrafiącą i przekonującą aktorką jak Agnieszka Bresler, posiadającą warsztat i ogromną świadomość tematu (...) kolektyw Kobietostan ma moc." - Grzegorz Chojnowski, Radio Wrocław Kultura (blog 14.03.2018)
"Kto nie widział, niech zobaczy koniecznie! (...) Każda kobieta i każdy mężczyzna powinien obejrzeć "Kobietostan. Chór na jedną aktorkę" i wyjątkową Agnieszkę Bresler. To porządna lekcja życia, pięknie opowiedziana." - Małgorzata Matuszewska, Gazeta Wrocławska ("Za takim utopijnym, dobrym światem tęsknimy wszyscy", 10.03.2018)
Reżyseria: Joanna Lewicka
Dramaturgia: Magdalena Mróz
Wideo: Maria Porzyc
Kostium i scenografia: El Bruzda
Zdjęcia: Paulina Anna Galanciak, Magdalena Mądra
Wykonanie: Agnieszka Bresler
-----
Spektakl przygotował Koletyw Kobietostan, który tworzą:
Agnieszka Bresler - jest aktorką i pedagogiem teatralnym. Ukończyła studia aktorskie MA Acting na Manchester Metropolitan University w Anglii, prowadzone we współpracy z wrocławskim Teatrem Pieśń Kozła, oraz Physical Theatre Practice w Adam Smith College w Szkocji. Jako aktorka współpracowała z teatrami w Szkocji, Polsce i we Włoszech. W 2006 założyła w Glasgow polski zespół teatralny, Gappad Theatre, którym kierowała pięć lat. W 2013 roku zrealizowała cykl warsztatów "Siła głosu - siła kobiety" we współpracy z Teatrem Pieśń Kozła. Od 2016 roku realizuje i prowadzi autorski projekt "Kobietostan", w ramach którego bada środkami artystycznego wyrazu stan kobiety we współczesnym świecie.
Joanna Lewicka - jest reżyserką teatralną, inicjatorką projektów społeczno-artystycznych, wykładowczynią akademicką. Wyreżyserowała "Sen nocy letniej" Szekspira, zrealizowane w ramach Konfrontacji Teatralnych 2012 w Zakładzie Karnym w Opolu Lubelskim. Jako pedagożka teatralna i reżyserka związana od 2010 roku z Centrum Kultury w Lublinie, Akademickim Centrum Kultur Chatka Żaka, Centrum Spotkania Kultur, Warsztatami Kultury w Lublinie, galeriami Labirynt oraz Piękno Panie. Od 2015 roku prowadzi cyklicznie "Teatr" Forum dla Khmer Community Development w Kambodży.
Magdalena Mróz jest dramaturżką, producentką teatralną, pedagogiem teatralnym. Od 2011 roku pracuje jako specjalistka ds. programowo-literackich i produkcji teatralnej w Teatrze Polskim im. Arnolda Szyfmana w Warszawie. Wcześniej pracowała w warszawskim Teatrze Ateneum oraz wrocławskim Instytucie im. Jerzego Grotowskiego.
Maria Porzyc - jest artystką multimedialną. W swojej pracy wykorzystuje wideo, rysunek (także rysowanie na żywo podczas spektakli) oraz animację. Często łączy różne techniki w obrębie jednego obrazu. Współpracuje z neTTheatre, Strefą WolnoSłową, Pracownią Sztuczka, Stowarzyszeniem Teatralnym CHOREA, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego oraz zespołem Tatvamasi. Od 2016 roku prowadzi warsztaty wizualne w Areszcie Śledczym w Warszawie-Służewcu.
El Bruzda (Marta Góźdź) - jest projektantką kostiumów i scenografką. Zrealizowała scenografie i kostiumy do spektakli Pawła Passiniego, Łukasza Witta-Michałowskiego, Joanny Lewickiej. W 2013 roku otrzymała pierwszą nagrodę na Festiwalu Scenografów i Kostiumografów VizuArt w Rzeszowie za kostiumy do spektaklu Bracia Karamazow w reżyserii Janusza Opryńskiego.
Tekst w oparciu o rozmowy z kobietami w Zakładzie Karnym w Krzywańcu, Zakładzie Karnym nr 1 we Wrocławiu, Schronisku św. Brata Alberta dla Bezdomnych Kobiet i Matek z Dziećmi, Fundacji Opieka i Troska.
Spektakl "Kolektywu Kobietostan" jest artystyczną próbą skupienia polifonii głosów niesłyszalnych w głosie jednej aktorki - reprezentantki społecznego sumienia. Głos-aktorka, niczym przewodniczka chóru w tragedii greckiej, staje się komentatorką życia i wyśpiewuje pieśń o zbiorowej tęsknocie za lepszym światem. Jest nauczycielką mówienia dla nieumiejących mówić, dla niemających miejsca w społeczeństwie, dla zbiorowości kobiecego wykluczenia. Na scenie wykreowane zostaje utopijne państwo, funkcjonujące w alternatywnej rzeczywistości, czyli tytułowy Kobietostan - miejsce wyśnione, w którym prawo ustanawiają kobiety. W tej przestrzeni aktorka, królowa-matka Kobietostanu, która nosi w sobie wszystkie niewypowiedziane historie, bierze odpowiedzialność za wydanie ich na świat, za nadanie im znaczenia.
Tekst spektaklu powstał w oparciu o rozmowy z kobietami w Zakładzie Karnym w Krzywańcu, Zakładzie Karnym nr 1 we Wrocławiu, Schronisku św. Brata Alberta dla Bezdomnych Kobiet i Matek z Dziećmi oraz Fundacji Opieka i Troska, prowadzone przez Agnieszkę Bresler od roku 2016 w ramach projektu Kobietostan. Projekt ten wyrasta z niezgody na marginalizację społeczną kobiet ze środowisk defaworyzowanych, propagując równouprawnienie, umocnienie i siłę kobiet funkcjonujących poza główną tkanką społeczną.
Fragmenty recenzji:
"W Dzień Kobiet zobaczyliśmy słodko-gorzką, na przemian lekką i przejmującą opowieść o pozycji kobiety we współczesnym świecie (...) uświadamiającą nam wszystkim boleśnie, że linii, za którą zaczyna się wykluczenie, nie wyznacza wcale mur więzienia, ekonomia czy poziom wykształcenia, ale wciąż, niestety, płeć." - Magdalena Piekarska, Gazeta Wyborcza ("Ucieczka do Kobietostanu", 14.03.2018)
"Z tak znakomitą, wszechstronną, tak wiele potrafiącą i przekonującą aktorką jak Agnieszka Bresler, posiadającą warsztat i ogromną świadomość tematu (...) kolektyw Kobietostan ma moc." - Grzegorz Chojnowski, Radio Wrocław Kultura (blog 14.03.2018)
"Kto nie widział, niech zobaczy koniecznie! (...) Każda kobieta i każdy mężczyzna powinien obejrzeć "Kobietostan. Chór na jedną aktorkę" i wyjątkową Agnieszkę Bresler. To porządna lekcja życia, pięknie opowiedziana." - Małgorzata Matuszewska, Gazeta Wrocławska ("Za takim utopijnym, dobrym światem tęsknimy wszyscy", 10.03.2018)
Reżyseria: Joanna Lewicka
Dramaturgia: Magdalena Mróz
Wideo: Maria Porzyc
Kostium i scenografia: El Bruzda
Zdjęcia: Paulina Anna Galanciak, Magdalena Mądra
Wykonanie: Agnieszka Bresler
-----
Spektakl przygotował Koletyw Kobietostan, który tworzą:
Agnieszka Bresler - jest aktorką i pedagogiem teatralnym. Ukończyła studia aktorskie MA Acting na Manchester Metropolitan University w Anglii, prowadzone we współpracy z wrocławskim Teatrem Pieśń Kozła, oraz Physical Theatre Practice w Adam Smith College w Szkocji. Jako aktorka współpracowała z teatrami w Szkocji, Polsce i we Włoszech. W 2006 założyła w Glasgow polski zespół teatralny, Gappad Theatre, którym kierowała pięć lat. W 2013 roku zrealizowała cykl warsztatów "Siła głosu - siła kobiety" we współpracy z Teatrem Pieśń Kozła. Od 2016 roku realizuje i prowadzi autorski projekt "Kobietostan", w ramach którego bada środkami artystycznego wyrazu stan kobiety we współczesnym świecie.
Joanna Lewicka - jest reżyserką teatralną, inicjatorką projektów społeczno-artystycznych, wykładowczynią akademicką. Wyreżyserowała "Sen nocy letniej" Szekspira, zrealizowane w ramach Konfrontacji Teatralnych 2012 w Zakładzie Karnym w Opolu Lubelskim. Jako pedagożka teatralna i reżyserka związana od 2010 roku z Centrum Kultury w Lublinie, Akademickim Centrum Kultur Chatka Żaka, Centrum Spotkania Kultur, Warsztatami Kultury w Lublinie, galeriami Labirynt oraz Piękno Panie. Od 2015 roku prowadzi cyklicznie "Teatr" Forum dla Khmer Community Development w Kambodży.
Magdalena Mróz jest dramaturżką, producentką teatralną, pedagogiem teatralnym. Od 2011 roku pracuje jako specjalistka ds. programowo-literackich i produkcji teatralnej w Teatrze Polskim im. Arnolda Szyfmana w Warszawie. Wcześniej pracowała w warszawskim Teatrze Ateneum oraz wrocławskim Instytucie im. Jerzego Grotowskiego.
Maria Porzyc - jest artystką multimedialną. W swojej pracy wykorzystuje wideo, rysunek (także rysowanie na żywo podczas spektakli) oraz animację. Często łączy różne techniki w obrębie jednego obrazu. Współpracuje z neTTheatre, Strefą WolnoSłową, Pracownią Sztuczka, Stowarzyszeniem Teatralnym CHOREA, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego oraz zespołem Tatvamasi. Od 2016 roku prowadzi warsztaty wizualne w Areszcie Śledczym w Warszawie-Służewcu.
El Bruzda (Marta Góźdź) - jest projektantką kostiumów i scenografką. Zrealizowała scenografie i kostiumy do spektakli Pawła Passiniego, Łukasza Witta-Michałowskiego, Joanny Lewickiej. W 2013 roku otrzymała pierwszą nagrodę na Festiwalu Scenografów i Kostiumografów VizuArt w Rzeszowie za kostiumy do spektaklu Bracia Karamazow w reżyserii Janusza Opryńskiego.
