"Un Homme Qui Crie" Mahamata-Saleha Harouna został zaprezentowany po raz pierwszy w Europie podczas 63. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes. Jego tematem stało się antyrządowe powstanie we współczesnym Czadzie, pokazane z perspektywy osobistego dramatu ojca i syna. Obaj bohaterowie pracują w eleganckim hotelu zajmując się basenem. Kiedy hotel przejmują nowi chińscy właściciele, starszy z mężczyzn około 60 letni Adam, dawny mistrz pływacki, zostaje przeniesiony do obsługi wjazdowego szlabanu... Lecz strata tego, co wydawało mu się jak dotąd najcenniejsze, to dopiero początek degradacji i upokorzenia. Prawdziwie wstrząsający dramat - konieczność poświęcenia jedynego dziecka w ofierze bezlitosnemu systemowi dopiero przed nim. W kraju trwa bowiem wojna domowa. Siły rebeliantów atakują rząd. Władze domagają się, by ludność wsparła ich działania pieniędzmi lub ochotnikami wystarczająco dojrzałymi by walczyć. A że Adam traci pracę i nie ma pieniędzy, jedynym co ma jest jego syn. "Człowiek, który krzyczy" to przejmująca a zarazem niesamowicie spokojna opowieść, nie o wojnie lecz o człowieku, który nie ma wpływu na swoje życie, który musi dokonywać osobistych tragicznych w skutkach wyborów, balansując pomiędzy chęcią przetrwania a własnymi ideałami, w państwie przesiąkniętym strachem i pełnym konfidentów. Współczesny Czad widziany oczami reżysera to kraj gdzie z jednej strony obserwujemy eskalację konfliktu zbrojnego, z drugiej rodzący się w afrykańskim kraju twardy kapitalizm. To również obraz pokazujący rozpad tradycyjnych wspólnot i moment, w którym wszelkie wartości tracą swój sens, a zastępuje je bezgraniczna bezsilność.
Reż. Benedek Fliegauf/Niemcy/Węgry/Wielka Brytania/2010/107 min
