Wystawa Krew i cukier. 2000-2021 to największy dotychczasowy pokaz prac Bogny Burskiej, zestawiający najnowsze realizacje, prace dotąd niepokazywane oraz dzieła charakterystyczne dla różnych okresów twórczości artystki. Ekspozycja wymyka się jednak schematowi typowo retrospektywnego, chronologicznego przeglądu prac. Zamiast niego zaproponowana zostanie narracja pozwalająca uwypuklić migracje, powroty i transformacje uprawianych przez Burską form i podejmowanych przez nią tematów.
30 marca zostanie udostępniony wirtualny spacer 3D po wystawie "Krew i cukier". Ze względu na obostrzenia Galeria pozostaje zamknięta dla odwiedzających. Jak tylko będzie możliwe ponowne zwiedzanie galerii sztuki wystawa zostanie wznowiona w formie stacjonarnej.
Bogna Burska jest artystką wszechstronną, starannie dobierającą formę do przemyślanego konceptu, co często owocuje bardzo zróżnicowanymi pracami, niestroniącymi od ryzyka i otwarcia na błąd. Artystka zdaje się tworzyć na przekór intelektualnemu lenistwu kuratorów przyzwyczajonych do określonej metody twórczej konkretnych artystów, "seryjnie" reprodukujących podobne do siebie prace.
Krew i cukier w Gdańskiej Galerii Miejskiej jest drugą odsłoną wystawy, która swoją premierę miała w Trafostacji Sztuki w Szczecinie jesienią zeszłego roku. Nie będzie to jednak dokładne odtworzenie wcześniejszej ekspozycji, a wybór oraz poszerzenie wybranych przez artystkę wraz z kuratorem wątków. Do wystawy planowane jest wydanie katalogu, który pojawi się jeszcze w trakcie trwania ekspozycji. Teksty zamieszczone w publikacji pozwolą spojrzeć na sztukę Bogny Burskiej z różnych punktów widzenia, z perspektywy badaczy teatru, sztuk wizualnych czy filmu.
Bogna Burska - malarka, fotografka, autorka instalacji, prac wideo i tekstów dramatycznych, reżyserka. Doktora habilitowana, profesora ASP w Katedrze Intermediów ASP w Gdańsku. Prowadzi też zajęcia na kierunku Sztuki społeczne w IKP na Uniwersytecie Warszawskim. Często pojawiającym się motywem w jej pracach jest krew: zalane farbą w krwistym kolorze instalacje czy czerwone obrazy. Burska zestawiała ze sobą to, co piękne z tym, co jest powszechnie uważane za brzydkie, odrażające, odrzucane. Jej twórczość bywa określana jako połączenie sztuki krytycznej z problematyką estetyczną. Najnowsze, poetyckie obrazy artystki stały się delikatne i organiczne. Mówi o sobie, że zajmuje się problemami z budowaniem spójnych obrazów rzeczywistości. Jest autorką Gniazda, Końca przemocy (wraz z Magdą Mosiewicz), Buntu Głuchych, a także innych tekstów prezentowanych w galeriach sztuki i przestrzeniach teatralnych.
