MICHAEL ZILM (Niemcy) dyrygent
Rinko Kobayashi (Japonia) fortepian
Orkiestra Symfoniczna PFBLUDWIG VAN BEETHOVEN V Koncert fortepianowy Es-dur op.73
GUSTAV MAHLER I Symfonia D-dur
MICHAEL ZILM. Urodzony w 1957 r. w Stuttgarcie. Tam też odbył studia - najpierw w klasie skrzypiec i altówki, a od 1979 w klasie dyrygentury. Naukę kontynuował w Letniej Akademii Mozarteum w Salzburgu (M. Horvat) i Akademii Chigiana w Sienie ( F. Ferrara, B. Bartoletti, C.M. Gulini). Od 1979 pozostawał pod artystyczną opieką Herberta von Karajana, będąc jego asystentem przy przygotowywaniu oper Verdiego i Wagnera dla Festiwali Salzburskich.
Jest laureatem czterech międzynarodowych konkursów dyrygenckich: im. M. Malko w Kopenhadze (1983, IV nagroda), im. V. Gui we Florencji (II nagroda), im. Vuillermoza w Besançon (I nagroda), im. G. Fitelberga w Katowicach (1987, I nagroda, nagroda orkiestry, 3 nagrody specjalne i złoty medal)
Michael Zilm jest szczególnie gorliwym popularyzatorem muzyki G. Mahlera, A Brucknera oraz kompozytorów Szkoły Wiedeńskiej. W 1980 zainicjował w Stuttgarcie festiwal " Dni Muzyki Nowej", a w latach 1987 -91 był wykładowcą w Wyższej Szkole Muzycznej w Stuttgarcie i prowadził też Ensemble Neue Musik.
W latach 1991 - 1997 był Generalnym Dyrektorem Muzycznym Miasta Rostock i pierwszym dyrygentem Norddeutsche Philharmonie Rostock. W latach następnych był szefem Orkiestry Gulbenkian w Lizbonie.
Jako dyrygent współpracuje z najwybitniejszymi orkiestrami europejskimi oraz występuje na najważniejszych festiwalach.
RINKO KOBAYASHI. Rinko Kobayashi w wieku pięciu lat jako "cudowne dziecko" występowała regularnie w radiu i telewizji. Studiowała u profesorów: Motonari Iguchi, Mieczysława Munza, Edwarda Auera i Andrzeja Jasińskiego.
Swoje pierwsze sukcesy odniosła, wygrywając konkurs laureatów rozgłośni NHK-Mainichi Music Competitions w roku 1973 i zdobywając nagrodę specjalną w Konkursie Chopinowskim.
Artystka dawała recitale i grała z orkiestrami w wielu krajach świata, m.in. w Weil Hall w Carnegie Hall w Nowym Yorku, gdzie słuchacze zgotowali jej stojącą owację, w Wigmore Hall w Londynie, koncertowała podczas oficjalnej wizyty Królowej Danii Małgorzaty II w Polsce, a także brała udział w cyklu koncertów mistrzowskich w Wiedniu.
Była solistką Orkiestry Kameralnej Polskiego Radia i Telewizji. W 1999 otrzymała, jako pierwsza w Polsce, Złotą Płytę za nagrania muzyki fortepianowej (CD "Chopin Forever"). Jej krążek z utworami Romana Maciejewskiego został nominowany do nagrody Fryderyk.
Hideo Saito, profesor wielkiego dyrygenta Seiji Ozawa, usłyszawszy Rinko Kobayashi wykonującą koncert fortepianowy A-dur Liszta, powiedział:
"Ona jest jedną z niewielu solistów, którzy potrafią prowadzić orkiestrę swą charyzmą.", zaś Jan Weber, jeden z najznakomitszych polskich krytyków muzycznych, napisał w "Ruchu Muzycznym":
"Kobayashi jest rasową pianistką, dysponującą świetnym warsztatem, grającą przy tym z pasją...(...) grając Rachmaninowa wyzwalała demony, dosłownie szalejąc na klawiaturze, pozostając jednak całkowicie w zgodzie z intencją kompozytora. (...) II Sonata jest gąszczem, przez który przebić się jest wielką sztuką, którego jednak plan wyjaśnić - chyba niemożliwością. Nawet słuchając takich pianistów jak Ogdon, Van Cliburn, Ponti czy Horowitz, nie zdołałem rozeznać się w chaszczach Sonaty, Rinko Kobayashi radziła sobie z Sonatą wspaniale, demonstrując zdolność absolutnego władania fortepianem."
