Kontrabasista
Patrick Süskind
Przekład: Barbara Woźniak
Premiera: 15 lutego 1985
"Kontrabasista" to gorzko-ironiczna opowieść o samotnym człowieku, który nie potrafi pogodzić się z myślą grania "ostatnich skrzypiec" nie tylko w orkiestrze, ale także w życiu. Spektakl to również monolog o rozpaczliwej samotności, którą bohater stara się wypełniać muzyką. Większość czasu spędza sam w domu, razem z kontrabasem, który w cieniu pokoju wygląda jak "stara, gruba baba". To właśnie ten instrument bohater obwinia o wszystkie niepowodzenia w swoim życiu. Przez niego jest niedocenionym artystą, nie wyszło mu życie prywatne i erotyczne...
"Kontrabasista" to spektakl na podstawie tekstu Patricka Süskinda, w reżyserii i wykonaniu Jerzego Stuhra, zrealizowany przez Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. L. Solskiego w Krakowie.
Jerzy Stuhr tak mówi o spektaklu: "Opowiadam o miłości do instrumentu, który zniszczył me życie - od palców, zrogowaciałych od ściskania strun, po serce złamane przez sopranistkę Sarę, którą kocham i nigdy nie osiągnę, bo ona tam, na wielkiej scenie w blasku świateł, a ja tu, w orkiestronie... Bohater Süskinda od lat ujmuje publiczność tym, że się nie wywyższa. Staje w jednym szeregu z widzem. Muzyk to artysta, zgoda. Ale muzyk to w tym przypadku również urzędnik zatrudniony na umowę na czas nieokreślony i próbujący się jako-tako wywiązać ze swoich zobowiązań. Dzięki temu przedstawicielom różnych zawodów obecnym na widowni łatwiej wczuć się w żywot kontrabasisty niż na przykład w rozterki Hamleta."
Patrick Süskind o sztuce: "Kontrabasistę" pisałem latem 1980 r. Chodzi w nim - obok masy innych - o samoświadomość człowieka w jego maleńkim pokoiku. Wyzyskałem tu własne doświadczenie, gdyż większą część swojego życia spędziłem w coraz to mniejszych pokojach, które opuszczałem z coraz większym trudem. Żywię nadzieję, że pewnego dnia znajdę pokój tak mały, że pochłonie mnie bez reszty i wraz ze mną przy przeprowadzce odejdzie".
"O nie ! Kontrabasistą nie można się urodzić. Kontrabasistą zostaje się z przypadku i rozczarowania. Nie ma wśród nas, kontrabasistów Państwowej Orkiestry ani jednego, któremu by życie nie dało po łbie. Przykładem typowego życiorysu kontrabasisty może być mój własny ..."
(fragm. sztuki)
Prapremiera sztuki miała miejsce w Starym Teatrze w Piwnicy "Przy Sławkowskiej 14" w dniu 15 lutego 1985. Od tego dnia Jerzy Stuhr zagrał spektakl ponad 700 razy, nie tylko w Polsce, ale i we Włoszech, Kanadzie, USA, Niemczech i Austrii. Od 1999 r. spektakl jest w repertuarze PWST im. L. Solskiego w Krakowie, gdzie Jerzy Stuhr przez wiele lat pełnił funkcję rektora oraz wykładowcy. W 2015 r. z okazji jubileuszu 30-lecia spektaklu odbyła się specjalna transmisja przedstawienia w rozgłośni Radia Kraków, a także - nakładem Wydawnictwa Literackiego - wydana została książka napisana przez Stuhra, zatytułowana "Ja kontra bas" (Wydawnictwo Literackie).
Reżyseria:Jerzy Stuhr
Opracowanie muzyczne: Mariusz Pędziałek
Rysunki: Andrzej Mleczko
Występuje: Jerzy Stuhr
Producent: Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. L. Solskiego w Krakowie.
Patrick Süskind
Przekład: Barbara Woźniak
Premiera: 15 lutego 1985
"Kontrabasista" to gorzko-ironiczna opowieść o samotnym człowieku, który nie potrafi pogodzić się z myślą grania "ostatnich skrzypiec" nie tylko w orkiestrze, ale także w życiu. Spektakl to również monolog o rozpaczliwej samotności, którą bohater stara się wypełniać muzyką. Większość czasu spędza sam w domu, razem z kontrabasem, który w cieniu pokoju wygląda jak "stara, gruba baba". To właśnie ten instrument bohater obwinia o wszystkie niepowodzenia w swoim życiu. Przez niego jest niedocenionym artystą, nie wyszło mu życie prywatne i erotyczne...
"Kontrabasista" to spektakl na podstawie tekstu Patricka Süskinda, w reżyserii i wykonaniu Jerzego Stuhra, zrealizowany przez Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. L. Solskiego w Krakowie.
Jerzy Stuhr tak mówi o spektaklu: "Opowiadam o miłości do instrumentu, który zniszczył me życie - od palców, zrogowaciałych od ściskania strun, po serce złamane przez sopranistkę Sarę, którą kocham i nigdy nie osiągnę, bo ona tam, na wielkiej scenie w blasku świateł, a ja tu, w orkiestronie... Bohater Süskinda od lat ujmuje publiczność tym, że się nie wywyższa. Staje w jednym szeregu z widzem. Muzyk to artysta, zgoda. Ale muzyk to w tym przypadku również urzędnik zatrudniony na umowę na czas nieokreślony i próbujący się jako-tako wywiązać ze swoich zobowiązań. Dzięki temu przedstawicielom różnych zawodów obecnym na widowni łatwiej wczuć się w żywot kontrabasisty niż na przykład w rozterki Hamleta."
Patrick Süskind o sztuce: "Kontrabasistę" pisałem latem 1980 r. Chodzi w nim - obok masy innych - o samoświadomość człowieka w jego maleńkim pokoiku. Wyzyskałem tu własne doświadczenie, gdyż większą część swojego życia spędziłem w coraz to mniejszych pokojach, które opuszczałem z coraz większym trudem. Żywię nadzieję, że pewnego dnia znajdę pokój tak mały, że pochłonie mnie bez reszty i wraz ze mną przy przeprowadzce odejdzie".
"O nie ! Kontrabasistą nie można się urodzić. Kontrabasistą zostaje się z przypadku i rozczarowania. Nie ma wśród nas, kontrabasistów Państwowej Orkiestry ani jednego, któremu by życie nie dało po łbie. Przykładem typowego życiorysu kontrabasisty może być mój własny ..."
(fragm. sztuki)
Prapremiera sztuki miała miejsce w Starym Teatrze w Piwnicy "Przy Sławkowskiej 14" w dniu 15 lutego 1985. Od tego dnia Jerzy Stuhr zagrał spektakl ponad 700 razy, nie tylko w Polsce, ale i we Włoszech, Kanadzie, USA, Niemczech i Austrii. Od 1999 r. spektakl jest w repertuarze PWST im. L. Solskiego w Krakowie, gdzie Jerzy Stuhr przez wiele lat pełnił funkcję rektora oraz wykładowcy. W 2015 r. z okazji jubileuszu 30-lecia spektaklu odbyła się specjalna transmisja przedstawienia w rozgłośni Radia Kraków, a także - nakładem Wydawnictwa Literackiego - wydana została książka napisana przez Stuhra, zatytułowana "Ja kontra bas" (Wydawnictwo Literackie).
Reżyseria:Jerzy Stuhr
Opracowanie muzyczne: Mariusz Pędziałek
Rysunki: Andrzej Mleczko
Występuje: Jerzy Stuhr
Producent: Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. L. Solskiego w Krakowie.
