Kryzys klimatyczny spowodowany działalnością człowieka jest jednym z najbardziej palących problemów współczesności. Artyści nie pozostają obojętni na działalność człowieka zmierzającą do stopniowej dominacji nad naturą. W swoich pracach coraz częściej poruszają kwestię koegzystencji człowieka i natury, także w przestrzeni miejskiej. Próbują unaocznić globalną degradację środowiska na skalę niedającą się objąć wzrokiem i stosując operacje, które w artystycznej mikroskali starają się uchwycić powagę zachodzących zmian. Wykorzystując różne strategie artystyczne odwołują się do różnorodnych zagadnień związanych ze środowiskiem: wymierania gatunków (Diana Lelonek), działalności człowieka wpływającej na krajobraz np. poprzez wycinkę drzew (Ludomir Franczak), nadprodukcji tworzyw sztucznych (Marta Krześlak).
